8228808096

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

Przy założeniu oddziaływania poprzez listki boczne charakterystyk antenowych radarów, stosując standardową antenę, można z odległości 1 km spowodować ponad dwukrotne obniżenie zasięgu wykrywania samolotów przez zakłócaną stację radiolokacyjną.

Problematyka zakłóceń urządzeń radioelektronicznych jest kontynuowana w WITU w ramach prowadzonych prac projektowo-konstrukcyjnych nad nadajnikami jednorazowego użytku dla oddziałów specjalnych i dywersyjnych.

W 2002 roku Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia opracował dla potrzeb Policji urządzenie do zakłócania odbiorników telefonów komórkowych (rys. 8.25), które może pracować w pomieszczeniach zamkniętych oraz w terenie otwartym. Przeznaczone jest ono dla potrzeb Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Służb Więziennictwa i Straży Granicznej oraz jednostek antyterrorystycznych. Opracowane urządzenie może być wykorzystane tak do blokowania możliwości odpalania ładunków wybuchowych przy pomocy telefonów komórkowych, jak również kontrolowanego uniemożliwienia posługiwania się telefonem, np. w więzieniu, aresztach czy salach rozpraw. Po przejściu badań urządzenie zostało poddane kilkumiesięcznym testom w kilku pododdziałach antyterrorystycznych Policji. Z otrzymanych informacji wynika, że opinia potencjalnych użytkowników jest bardzo pozytywna.

Podstawowe parametry taktyczno-techniczne urządzenia to:

•    Zasilanie z wewnętrznego akumulatora NiMH lub poprzez adapter z sieci 22OV/50Hz z równoczesnym doładowywaniem, lub z akumulatora samochodowego;

•    Praca w pasmach 900 MHz i 1800 MHz;

•    Moc dostarczona do anteny 1,5 W;

•    Nieograniczony czas pracy z zewnętrznego źródła zasilania;

•    Trzy skokowo ustawiane czasy zwłoki włączenia urządzenia oraz praca natychmiastowa;

•    Zasięg blokowania w terenie otwartym 30 I 50m (promień).

8.10. Imitatory sygnałów radiolokacyjnych

Ważnym dla IRL obszarem badań były prace poświęcone technikom imitacji sygnałów sondujących i sygnałów echa radarowego oraz symulacji sytuacji radiolokacyjnej. Prace te, prowadzone początkowo przez profesora Tadeusza Kątckiego, później kontynuowane przez docentów Stanisława Jankę i Stanisława Kozimora, zaowocowały powstaniem całej rodziny imitatorów: NATAL, MISR, KOS, CHICAGO, WENUS. Ważnym jest to, że wszystkie wymienione imitatory zostały wdrożone do produkcji przemysłowej i wprowadzone jako wyposażenie Sił Zbrojnych RP. Właśnie na tych urządzeniach szkolą się i doskonalą swoje umiejętności operatorzy oraz załogi stacji radiolokacyjnych w Wojskach Lotniczych i Obrony Powietrznej oraz Marynarce Wojennej RP.

Opracowane w latach 197011974 pierwsze imitatory były nową generacją urządzeń do szkolenia obsług systemów radioelektronicznych. Były to: imitator do szkolenia operatorów stacji radiolokacyjnych NATAL (rys. 8.26), imitator do szkolenia obsług systemu rozpoznania radioelektronicznego CHICAGO (rys. 8.27) oraz imitator do szkolenia pilotów samolotów myśliwskich w walce powietrznej z wykorzystaniem radaru pokładowego WENUS (rys. 8.28). Opracowane urządzenia zostały wdrożone do produkcji i eksploatacji w WP oraz były przedmiotem opłacalnego eksportu. Zastosowane w tych urządzeniach nowoczesne technologie oraz rozwiązania techniczne, chronione wieloma patentami, spowodowały wyróżnienie pracowników Instytutu Nagrodą Państwową.

Rys. 8.25. Widok urządzenia do zakłócania odbiorników

telefonów komórkowych