984501943

Brandstaetter już w Zakopanem dał się poznać jako tłumacz literatury obcej, przede wszystkim Szekspira. Przetłumaczył niektóre jego dramaty: Kupiec wenecki (1951), Hamlet królewicz duński (1951), Król Ryszard III (1952), Antoniusz i Kleopatra (1958). Publikował swoje utwory poetyckie, dramaty i przekłady w „Teatrze” (1951-1956) i w „Życiu Literackim” (1952-1958); nawiązywał także kontakt w 1958 r. z paksowskimi „Kierunkami”¹⁰⁹.

Podczas pobytu w Zakopanem utrzymywał wiele kontaktów z innymi literatami, którzy bądź mieszkali, bądź przyjeżdżali do stolicy Tatr. Byli to m. in. Julian Tuwim, Kornel Makuszyński, Jerzy Zawieyski, Jerzy Szaniawski, Zofia Starowieyska-Morsti-nowa¹¹⁰. Ze względu jednak na chorobę żony Brandstaetterowie opuścili środowisko literackie Zakopanego i wrócili do Poznania kilka lat po śmierci Stalina.

W TRUDZIE - POZNAŃ

Po powrocie w 1960 r. z Podhala do stolicy Wielkopolski twórca kontynuował swe prace przekładowe. Tłumaczył Szekspira: Henryk lV (część, 1962), a także dzieła innych autorów: Franco Theodor Cskora Mene Tekel (1962), Ó. Horvath Sąd ostateczny (1965). Powrócił także do swoich przedwojennych i późniejszych prób tłumaczeń biblijnych¹¹¹, które wydawał do 1986 roku. Lata spędzone w Poznaniu przyniosły jednak przede wszystkim dzieło jego życia - tetralogię Jezus z Nazarethu oraz zbiór małych form narracyjnych i wspomnień - Krąg biblijny.

Mimo swego twórczego zaangażowania pozostawał wciąż na uboczu życia literackiego. Ubolewał nad tym, że w Polsce nie

^1<N B.D. [Beata Dorosz] Brandstaetter Roman, |w:] Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik bibliograficzny, red. J. Czachowska, A. Szałagan, Warszawa 1984.1.1, s. 248.

^1.0    O żywym charakterze tych kontaktów świadczą liczne listy złożone w Ossolineum (rkp. nr 101/83).

^1.1    Więcej na temat przekładów biblijnych wc fragmencie I rozdz. Biblia c>> ręku judeochrześcijanina.

60