LEKI STOSOWANE W

RESUSCYTACJI

KRĄŻENIOWO-ODDECHOWEJ

dr n. med. Krzysztof Chmiela

RECEPTORY ADRENERGICZNE



RODZAJE:



α – głównie w mm naczyń krwionośnych



β1 – głównie w mięśniu sercowym



β2 – głównie w mm gładkich oskrzeli i

naczyń krwionośnych

RECEPTORY ADRENERGICZNE



Pobudzenie receptorów α – adrenergicznych
powoduje zwężenia naczyń i wzrost ciśnienia
krwi



Pobudzenie receptorów β1 – powoduje
zwiększenie kurczliwości i pobudliwości
mięśnia sercowego i przyśpieszenie jego
czynności



Pobudzenie receptorów β2 – powoduje
zwiotczenie mm gładkich oskrzeli i naczyń
krwionośnych

ADRENALINA



Adrenalina (zwana także epinefryną) –
hormon i neuroprzekaźnik katecholaminowy
wytwarzany przez gruczoły dokrewne
pochodzące z grzebienia nerwowego (rdzeń
nadnerczy, ciałka przyzwojowe, komórki C
tarczycy) i wydzielany na zakończeniach
włókien współczulnego układu nerwowego.



Pierwsza nazwa pochodzi z łac. od ad-
+renes, a druga z greki od epi- +nephros
oznaczają to samo - t.j "nad nerką".

ADRENALINA



W 1895 roku polski fizjolog Napoleon Cybulski
otrzymał ekstrakt z kory nadnerczy,
nazywany nadnerczyną, który zawierał aminy
katecholowe, w tym adrenalinę.



Adrenalina była pierwszym hormonem
otrzymanym w stanie krystalicznym.
Wytworzył go w 1901 roku japoński chemik
Jokichi Takamine. Proces sztucznego
wytwarzania opracował w 1904 roku Friedrich
Stolz.

ADRENALINA



amp. 0,001/1ml (1mg/1ml)



Dawkowanie przy NZK 1 mg i.v. co 3-5 minut. Nie stosuje się
już dużych dawek, bo po przywróceniu akcji serca powoduje
tachykardię i zwiększone zużycie tlenu przez serce.
Rozszerza źrenice, co nie pozwala na ocenę ośrodkowego
układu nerwowego.



Przy podaniu adrenaliny przez rurkę dotchawiczą dawki
powinny być 3-10 razy wyższe niż dożylne. Do rurki podaje
się zazwyczaj 2-3 mg adrenaliny rozcieńczone 10 ml wody
do wstrzyknięć.



U dzieci zalecana dawka dożylna lub doszpikowa wynosi 10
μg/kg masy ciała. Dawka podawana dotchawiczo powinna
być 10 razy większa.

ADRENALINA - działanie



niewielkie dawki-działają przede wszystkim
receptory β

2

co powoduje:

◦

rozkurcz oskrzeli,

◦

skurcz naczyń tętniczych i żylnych skóry oraz błon
śluzowych,

◦

rozszerzenie tętniczek w mięśniach szkieletowych i
narządach miąższowych,

◦

niewielkie zmniejszenie oporu obwodowego,

◦

zwiększenie powrotu żylnego i pojemności minutowej
serca,

◦

wzrost skurczowego i obniżenie rozkurczowego ciśnienia
tętniczego

ADRENALINA - działanie



dawki większe-pobudzają receptory

β

1

w mięśniu sercowym, co powoduje:

◦

zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego,

◦

wzrost pojemności minutowej serca,

◦

zwiększenie częstotliwości rytmu serca
(wskutek skrócenia fazy 4 depolaryzacji), co
jest zagrożeniem wystąpienia zaburzeń rytmu
serca.

ADRENALINA - działanie



dalsze zwiększanie dawki powoduje:

◦

uogólniony skurcz wszystkich naczyń
krwionośnych,

◦

wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia
tętniczego,

◦

zmniejszenie pojemności minutowej serca,

ADRENALINA - działanie



Działanie adrenaliny na poszczególne narządy:



nerki: zmniejsza przepływ nerkowy, (nie ma wyraźnego
wpływu na przepływ mózgowy),



czynność skurczowa macicy: w I fazie cyklu
miesiączkowego i w I połowie ciąży wywołuje



skurcze, zaś w II fazie cyklu lub w II połowie ciąży i w
czasie porodu działa rozkurczająco, metabolizm:
przyspiesza glikogenolizę i uwalnianie kwasów
tłuszczowych z tkanki



tłuszczowej, zmniejsza także wydzielanie insuliny, na
skutek czego dochodzi do zwiększenia stężenia glukozy,
triglicerydów, fosfolipidów, LDL i mleczanów we krwi,

