6125495285

Identyfikacja i rekonstrukcja elementów rurowych w instalacjach przemysłowych na potrzeby inwentaryzacji

wcześniej i utworzonych klas obiektów. Na rys. 3.4 przedstawiono wynik działania algorytmu segmentacji na bazie odległości dla pojedynczej linii. Obiekt po lewej posłużył, jako dane wejściowe zaś obiekt po prawej stronie jest wynikiem działania funkcji grupującej.

Rys. 3.4. Wynik działania segmentacji na bazie odległości, z lewej obiekt przed a z prawej po segmentacji

Dekompozycja danych do tak niskiego poziomu pozwala na szczegółową analizę nawet małych elementów w obrębie chmury punktów. Na przykładzie wykorzystanych danych można bardzo szybko wyznaczyć zarówno elementy będące odcinkami jak i fragmentami łuków i nic nie stoi na przeszkodzie, aby wyszukiwać kształty bardziej złożone.

Przyjęto maksymalną odległość pomiędzy kolejnymi segmentami na podstawie średniej odległości pomiędzy pięcioma kolejnymi punktami, a maksymalną odległość pomiędzy segmentami domyślnie ustawiono na trzykrotną wartość pomiędzy punktami Odl>. Przyjęcie takich założeń pozwala na automatyczne dopasowywanie się algorytmu do odległości, czyli operator w przypadku dużych odległości punktów pomiarowych od skanera nie musi wykonywać żadnych dodatkowych korekt. Wartość parametru mnożnika OdW można oczywiście zmienić, jednak podczas jego weryfikacji dokonywanych na podstawie rzeczywistych pomiarów, przyjmowanie wartości mnożnika mniejszego niż 3 powoduje zdecydowany wzrost liczby segmentów, które w większości przypadków są nadmiarowe i ich przetworzenie wymaga dodatkowych czynności. Segmentacja I poziomu wykonana zostaje dla każdej z linii. Następuje wykonywana jest segmentacja II poziomu w obrębie każdego z segmentów (linii). Algorytm realizuje się do czasu aż każdy z segmentów nie zostanie rozbity na segmenty proste, czyli segmenty należące do jednego ze ściśle określonego katalogu, w tym przypadku łuku lub odcinka.