background image

Architektura

 

Do najwybitniejszych zabytków architektury sakralnej należą kościoły Rawenny (płn. Italia): San Apollinare 
Nuovo, San Apollinare in Classe, San Vitale oraz kościół Świętej Mądrości Bożej (

Hagia Sophia

) w 

Konstantynopolu. Ten ostatni może być uważany za symbol estetycznej i religijnej myśli w Bizancjum. 
Zbudowany w latach 

532

-

537

 

stanowi połączenie dwóch koncepcji architektonicznego rozplanowania: podłużnej i 

centralnej. Nowatorsko rozwiązana jest konstrukcja 

kopuły

Jej czasza opiera się za pośrednictwem pierścienia - 

bębna na wypukłych trójkątach - tzw. żaglach. Naciska więc wyłącznie na naroża kwadratu, w który jest wpisana, 
i w związku z tym wymaga podpory tylko w tych punktach. Pozwoliło to stworzyć wielkie wnętrze z dominantą 
kopuły. 
Ważnym czynnikiem współdziałającym z architekturą było światło, wprowadzone do wnętrza jako element 
kompozycyjny: okna umieszczone w bębnie kopuły optycznie zmniejszają jej ciężar. 
Kościoły bizantyjskie na zewnątrz surowe i proste, oszałamiają bogactwem dekoracji wnętrza. W architekturze 
bizantyjskiej rozwija się typ kościoła centralnego na planie 

krzyża greckiego

 (np

bazylika św. Marka w Wenecji

świątynie na terenie Rusi i w krajach bałkańskich). Kościół San Vitale w Rawennie założony jest na 

planie 

ośmioboku

 

krytego kopułą. Wnętrze bardzo bogato zdobione 

mozaikami

Podobnie bogata dekorację ma 

mauzoleu

Galli Placydii

 w Rawennie. 

Malarstwo 

W Bizancjum rozwija się bujnie malarstwo mozaikowe. Najpiękniejsze mozaiki powstały w kościołach Rawenny. 
Do najlepiej zachowanych należą mozaiki przedstawiające cesarza Justyniana i jego żonę Teodorę wraz z 
orszakiem, umieszczone w 

prezbiterium kościoła San Vitale. Pozy, gesty, układ szat są dostojne i schematyczne. 

Twarze natomiast są 

portretami

 

wiernie odtwarzającymi rysy pary cesarskiej i wyższych dostojników. 

W Bizancjum rozwija się też malarstwo 

ikon

. Słowo eikon oznacza w 

języku greckim

 obraz, wyobr

ażenie. Ikony 

służyły do modlitwy. Istniały ścisłe przepisy określające sposób ich malowania. Malowidła te przedstawiały 
świętych. Złote tło symbolizowało rzeczywistość ponadczasową, niezmienne układy podporządkowane były myśli 
o wieczności, zawierały treści 

teologiczne

Kompozycja ikon jest zawsze centralna i statyczna, postacie 

malowane płaską plamą, obwiedzioną ciemnym 

konturem

gesty i ruch dostojny. 

Malarstwo bizantyjskie silnie oddziaływało na 

Bułgarię

 

(pierwsze bułgarskie ikony powstały już w 

X w.

) i 

Ruś

 

(zwłaszcza w 

XIV

 i 

XV w.

) Sławę w tym czasie zdobyło dwóch malarzy

Teofan Grek

 z Bizancjum i zakonnik 

Andrzej Rublow

 z Ru

si (por. obrazek: Matka Boska z Dzieciątkiem). 

W Bizancjum nie rozwija się 

rzeźba figuralna

Bujnie natomiast rozwija się 

rzemiosło artystyczne

Najwybitniejsze 

dzieła to przedmioty związane z 

kultem religijnym

Są to 

relikwiarze

krzyże, oprawy ksiąg

kielichy

 i naczynia 

liturgiczne. 
 