ADRENALINA - działanie



równowaga elekrolitowa: aktywacja pompy sodowo-
potasowej w mięśniach szkieletowych, co



sprzyja wnikaniu jonów potasowych do komórki i prowadzi
do hipokaliemii, wątroba: wpływając na wątrobę powoduje
uwalnianie potasu oraz zwiększenie jego



stężenia we krwi, narząd wzroku: rozszerzenie źrenic,
wytrzeszcz gałek ocznych,



mięśnie: zmniejszenie napięcia mięśni gładkich przewodu
pokarmowego, rozluźnienie



mięśnia wypieracza pęcherza moczowego i jednocześnie
skurcz mięśni trójkąta pęcherza i zwieraczy.

ADRENALINA - wskazania



resuscytacja krążeniowo-oddechowa,



nasilona reakcja anafilaktyczna,



wstrząs anafilaktyczny,



napad astmy oskrzelowej,



jako dodatek do środków znieczulających

miejscowo w celu opóźnienia wchłaniania
leku w miejscu podania,

ADRENALINA - przeciwwskazania



guz chromochłonny,



przełom nadciśnieniowy,



wstrząs hipowolemiczny,



jaskra z zamykającym się kątem

przesączania,



choroba Parkinsona,



łagodny rozrost gruczołu krokowego,



poród.

ADRENALINA



WSKAZANIA:



Resuscytacja



Leczenie reakcji uczuleniowych



Astma oskrzelowa

ADRENALINA



DZIAŁANIA UBOCZNE:



Układ krążenia: nadciśnienie, tachykardia,

arytmie, napady dusznicowe



Układ oddechowy: obrzęk płuc



Układ nerwowy: niepokój, bóle głowy,

krwawienie śródczaszkowe



Skóra: martwica w miejscu wkłucia



Metabolizm: hiperglikemia, hipokaliemia

ATROPINA



WYSTĘPOWANIE:

rośliny psiankowate

◦

Pokrzyk wilcza jagoda

(

Atropa belladona

)

◦

Lulek czarny (Hyoscamus niger)

◦

Bieluń dziędzierzawa (Datura stranonium)

◦

Lulecznica odurzająca (Scopolia carniolica)

ATROPINA

ZASTOSOWANIE

◦

Stany skurczowe

: często razem z Papaweryną

◦

Biegunki

: zwykle wyciąg lub nalewka z pokrzyku

często z papaweryn lub preparatami Opium;

◦

Bradykardia

: np. po przedawkowaniu naparstnicy

◦

Dychawica oskrzelowa

( działanie niepewne)

◦

Przeciwwymiotnie

(jako składnik mieszanek)

◦

Przeciwpotnie

(działanie silne i długotrwałe)

◦

Enuresis nocturna

(zwykle łącznie z efedryną)

◦

Zatrucia

– muskaryną i IAchE

DOPAMINA



katecholaminowy neuroprzekaźnik

syntezowany i uwalniany przez
dopaminergiczne neurony ośrodkowego
układu nerwowego.

DOPAMINA



Dopamina działa przez swoiste receptory (pięć opisanych
podtypów) zlokalizowane w błonie pre- jak i postsynaptycznej.
Odgrywa odmienną rolę w zależności od miejsca swego
działania:



W układzie pozapiramidowym jest odpowiedzialna za napęd
ruchowy, koordynację oraz napięcie mięśni – w chorobie
Parkinsona występuje niedobór dopaminy;



w układzie rąbkowym (limbicznym) jest odpowiedzialna za
procesy emocjonalne, wyższe czynności psychiczne oraz w
znacznie mniejszym stopniu procesy ruchowe;



W podwzgórzu jest związana głównie z regulacją wydzielania
hormonów, a szczególnie prolaktyny (stąd inną nazwą dopaminy
jest prolaktostatyna - PIH (ang. Prolactin Inhibitory Hormone) i
gonadotropin.

DOPAMINA



Dopamina jest syntetyzowana także w

tkankach obwodowych (kanaliki nerkowe i
nerkowe naczynia krwionośne, pęcherzyki
płucne, trzustka oraz naczynia krwionośne
płuc i serca) i wykazuje tam aktywność
autokrynną.

