HISTORIA METODY CALLANA

W 1959r. Callan otrzymał list od przyjaciela z zapytaniem czy chciałby on uczyć j.
angielskiego we Włoszech w szkole Berlitz w mieście Salerno. Callan nigdy przedtem nie
myślał o tym aby być nauczycielem j. angielskiego i miał inne plany na życie, ale że
przyjaciel powiedział mu że ta praca jest tylko na 6 miesięcy postanowił pojechać, traktując
to jako wakacje za granicą połączone z pracą.

Zanim Callan zaczął pracę z uczniami, otrzymał on szkolenie, które ku jego zdziwieniu
trwało tylko 2 dni (polegało ono na obserwowaniu swojego przyjaciela na prowadzącego
lekcje). Po czym został „wrzucony” do klasy włoskich uczniów z których nikt nie umiał ani
słowa po angielsku, tak samo jak Callan nie umiał słowa po włosku. Pomimo tego oraz
pomimo faktu że stwierdził iż Metoda Berlitza praktycznie nie nadaje się do nauczania,
Callan pozostał w szkole przez rok. W tym czasie nie spotkał studenta szkoły Berlitza który
osiągnąłby poziom egzaminu Cambridge Preliminary, który jest na poziomie podstawowego
angielskiego. Później stwierdził że inne Metody nie są wcale lepsze. Powodem dla którego
Callan został było to, że zaczął pracować nad własną wersją Metody Bezpośredniej, która
różniła się na 33 sposoby od innych Metod Bezpośrednich.

Callan przyjechał do Anglii na rok, po którym ponownie powrócił do Salerno żeby otworzyć
własną szkołę. Właściwie to jego zamiarem nie było otworzenie szkoły, chciał on tylko
napisać książkę opisującą jego własną Metodę i sprzedawać ją w sklepach, tak jak inne
książki. Stwierdził, że aby to zrobić potrzebuje otworzyć szkołę która posłużyłaby mu jako
laboratorium do opracowywania, udoskonalania i rozwijania Metody. Na początku uczył sam,
będąc jedynym nauczycielem w szkole która miała klasy składające się z 12 uczniów
płacących 5 funtów za każdą lekcje. W tym czasie Callan zarabiał, przekładając na dzisiejsze
standardy, 150 tys. funtów rocznie przed odliczeniem podatku, pracując przy tym 80 godz.
tygodniowo. Przy takiej ilości godz. nie mógł poświęcić się pracy nad Metodą, więc zaczął
zatrudniać innych nauczycieli.

Opracowanie Metody zajęło mu 10 lat. W tym czasie szkoła założona przez a Callana stała się
największą i jedyną szkołą w Salerno mającą 400 uczniów, ponieważ szkoła Berlitz została
zamknięta. Dzisiaj sieć szkół Berlitz składa się z 200 szkół, co jest niewiele kiedy weźmiemy
pod uwagę że w samym Tokyo jest 800 szkół j. angielskiego.

Skończywszy opracowywanie Metody Callan przekazał kierowanie szkołą swoim 3
asystentom i otworzył szkołę w Mediolanie. W ciągu 3 miesięcy szkoła przyciągnęła 300
uczniów i rozpoczęła współpracę z międzynarodowymi firmami jak: Honeywell, Philips,
Olivetti i Hewlett Packard. Callan przekazał kierowanie szkołą w Mediolanie jak i 10 innymi
we Włoszech swoim asystentom a sam powrócił do Anglii i otworzył biuro na 62 Oxford
Street z zamiarem szkolenia tam nauczycieli i wysyłania ich do szkół językowych za granicą.
Ostatecznie biuro zamieniło się w szkołę, która kilka lat później została przeniesiona na 139
Oxford Street, gdzie znajduję się do dzisiaj.