HAGIA Sophia 
Architekci:
 Izydor z Miletu i Anthemios z Tralles 

Opis:  Naprzeciw "

kościoła Świętej Mądrości", czyli Hagii Sophii znajduje się Błękitny Meczet. 

W 336 r. cesarz Konstantyn Wielki wybudował w miejscu obecnej Hagii Sophii pierwszy kościół, nazwał go 

"Meggale ekklesia" - 

wielki kościół. Dwieście lat później budynek spłonął podczas powstania. Cesarz Justynian 

odbudował kościół, czyniąc go jeszcze większym i piękniejszym. 

Budowla spełniała rolę kościoła chrześcijańskiego i islamskiego meczetu, a obecnie znajduje się tam muzeum. 
W konstrukcji widać wiele dobudówek i przeróbek, z pierwotnego kształtu pozostała tylko główna kopuła, która 

wznosi się 56 metrów nad nawą kościelną. 

Budowla jest pokryta złotymi mozaikami. Tysiące robotników znosiło na budowę przez sześć lat wszystkie 

kosztowności, najpiękniejsze marmury, najwspanialsze kolumny. 

Pierwsza konstrukcja częściowo zawaliła się po trzęsieniu ziemi i w 563 roku została zastąpiona wyższą 

konstrukcją. 

Hagi

a Sophia po dzisiejsze czasy służy jako wzór przy budowie wielu wschodnich meczetów. 

Cytaty: "

Kiedy wnętrze było gotowe uleciało zmartwienie ze wszystkich serc, gdyż słońce świątyni rozbłysło 

wspaniałościami... Kiedy pierwszy blask poranka, przeganiając swymi różowymi ramionami mrok, skakał z łuku 
na łuk, podniosły się głosy wszystkich księżąt i ludu, złączone w modlitwie i uwielbieniu. I gdy dotarł do świętych 
dworców wydawało się, że potężne łuki kopuły mają swój początek w niebie.
" - Paulus Silentarius 
"

Religijność i sztuka dekorowania wnętrz, koloryt i kształty, światło i legenda kłębią się i mieszają tu w nie dający 

się porównać sposób" - prof. dr Nastainczyk -"Jako budowla, jawnie okazuje ona eucharystyczną przejrzystość 
wszystkich mieszkańców Ziemi, w swej historii eschatologiczną koincydencję przeżytej wiary.

Hagia Sophia - (t.Aja SophiaAja Sofia) - 

kościół pod wezwaniem Mądrości Bożej w 

Stambule

 (dawny 

Konstantynopol

). Wspaniała świątynia bizantyjska, ufundowana przez 

Justyniana I Wielkiego

wybudowana od 

23 

lutego

 

532

 d

27 grudnia

 

537

Po zajęciu Konstantynopola przez Turków w 

1453

 zamieniona na meczet (wtedy 

m.in. dobudowano 

minarety

). Obecnie muzeum. 

Pierwszy 

kościół został zbudowany już podczas panowania 

Konstantyna Wielkiego

przebudowany w 

415

 r. 

podczas panowani

Teodozjusza II

spłonął na początku 532 r. Pierwotnie miał kształ

bazyliki

 przykrytej 

drewnianą 

więźbą dachową

Po pożarze, Justynian Wielki powierzył prace nad budową nowego kościoła dwom 

background image

architektom: 

Anthemios

 z Tralles 

Izydorowi z Miletu

Zgodnie z opise

Prokopiusza z Cezarei

 

cesarz brał 

czynny udział w planowaniu kościołą i rozwiązywaniu detali architektonicznych. Zgodnie z legendą cesarz czerpał 
inspiracje z rozmów, które prowadził z aniołem. 