DOPAMINA



Dopamina nazywana jest również "hormonem szczęścia",
gdyż pojawienie się jej w przestrzeniach między neuronami
w jądrze półleżącym, zewnętrznie objawia się poczuciem
euforii. Cechą większości substancji uzależniających jest
bezpośrednie lub pośrednie nasilenie dopaminergicznej
impulsacji w układzie mezolimibicznym, co przejawia się
zwiększonym stężeniem dopaminy w jądrze półleżącym
przegrody.



Główne działanie kokainy polega na stymulowaniu
wydzielania dopaminy w mózgu. Odstawienie substancji
narkotycznej wywołuje patologiczne obniżenie stężenia
dopaminy w tej strukturze mózgu, co objawia się dysforią
oraz objawami głodu narkotykowego.

DOPAMINA



Dopamina jest stosowana jako lek, w postaci
kroplówek, w zapobieganiu ostrej niewydolności nerek
(zwiększa perfuzję nerkową), a w większych dawkach
podwyższa ciśnienia tętnicze i działa dodatnio na siłę
skurczu mięśnia sercowego i z tego względu jest
stosowana we wstrząsie septycznym, kardiogennym,
pourazowym, po operacjach kardiochirurgicznych oraz
w zaostrzeniu przewlekłej niewydolności krążenia. Nie
przekracza bariery krew-mózg, dlatego nie można
wywołać uczucia euforii poprzez bezpośrednie podanie
dopaminy (głównie dlatego w parkinsonizmie stosuje
się L-dopę.

DOBUTAMINA



Dobuject



Dobutamine



Dobutamin-Hexal



250 mg

DOBUTAMINA wskazania



Dobutaminę stosuje się głównie w stanach wymagających
zwiększenia siły skurczu mięśnia sercowego, przy zachowanym
ciśnieniu tętniczym (ciśnienie skurczowe powyżej 80-90 mm Hg).



Ostra niewydolność serca



Zespół małego rzutu



Niedociśnienie tętnicze



Przewlekła niewydolność serca zastoinowa – oporna na leczenia,
krótkotrwałe stosowanie



jako lek drugiego rzutu (po glikozydach naparstnicy w migotaniu
przedsionków z szybką akcją komór i zespołem małego rzutu



diagnostycznie w próbie dobutaminowej przed planowanym
zabiegiem kardiochirurgicznym, w celu diagnostyki wad serca i
choroby niedokrwiennej serca

DOBUTAMINA objawy uboczne



objawy wynikające z pobudzenia układu
współczulnego

◦

spadek ciśnienia tętniczego, tachykardia, zaburzenia
rytmu serca



reakcje uczuleniowe (osutka, eozynofila, skurcz
oskrzeli)



Objawy przedawkowania: tachykardia,
niedokrwienie mięśnia sercowego, migotanie
komór, duszność, ból w klatce piersiowej,
nudności, wymioty, drżenia, bóle głowy,
hipokaliemia, hipertermia, wybroczyny

DOBUTAMINA dawkowanie



Dobutaminę stosuje się dożylnie w postaci ciągłego
wlewu kroplowego (za pomocą POMPY INFUZYJNEJ).



Dawka początkowa wynosi 2,5-10 μg/kg m.c./min.
Można ją zwiększać do maksymalnego poziomu
40 μg/kg m.c./min. Lek stosuje się maksymalnie
2-3 doby. Po tym okresie rozwija się tolerancja
(spadek wrażliwości receptorów β).



Preparat do infuzji przygotowuje się rozpuszczając 250
mg dobutaminy w 50 ml 0,9% NaCl.



Dobutaminę odstawia się stopniowo, np. 2 μg/kg
m.c./min. na dobę, w celu uniknięcia wtórnej
hipoperfuzji i cech zastoju.

