ŚREDNIA DOROSŁOŚĆ 35/40-55/60 r.ż.
ZMIANY FIZYCZNE
regresywne zmiany
układ krążenia, twardnieją tętnice, gorzej funkcjonuje serce
układ oddechowy
wolniejsze przekazywanie impulsów nerwowych
maleje liczba włókien mięśniowych, obniża się siła, szybkość ruchów, pogarsza się koordynacja i gibkość
ale dzięki właściwej aktywności ruchowej można zmniejszyć tempo tego regresu
stopniowe wygasanie funkcji hormonalnej - wiąże się ze zmęczeniem, uderzeniami gorąca, bezsennością oraz chwiejnością emocjonalną, depresją
kompensacja deficytów
FUNKCJE POZNAWCZE
ZMYSŁY
pogarsza się refleks - wydłuża czas reakcji
gorzej widzimy szczególnie przy złym świetle - gorsza zdolność akomodacji soczewki
gorzej słyszymy - szczególnie wysokie dźwięki
maleje liczba kubków smakowych
zachowujemy dobrą orientację w terenie
UWAGA
gorzej funkcjonuje
jest mniej podzielna
PAMIĘĆ
niewielkie pogorszenie
bardziej wyraźne w przypadku pamięci mechanicznej
zarówno przy kodowaniu i odkodowywaniu (bardziej)
POZIOM INTELEKTUALNY
inteligencja skrystalizowana (wiedza+umiejętności) wyniki utrzymują się na poziomie
pogorszenie wyników w testach inteligencji płynnej (zależnej od pracy naszego mózgu - od szybkości)
z wiekiem coraz więcej czasu potrzeba na rozwiązanie zadania, a ponadto ludzie stają się z wiekiem bardziej refleksyjni
długo mamy możliwości rozwijania intelektualnego nawet do późnej dorosłości ale jest to bardziej pragmatyczne
MYŚLENIE
postformalne (→ wczesna dorosłość)
mądrość - wiedza odnosząca się do ważnych dla każdego człowieka kwestii, problemów i zadań życiowych składających się na tzw. Pragmatykę życia; wiedza ta tworzy się i ugruntowuje w oparciu o wzrastające wraz z wiekiem doświadczenie w ich rozwiązywaniu
wyraża się w tych dziedzinach aktywności umysłowej, które są wyrazem indywidualizacji rozwoju
wymaga długotrwałego, obejmującego wiele lat treningu
dużo życiowych doświadczeń pozwala na dobre rozwiązywanie życiowych problemów
człowiek wykorzystuje przy tym :
wiedze faktualno - proceduralną
wiedzę ewaluatywną ( wiedze o znaczeniu, człowiek wie co tak naprawdę ma wartość)
człowiek dorosły - większa tolerancja niepewności - człowiek jest coraz bardziej skłonny przyznać że jedno rozwiązanie może być z jednej strony lepsze a drugie z innej
PRACA ZAWODOWA
optymalna pozycja zawodowa
może łączyć się z autorytetem, władza, pozycją
największa satysfakcja zawodowa
czasami wiąże się to z dużym stresem
wypalenie zawodowe - szczególnie w pracy służb społecznych, częściej dotyka tych, którzy w młodości bardzo się angażowali
wyczerpanie emocjonalne - na początku - poczucie że nie jest się w stanie tej pracy już wykonywać
często wtedy pojawiają się objawy somatyczne (np. bezsenność), wtedy jedynym sposobem jest zmiana charakteru pracy
czasami człowiek ma silne poczucie niedoceniania
UTRATA PRACY
w każdym okresie jest dotkliwa
ale w tym najbardziej:
po 1 spada się zwykle z wysokiego szczebla, z przez lata wypracowywanej pozycji
po 2 możliwości znalezienia pracy w tym wieku są bardzo ograniczone
po 3 możliwości przekwalifikowania pracy w tym wieku zanikają powoli
w pracy człowiek w tym wieku osiąga status eksperta, mistrza - wykonuje wiele czynności w sposób automatyczny co pozwala mu kompensować ubytki poznawcze, ponieważ czynności są bardzo dobrze utrwalone
RODZINA
dorastają dzieci
wymaga to zmian charakteru reakcji, autonomia dziecka
zmiana charakteru podejścia do swoich starzejących się rodziców- zmiana reakcji - opieka nad rodzicami
puste gniazdo - zmiana, w przypadku kobiet jest to bardzo trudny okres (szczególnie tych niepracujących) ale dla niektórych kobiet jest to okres wyzwolenia, zaczynają wtedy myśleć bardziej o sobie; w przypadku kobiet aktywnych zawodowa zmiana ta jest mniejsza
wyprowadzenie się dzieci z domu jest także sprawdzianem dla rodziców, dla ich małżeństwa, tego co ich rzeczywiście łączy
jeżeli więź małżeńska jest rzeczywista to jest to bardzo dobry okres
buduje wtedy ich reakcję
ale kiesy łączyły ich tylko dzieci teraz mogą nastąpić konflikty małżeńskie prowadzące nawet do rozwodu
nie wolno pozwolić babciom stać się mami własnych dzieci
dziadkowie - zdarza się jeśli nie mieli czasu dla dzieci że na emeryturze opiekują się wnukami doskonale, spełniają się (szczególnie mężczyźni)
ROZWÓJ OSOBOWOŚCI
autonomia
koniec fazy indywidualizacji
wewnętrzna integracja
człowiek coraz lepiej zna swoją wartość i coraz lepiej siebie akceptuje
kryzys środka życia
może się zdarzyć ale nie musi
człowiek w tym okresie konfrontuje się z własną śmiertelnością
w okolicach 40 r.ż. zmienia się perspektywa myślenia („ więcej za nami niż prawdopodobnie przed nami”)
ma poczucie że trudno jest już cokolwiek zacząć od nowa
jest to także okres bilansu życiowego
chwieje się poczucie sensu własnego życia
Peck:
mówi że należy z czasem dokonywać przewartościowania:
np. w tym wieku powinniśmy bardziej cenić mądrość niż atrakcyjność ( zazwyczaj kobiety znoszą gorzej spadek atrakcyjności)
bardziej powinniśmy cenić związek duchowy niż fizyczny
pomoże człowiekowi utrzymanie emocjonalnej giętkości - człowiek młody dorosły akceptuje emocje w kontaktach z wybranymi osobami natomiast później musimy nauczyć się nauczyć się zaangażowania (bo np. umierają krewni)
giętkość umysłowa - przeciwna do tego co się na starość dzieje
Gould
twierdzi że w tym okresie trzeba zanegować irracjonalne przekonania, np.:
bezpieczeństwo może trwać wiecznie
śmierć nie może się zdarzyć mi ani moim bliskim
nie możliwe jest życie bez partnera
Erikson:
nazywa ten okres produktywność (generatywność) - stagnacja
okres, w którym człowiek realizuje się poprzez to że tworzy, że jest produktywny(np. dzieci, produkty, idee)
silna potrzeba dzielenia się z innymi swoimi umiejętnościami, zdolnościami
jeśli człowiek nie tworzy grozi mu stagnacja co prowadzi do zubożenia duchowego, ma poczucie pustki