3702671875

42

Stanisław dobrzycki.

cudostvorny — niezwykły, niesłychany: „uopovada\i cudostvorne recy“

(Pob.).

cudiid — 1) śledzić, szukać: „cudźeli za nenii, ale gik ni mogli zdybać'''' 2) cucić. Wyraz ten ma w gwarze podlial., zakop, i ciesz, znaczenie czyścić, n. p. owies cudzić zn. przesiewać przez przetak. Linde podaje: 1) zgrzebłem konia czesać i chę-dożyć, 2) ćwiczyć, trzepać, bić, czesać. cyckad — ssać. cylista — cyklista.

cyńanka — młoda koniczyna, pomieszana z innymi roślinami. cytdk — 1) umiejący czytać, 2) czytający.

Lama — wyr. obelgi, zob. bućór; „jak ty z ten ćama, ka ćadrte i bedźe

jad, a fonemu ńe da!^u

Łapać — strącać z drzewa owoce kamieniem lub kijem (buckem). carad — walać, mazać.

de — wykrzyknik: de go! će vy go! powstałe z widzicie! wskutek silnego akcentu na ostatniej zgłosce. dekny — ciekawy, żądny wiedzy. ćelicka, ćelid^ ćelida — jałóweczka.

ded_: deda — wołanie na konie, zwłaszcza na źrebięta, stąd w języku

dziecinnym koń nazywa się ciesia. ćerlica — kobieta, która _rderli^u.

ćerle, —w, —id — _Tt.ak derli pyskom** zn. wygaduje, dużo mówi.

Łezki — trudny; „nadęzse rachonki^u.

discka i Listka — ciżba.

coska — siekiera mniejsza.

dpad — jeść chciwie, nieładnie.

ćudniak — wyraz pogardy; por. bućór, dama.

ćupas — 1) szupas; „ yodesuali go dupasem*, 2) odprawa, odmowa: _rjak

de dowedzaw, ze Xłón dostau. taki ćupas^u. dupę, — es, —ad — 1) rąbać, bić; w tein znaczeniu u Lindego.

2) o deszczu: „dysc Łupę górom^u zn. pada.

Łurcy, —ed — o kurczętach: „tak ćurcąm, co rety**; w og. poi. ciurczeć

mówi się o deszczu; być może, że głos kurcząt wydawał się podobnym do odgłosu kropli deszczu. ć\ek — ćwiek.

D.

Dad de — wziąć się do czego, zabrać się:    „tak de daąa i zalewa

jedno prode^a.

dal — w wyr. „tyle dale!^u zn. tak daleko!