Dawkowanie dobutaminy (w μg/kg m.c./min.) w zależności od masy ciała i przepływu pompy

Przepływ pompy
ml/h

Masa ciała
kg

60

65

70

75

80

85

90

95

1

1,4

1,3

1,2

1,1

1,0

1,0

0,9

0,9

2

2,8

2,6

2,4

2,2

2,1

2,0

1,8

1,7

3

4,2

3,8

3,6

3,3

3,1

2,9

2,8

2,6

4

5,6

5,1

4,8

4,4

4,1

3,9

3,7

3,5

5

6,9

6,4

5,9

5,5

5,2

4,9

4,6

4,4

6

8,3

7,7

7,1

6,7

6,2

5,9

5,5

5,3

7

9,7

9,0

8,3

7,8

7,3

6,9

6,4

6,2

8

11,1

10,2

9,5

8,9

8,3

7,8

7,4

7,0

9

12,5

11,5

10,7

10,0

9,4

8,8

8,3

7,9

10

13,9

12,8

11,9

11,1

10,4

9,8

9,2

8,8

11

15,2

14,1

13,1

12,2

11,4

10,8

10,2

9,7

12

16,7

15,4

14,3

13,3

12,5

11,8

11,0

10,6

13

18,1

16,6

15,5

14,4

13,3

12,7

12,0

11,4

14

19,5

17,9

16,7

15,5

14,6

13,7

12,9

12,3

15

20,8

19,2

17,8

16,6

15,6

14,7

13,8

13,2

16

22,2

20,5

19,0

17,8

16,6

15,7

14,7

14,2

17

23,6

21,8

20,2

18,9

17,7

16,7

15,6

15,0

18

25,0

23,0

21,4

20,0

18,7

17,6

16,5

15,8

Dawkowanie dobutaminy (w μg/kg m.c./min.)

w zależności od masy ciała i przepływu pompy

AMIODARONE



CORDARONE (Krka; Sanofi)



amp. 150 mg/3ml



rozcieńczać w 5% Glukozie



Dawka początkowa 150 mg powoli iv;

następnie 300 mg w 5% Glukozie wlew.

AMIODARONE



WSKAZANIA:



Zaburzenia rytmu serca, nad i komorowe



Po resuscytacji, w czasie której

występowały zaburzenia rytmu serca.

AMIODARONE



INTERAKCJE:



Podnosi poziom digoksyny w surowicy



Wzmaga działanie antykoagulantów z

grupy Warfaryny



Może powodować bradykardię lub

zatrzymanie krążenia u pacjentów
przyjmujących beta-blokery



Długotrwałe stosowanie może powodować

niewydolność tarczycy

NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA

LEKI ADRENERGICZNE

Leki pobudzające receptory α i β

adrenergiczne:



adrenalina (Epinephrin), izoprenalina
(Aludrin, Novodrin, Euspiran)

Leki nieselektywnie pobudzające

receptory β

1

i β

2

-orcyprenalina (Astmopent, Alupent)

Leki selektywnie pobudzające

receptory β

2

krótkodziałające:



salbutamol (Salbutamol, Salamol,Ventolin,

Albuterol, Salbuvent, Sultanal, Salamol)



terbutalina (Bricanyl)



fenoterol (Berotec)

długodziałające:



formoterol (Foradil, Oxis)



salmeterol (Serevent

NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA



Lekami pierwszego rzutu są:

β

2

sympatykomimetyki

Stosowane z inhalatora, najlepiej

ciśnieniowego pMDI (pressurized metered
dose inhaler) lub w postaci aerosolu za
pomocą nebulizatora

Podanie tych leków dożylnie nie

poprawia skuteczności działania, a

nasila objawy uboczne

SALBUTAMOL –
mechanizm działania



SALBUTAMOL



wybiórczy agonista receptorów β

2

w mięśniach

gładkich oskrzeli. Jego wpływ powoduje rozkurcz
oskrzeli w wypadku odwracalnego ich zwężenia i
poprawę wentylacji płuc. Wpływ salbutamolu na
receptory β

1

w sercu jest niewielki.



Jako lek znajduje zastosowanie w doraźnym i
przewlekłym leczeniu astmy oskrzelowej oraz
przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP).
Stosowany jest w postaci aerozolu dozowanego,
inhalatora proszkowego, tabletek, syropu lub iniekcji.

SALBUTAMOL –
działania niepożądane



Drżenia mięśniowe (np. drżenia rąk),



przejściowe rozszerzenie naczyń

obwodowych (z następową tachykardią),



ból głowy,



objawy uczulenia,



objawy obrzęku naczynioruchowego,



hipokaliemia,



paradoksalny skurcz oskrzeli.

SALBUTAMOL –
przeciwwskazania



Zawał mięśnia sercowego,



Ostrożność w stosowaniu u chorych

:



Z nadczynnością tarczycy,



Ostrą niewydolnością mięśnia sercowego,



Chorobą niedokrwienną serca,



Nadciśnieniem tętniczym.



Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią nie
jest rutynowo zalecane, należy rozważyć czy
korzyść dla zdrowia matki jest większa niż
ewentualne szkodliwe działanie na płód i
noworodka.

SALBUTAMOL –
przeciwwskazania



Zawał mięśnia sercowego,



Ostrożność w stosowaniu u chorych

:



Z nadczynnością tarczycy,



Ostrą niewydolnością mięśnia sercowego,



Chorobą niedokrwienną serca,



Nadciśnieniem tętniczym.



Stosowanie w ciąży i okresie karmienia piersią nie
jest rutynowo zalecane, należy rozważyć czy
korzyść dla zdrowia matki jest większa niż
ewentualne szkodliwe działanie na płód i
noworodka.

SALBUTAMOL - dawkowanie



W nebulizacji Salbutamol podaje się

w dawce 2,5 – 5 mg co 1-3 godz.



Dożylnie 0,25 – 0,5 mg co 4-6 godz

SIARCZAN MAGNEZU



synonimy: sól gorzka, sól angielska, sól z

Epsom) – nieorganiczny związek
chemiczny o wzorze sumarycznym MgSO

4

,

sól kwasu siarkowego i magnezu.



Występuje on w przyrodzie jako minerał

EPSOMIT.

SIARCZAN MAGNEZU



Podanie pojedynczej dawki siarczanu

magnezu należy rozważyć u chorych z:

-ciężkim napadem astmy, u których nie

stwierdzono dobrej odpowiedzi na
początkowe leczenie wziewne lekami
rozszerzającymi oskrzela

-napadem astmy zagrażającym życiu
Wlew dożylny 1,2-2 g w ciągu 20 min.

SIARCZAN MAGNEZU



amp 2g/10ml; 5g/20ml



1-4g roztworu 10-20% iv



Farmakokinetyka:



Początek działania: iv natychmiast; im <1h



Efekt szczytowy: iv kilka minut; im 1-3 h



Czas działania: iv 30 min; im 3-4h



Eliminacja nerkowa

SIARCZAN MAGNEZU



DZIAŁANIA UBOCZNE:



Układ krążenia: hipotensja, zapaść
krążeniowa, zaburzenia przewodnictwa



Układ oddechowy: porażenie mięśni
oddechowych



Układ nerwowy: porażenie wiotkie,
zniesienie odruchów



Metabolizm: hipokalcemia

SIARCZAN MAGNEZU



HIPERMAGNEZEMIĘ zagrażającą życiu

należy leczyć podażą dożylną 5-10 mEq
wapnia (10-20 ml10% glukonianu wapnia),
a następnie podażą płynów i leków
moczopędnych.



PRZECIWWSKAZANIA: wszelkie

zaburzenia rytmu serca lub rozległe
uszkodzenia mięśnia sercowego

SIARCZAN MAGNEZU

Podanie siarczanu magnezu w

zaawansowanych zabiegach

resuscytacyjnych u dorosłych (ALS) jest

wskazane przy:



opornym na defibrylację migotaniu komór
przy podejrzeniu hipomagnezemii



tachyarytmiach komorowych przy podejrzeniu
hipomagnezemii



Zatruciu digoksyną



Stanie astmatycznym

METYLOKSANTYNY



alkaloidy roślinne, pochodne ksanytny (teofilina, kofeina,
teobromina) występujące w liściach herbaty, nasionach kawy
i kakaowca oraz w orzeszkach Cola. Znane i wprowadzone do
lecznictwa są liczne pochodne naturalnych M.
(pentoksyfilina).



M. naturalne stosowane jako używki wywierają silne działanie
biologiczne: pobudzają działanie ośrodkowego układu
nerwowego (kofeina, teofilina), zwiększają wytwarzanie
moczu (działanie diuretyczne) wpływają rozkurczająco na
mięśnie gładkie (są podstawą leków rozkurczowych) oraz
zwiększają siłę skurczu mięśnia sercowego.



Szczególne zastosowanie znalazły preparaty teofiliny o
przedłużonym działaniu w leczeniu astmy oskrzelowej.

METYLOKSANTYNY



Nie są polecane w leczeniu stanu

astmatycznego, ze względu na działanie
arytmogenne.



Mogą być stosowane przy braku poprawy

po zastosowaniu β

2

– agonistów i leków

cholinolitycznych oraz dożylnym podaniu
siarczanu magnezu

METYLOKSANTYNY



Teofilina (1,3-dimetyloksantyna)– alkaloid

purynowy występujący między innymi w
liściach herbaty (Thea sinensis).



