PSYCHODYNAMICZN
A
KONCEPCJA
CZŁOWIEKA
Koncepcja ta narodziła się w
klinikach psychiatrycznych i
gabinetach
psychoterapeutycznych.
Głowni twórcy to Erich Fromm i
Rollo May.
Psychoanaliza:
Jedna z bardziej znanych
wersji portretu
psychodynamicznego.
Stworzona przez Freuda
Na zachowanie człowieka mają
wpływ następujące czynniki:
Popędy- pobudki zewnętrzne i
wewnętrzne
Wskazówki- sygnały, bodźce i
informacje umożliwiające orientacje
w otoczeniu
Reakcje- to jak reagujemy na bodziec
Wzmocnienia- zdarzenia, które
redukują popędy
Wyróżniamy dwa rodzaje
popędów:
Pierwotne- siły wrodzone np. dążenie
do zdobywania pokarmu, unikanie bólu,
popęd seksualny.
Wtórne- powstają w wyniku
socjalizacji. Wyróżniamy tu np.
potrzebę bezpieczeństwa, potrzeby
społeczne, potrzeby osobiste.
Konflikt:
aspektem portretu
psychodynamicznego jest
założenie istnienia konfliktów.
Konflikty powstają wtedy, gdy coś
uniemożliwia człowiekowi
zaspakajanie popędów.
Rodzaje konfliktów:
Wewnętrzne(motywacyjne)- powstają
wtedy, gdy człowiek jednocześnie chce
osiągną dwa sprzeczne ze sobą cele.
Zewnętrzne- powstają w sytuacji, gdy
zachodzi sprzeczność miedzy
dążeniami jednostki a dążeniami
innych ludzi.
Samoobrona:
mechanizmy obronne służące do radzenia
sobie z konfliktami
Obrona także odbywa się poza
świadomością.
Redukują poziom lęku, chronią poczucie
godności, pozwalają utrzymać wysoką
samoocenę, ułatwiają znalezienie miejsca
w świecie.
Nie rozwiązują konfliktów, jedynie łagodzą
objawy.
Wyróżniamy takie rodzaje
mechanizmów jak:
Represja
Projekcja
Substytucja
Kompensacja
Sublimacja
Stłumienie
Racjonalizacja
„Kwaśne winogrona”
„Słodkie cytryny”
Anatomia lęku:
Strach- to nieprzyjemny stan
emocjonalny, który sygnalizuje
zewnętrzne niebezpieczeństwo.
Jego przyczyny są znane.
Lęk- sygnalizuje
niebezpieczeństwo wewnętrzne,
z którego często człowiek nie
zdaje sobie sprawy.
Rodzaje lęku:
lęk normalny – reakcja proporcjonalna do
rzeczywistego zagrożenia, czasem
człowiek uświadamia sobie jego przyczyny,
nie wymaga stosowania mechanizmów
obronnych.
lęk neurotyczny – nieproporcjonalny do
rzeczywistego zagrożenia, wymaga
stosowanie mechanizmów obronnych i
blokady świadomości
Psychoterapia:
system celowej modyfikacji i korekcji
zachowania, oraz leczenia zaburzeń
emocjonalnych, za pomocą środków
takich jak swobodny tok słów, dyskurs,
mimika, więź emocjonalna z pacjentem,
samo uczenie nowych umiejętności.
Rozmowa z pacjentem i analiza
wypowiedzi pozwala poznać jego konflikty
i frustracje, pomóc mu pokonać trudności.
Rodzaje psychoterapii:
Metoda swobodnych skojarzeń
Metoda interpretacji snów
Metoda analizy oporu