Kształt kościoła łączy w sobie cechy bazyliki i 

budowli na planie centralnym

. Centralna część 

nawy

 

środkowej 

przykrywa olbrzymia 

kopuła

 

o średnicy podstawy wynoszącej 31,0 m. Opiera się na czterech potężnych 

filarach

 

umieszczonych w narożach kwadratu, w który zostało wpisane koło - plan podstawy kopuły. Obciążenia 
przenoszone są przez cztery 

pendentywy

Jest to rozwiązanie typowe dla 

architektury bizantyjskiej

. Wszystkie 

wcześniejsze kopuły opierały się całym obwodem na masywnych murach. Wprowadzona innowacja wywołała 
iluzję zawieszenia kopuły w powietrzu. Od wschodu i zachodu do kopuły przylegają dwie mniejsze półkopuły 
przykrywające pozostałą powierzchnię nawy głównej. Jednocześnie wspierają one kopułę centralną. Filary 
wzmacniają dwie pary 

przypór

 

zbudowane od południa i północy. Od zewnątrz kopuły zasłonięte są 

bębnami

których umieszczono szeregi okien oświetlających wnętrze kościoła. 

Nad nawami bocznymi zbudowano 

empory

 

otwarte do nawy głównej. Pod półkopułami nawy boczne od nawy 

głownej oddzielają półkoliste 

eksedry

Nawy przykryto 

sklepieniami krzyżowymi

 

a kolumny połączono 

arkadami

Kościół poprzedzają dwa 

narteksy

 

wewnętrzny i zewnętrzny otwarty na 

atrium

. 

Do budowy kościoła użyto wiele drogich materiałów. Posadzki i 

bazy

 

kolumn

 wykonano z ciemnoszarego 

marmuru

Do wykonania kolumn nastosowano w większości zielony marmur. Od nawy głównej eskedry 

oddzielone są kolumnami z czerwonego 

porfiru

Wnętrze kopuły pokrywała złota 

mozaika

 a na pendentywach 

umieszczono wielkie postacie 

cherubinów

Bogate było także wyposażenie kościoła. 

W dniu 

7 maja

 

558

 

kopuła zawaliła się podczas trzęsienia ziemi. Budowla zostałą wzniesiona w szybkim tempie i 

na granicy wytrzymałości materiałów. Możliwe, że pośpiech spowodował zbyt szybkie obciążenie niewyschniętej 
zaprawy łączącej warstwy 

cegieł

Kopułę odbudował, jednocześnie ją podwyższając, Izydor Młodszy, bratanek 

Izydora z Miletu (prace zakończono w 

563

 

r.). Wewnątrz kopuły umieszczono krzyż, który później zastąpił 

wizerunek Chrystusa. 

Więcej zmian wprowadziły przebudowy dokonane po przekształceniu kościoła w meczet. Dodano wtedy wysokie 
minarety i liczne mauzolea otaczające budowlę. Usunięto większość mozaik i fresków a pozostałe zamalowano. 

1934

 

r. meczet przekształcono w muzeum i rozpoczęto prace związane z odsłonięciem pierwotnego wystroju 

budynku. 

Źródło: "

http://pl.wikipedia.org/wiki/Hagia_Sophia

" 

Wędrówki ludów 

IV

-

V w.

 

przyspieszyły podział 

Cesarstwa Rzymskiego

 na 

Wschodnie

 i Zachodnie (

395

 r.) a 

później upadek zachodniej części cesarstwa (

476

 r.) Od 

VI w.

 

datuje się początek 

ustroju feudalnego

, zarówno na 

terenie 

Bizancjum

 jak i Europy Zachodniej. 

Cesarz

 

był władcą absolutnym, reprezentował państwo i wiarę. 

Sztuka bizantyńska gloryfikowała władcę, pełniła też funkcje religijną i dekoracyjną. Była to sztuka 
wyrafinowana, przepojona atmosferą dworu rozmiłowanego w zbytku lecz o obyczajach ujętych w ścisłe 

rygory

Rozkwit tej kultury przypada na panowanie cesarza 

Justyniana

 (

527

-

565

). Ośrodkami kultury są

Konstantynopol

 

Rawenna

. 

Upadek Bizancjum przypada na rok 

1453

 - podbicie Konstantynopola przez 

Turków

.