Mechanizm działania teofiliny nie został

całkowicie wyjaśniony. Działanie teofiliny
na poziomie komórkowym jest złożone

Metyloksantyny-działania uboczne



1.Układ pokarmowy- nudności, wymioty



2.Ośrodkowy układ nerwowy- drgawki



3.Układ sercowo-naczyniowy- tachykardia,

zaburzania rytmu



4.Pobudzenie ośrodka oddechowego



Stężenie teofiliny w surowicy <15μg/ml

TEOFILINA - działanie



rozszerzenie oskrzeli



rozszerzenie naczyń krwionośnych



działanie moczopędne



rozkurcza drogi żółciowe

TEOFILINA - przeciwwskazania



Nadwrażliwość na teofilinę



Niedawno przebyty zawał serca



Zaburzenia rytmu serca



Ciężkie nadciśnienie tętnicze



Nadczynność tarczycy



Padaczka

TEOFILINA – działania uboczne



W przypadku nadwrażliwości na teofilinę mogą
występować:



zaburzenia żołądkowo-jelitowe,



nudności, wymioty,



bóle głowy,



drżenie, pobudzenie ośrodkowego układu
nerwowego,



częstoskurcz i kołatania serca.



W przypadku przedawkowania (stężenie powyżej
20mg/ml) silne pobudzenie, drgawki, hipertermia,
zatrzymanie krążenia.

TEOFILINA – dostępne preparaty



Afonilum SR 250 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 0,25 g,
Afonilum SR 375 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 0,375 g



Baladex syrop 150 ml



Euphylinum kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu 0,2 g i
0,3 g



Theophyllinum roztwór do wlewu iv 0,0012 g/ml 250 ml



Theoplus tabl. o przedłużonym uwalnianiu 0,1 g i 0,3 g



Theospirex retard tabl. powlekane o przedłużonym
działaniu 0,15 g i 0,3 g



Theovent 100 czopki doodbytnicze/tabletki 0,1 g,



Theovent 300 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 0,3 g,
Theovent 350 czopki doodbytnicze 0,35 g

AMINOPHYLINA

lek składający się z mieszaniny 2 składników –

TEOFILINY, która jest substancją czynną oraz
ETYLENODWUAMINY, która jest rozpuszcalnikiem,
ok. 20 krotnie zwiększającym rozpuszczalność
(objętościowo w stosunku 2:1, wagowo teofilina to
około 85%). Za działanie terapeutyczne odpowiada
teofilina choć niektórzy autorzy twierdzą iż
etylenodiamina wzmacnia działanie teofiliny.
Aminofilinę można podawać zarówno dożylnie jak i
domięśniowo. Stężenie terapeutyczne aminofiliny
w surowicy krwi wynosi 10-20μg/ml.

AMINOPHYLINA

Aminofilina w postaci iniekcji była

produkowana przez Zakłady Farmaceutyczne
PLIVA Kraków, jednak została zakończona z
powodu konieczności weryfikacji technologii.

Ministerstwo Zdrowia zaakceptowało tą

sytuację, dodając, że ze względu na liczne
działania niepożądane aminofilina przestała
być lekiem niezbędnym we współczesnej
medycynie.

AMINOPHYLINA- przeciwwskazania



nadwrażliwość na składnik preparatu (szczególnie
na etylenodiaminę),



przeciwwskazania względne:

◦

świeży zawał serca,

◦

zaburzenia rytmu serca (tachyarytmie),

◦

ciężkie nadciśnienie tętnicze,

◦

kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu
komory lewej,

◦

choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,

◦

nadczynność tarczycy,

◦

padaczka,

◦

ciężkie zaburzenia czynności wątroby i nerek.

KOMUNIKAT MZ



MINISTERSTWO ZDROWIA

RZECZNIK PRASOWY
Paweł Trzciński Warszawa, 27 kwietnia 2007 r.



KOMUNIKAT
W ZWIĄZKU Z PRZERWĄ W DYSTRYBUCJI AMINOFILINY

W związku z przerwą w dystrybucji Aminofiliny firmy Pliva, w dniu 25.04.2007.r., zebrał się zespół ekspertów w składzie:
→ Prof. Bożena Tarchalska Kryńska → Prof. Piotr Kuna → Prof. Kazimierz Kruszewski → Prof. Kazimierz Stanisław Roszkowski –Śliż
Eksperci ocenili potencjalne konsekwencje braku Aminofiliny na polskim rynku. W ich jednomyślnej opinii brak tego produktu nie
będzie stanowił zagrożenia dla życia i zdrowia pacjentów.

