5600234997

Hans-Herman Hoppe, Misesowskie argumenty przeciwko Keynesowi 10

Oznacza to, że każda podaż pieniądza jest optymalna i że - w tym sensie - podaż pieniądza nie ma wpływu na gospodarkę lub jest „neutralna” wobec faktycznie zachodzących procesów gospodarczych. Ale na nieszczęście nieprzewidywalny i wręcz katastrofalny wpływ na realne procesy produkcji mogą mieć zmiany w podaży pieniądza.

Wyobraźmy sobie, co się stanie, gdy podaż pieniądza wzrośnie. Ceny i płace na ogół wzrosną, natomiast siła nabywcza jednostki monetarnej spadnie. Jeśli podaż pieniądza wzrośnie, a jego siła nabywcza zmaleje bez przeszkód, nowa podaż pieniądza nie będzie miała wpływu na gospodarkę. Jednakże zwiększenie podaży pieniądza następuje punktowo w jednej lub kilku sferach gospodarki. Nie zachodzi proporcjonalnie i natychmiastowo, lecz przetacza się przez pewien czas przez gospodarkę od wczesnych do późnych beneficjentów. Dlatego w realnym świecie wzrost podaży pieniądza zawsze powoduje zmiany względnych cen i modyfikuje podział dochodu i bogactwa. Zmiany w podaży pieniądza wywołują z konieczności zmiany względnych cen i zmiany w podziale dochodu, więc nie są neutralne wobec tych realnych procesów. Ponadto, jeśli zwiększenie ilości pieniądza odbywa się poprzez ekspansję i monetyzację kredytu bankowego, to - jak pokazuje austriacka teoria cyklu koniunkturalnego - musi to nieuchronnie doprowadzić do chybionych inwestycji i wstrząsów związanych z cyklem boomów i kryzysów. Taki inflacyjny wzrost ilości pieniądza może wywołać jeszcze większe szkody w realnej gospodarce, zakłócając i fałszując rachunek ekonomiczny. Przedsiębiorstwa nie będą miały pojęcia, jakie są ich rzeczywiste koszty, i nie będą w stanie przewidzieć relacji cenowych ani przeprowadzić rachunku zysków i strat.

Chociaż zmiany w podaży pieniądza nie pozostaną obojętne dla systemu cen i podziału dochodu lub bogactwa i mimo że inflacja w postaci kredytu bankowego spowoduje chybione inwestycje i błędy w kalkulacji oraz wywoła cykl koniunkturalny, wciąż nie zaistnieją przyczyny, dla których miałoby się pojawić bezrobocie. Gwałtowny spadek wysokości wynagrodzeń w czasie depresji może nawet - jak widzieliśmy - całkowicie oczyścić rynek z podaży pracy. Spa-

teczności, lecz tylko jako środek wymiany. (...) Gdy pieniędzy jest mniej, wartość wymienna jednostki monetarnej wzrasta. Gdy pieniędzy jest więcej, wartość jednostki monetarnej spada. Widzimy więc, że nie istnieje sytuacja, w której byłoby „zbyt mało” lub „zbyt dużo” pieniędzy. Jakakolwiek ilość pieniędzy znajduje się w rękach ludzi, walory użytkowe pieniądza będą wykorzystane do maksimum” „ (Rothbard [1962] 1970: 670; zob. też: Rothbard 1983).