We współczesnej medycynie Aminofilina przestała być lekiem powszechnie zalecanym ze względu na liczne działania
niepożądane.
W związku z powyższym Minister Zdrowia przygotował rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu produktów
leczniczych, które mogą być doraźnie dostarczane w związku z udzielanym świadczeniem zdrowotnym, oraz wykazu produktów
leczniczych wchodzących w skład zestawów przeciwwstrząsowych, ratujących życie, usuwające Aminofilinę z zestawów leków
zalecanych w leczeniu astmy i przewlekłych zespołów oskrzelowo - płucnych.

Z uwagi na brak dostępności preparatu Aminophyllinium roztworu do wstrzykiwań dożylnych 25mg/ml zaleca się stosowanie w
ramach farmakoterapii zastępczej preparatu Theophyllinium roztwór do wlewów dożylnych firmy Baxter – Terpol w dawce
300mg/250ml.

Paweł Trzciński
Rzecznik Prasowy
Ministra Zdrowia

IZOPRENALINA (ALUDRIN,ISUPREL)



DZIAŁANIE:



chronotropowo i inotropowo dodatnio



rozkurcza oskrzela



bradykardia i bradyarytmia



blok przewodnictwa w mięśniu sercowym



resuscytacja w zatrzymaniu krążenia

IZOPRENALINA (ALUDRIN,ISUPREL)



DZIAŁANIA UBOCZNE:



Układ krążenia

: tachyarytmie, kołatanie

serca, dusznica,



Układ oddechowy

: obrzęk płuc



Układ nerwowy

: bóle głowy, zawroty

głowy, drżenia



Układ pokarmowy

: nudności, wymioty,

jadłowstręt

STERYDY



HYDROCORTISON



HYDROCORTISONUM ACETICUM – 0,125g/5 ml



HYDROCORTISONUM HEMISUCCINATUM – 0,025g/1ml;
0,1g/2ml; 0,5g/2ml



METYLOPREDNIZOLON



DEPO-MEDROL – 0,04g/1ml



METYPRED – tabl



SOLU-MEDROL -0,04g/1ml; 0,125g/2ml; 0,25g/4ml;
0,5g/8ml; 1,0g/16ml

STERYDY

DZIAŁANIE:

•

Lek przeciwzapalny

•

Blokuje reakcje uczuleniowe

•

W leczeniu substytucyjnym niewydolności
nadnerczy

•

Po przeszczepach narządów

STERYDY - FARMAKOKINETYKA

HYDROCORTISON

:

•

Początek działania: iv, im kilka minut

•

Efekt szczytowy: iv, im <1 h

•

Czas działania: 30-36 h

METYLOPREDNISOLON

•

Początek działania: iv, im kilka minut

•

Efekt szczytowy: iv, im <24 h

•

Czas działania: 12-36 h

STERYDY - DAWKOWANIE

•

Przeciwzapalnie: iv, im: 20-300 mg

(1-2mg/kg) co 2-10 h

* Wstrząs – iv 0,5 – 2g (50mg/kg) co 2-6 h

STERYDY – OBJAWY UBOCZNE

•

Układ krążenia

- arytmia, nadciśnienie,

zastoinowa niewydolność krążenia

•

Układ nerwowy

: drgawki, wzrost ciśnienia

śródczaszkowego, zaburzenia psychiczne

•

Gospodarka wodno-elektrolitowa

:

zatrzymanie sodu, retencja płynów,
hipokaliemia

•

Układ pokarmowy

: wzrost apetytu,

nudności

STERYDY – OBJAWY UBOCZNE

•

Układ hormonalny

– zahamowanie wzrostu,

wtórny brak odpowiedzi nadnerczowej i
przysadkowej; zwiększone zapotrzebowanie na
insulinę

•

Układ mięśniowo-szkieletowy

: osłabienie,

miopatia, osteoporoza

•

Inne

: choroba zakrzepowo-zatorowa, utrata masy

ciała, katabolizm białek, jaskra, wzrost ciśnienia
śródgałkowego, rumień, opóźnienia gojenia się
ran, zmniejszonaodpowiedź na anatoksyny i
szczepionki