Jak wcześniej wspomniano Callan nie chciał otwierać szkół. Chciał tylko opisać Metodę w
książkach które byłyby sprzedawane w sklepach. Jednak podczas prac nad Metodą
uświadomił sobie że dopóki nauczyciele nie będą kontrolowani, będą oni zmieniać Metodę
dostosowując ją do własnych teorii nauczania j. angielskiego a przez to nie będą osiągać
zamierzonych przez Metodę rezultatów. Gdyby książki były sprzedawane w sklepach pod
hasłem „Angielski w ¼ normalnego czasu” Metoda nie traktowana byłaby poważnie .To nie
nauczycieli obwiniano by o niedotrzymywanie obietnic ale Metodę. Callan był zatem
zmuszony do przekazywania swych szkół na zasadzie franszyzy w nadziei kontrolowania
właściwego użycia Metody. Jednak to także okazało się nieskuteczne, ponieważ dyrektorzy
szkół okazali się równie trudni do kontrolowania jak nauczyciele.
W tym czasie Callan zaoferował wykorzystanie Metody za darmo innym już istniejącym
szkołom. Rozesłał broszury do 300 szkół w Londynie, Oxfordzie, Cambridge i we Włoszech.
Żadna ze szkół nie odpowiedziała. Następnie wysłał do tych szkół list z ofertą przekazania
pierwszych 12 książek i przeszkolenia nauczycieli za darmo, aby mogły wypróbować Metodę.
Nadal żadna ze szkół nie odpisała. Spotykając się z takim niezrozumieniem Callan napisał do
Księcia Edynburga (Duke of Edinburgh) który jest szanowaną postacią wśród osób
zawodowo zajmujących się nauczaniem j. angielskiego. Dwa razy w roku zasiada on w
komisji która obraduje w Buckingham Palace aby dyskutować o nauczaniu j. angielskiego
jako j. obcego.
W liście tym Callan poprosił go aby przysłał kogoś do zbadania Metody, najlepiej kogoś z
naukowym lub biznesowym wykształceniem, to znaczy kogoś kto oceniłby Metodę
obiektywnie, tylko na podstawie jej wyników.

David Hicks, człowiek którego przysłano, był idealny do tego, przewodniczył on organizacji
która zajmowała się rozpowszechnianiem j. angielskiego jako j. obcego (English Speaking
Union). Hicks znał j. francuski i niemiecki, w czasie wojny był on pilotem bombowca a w
dodatku wykładał logikę i sztukę oratorstwa. Po 2 godzinnej rozmowie z Callanem, był on
całkowicie przekonany że Metoda naprawdę osiąga swe rezultaty w ¼ normalnego czasu
nawet nie widząc Metody w akcji.
Hicks przysłał Davida Morgana, który był profesorem j. angielskiego na uniwersytecie w
Oxford ,ażeby ten dokładniej zbadał Metodę. Profesor Morgan miał styczność z nauczaniem
j. angielskiego jako j. obcego od 1947 r. i znał każdą wykorzystywaną Metodę, był on także
inspektorem szkół językowych z ramienia British Council. Morgan spędził w szkole Callana
6 tyg. podczas których przyglądał się lekcjom, rozmawiał z uczniami i obserwował ich
postępy. Obserwował także sposób szkolenia nauczycieli i stwierdził że po 5 dniowym

szkoleniu nauczyciele Callana nabywają więcej techniki nauczania niż jego 2 córki po roku
nauki w szkole dla nauczycieli w Oxford .

Profesor Morgan ze swoich obserwacji stwierdził, że Metoda Callana jest najszybszą jaką
kiedykolwiek poznał . Przedstawił on swój raport Księciu Edynburga na posiedzeniu komisji
w Buckingham Palace, gdzie inni eksperci próbowali ośmieszyć Metodę nawet przed
zaprezentowaniem jej. Na szczęście zarówno Książe Edynburga jak i David Hicks zdawali
sobie sprawę że atakują oni Metodę ponieważ wszyscy oni byli autorami książek o nauczaniu
j. angielskiego które były sprzedawane na całym świecie. Hicks i Książę oceniali Metodę
tylko na podstawie jej wyników, a na tym najbardziej zależy komuś kto uczy się j.
angielskiego. Pomimo niechęci ze strony innych ekspertów Książe i English Speaking Union
poparły Metodę i dlatego można było opublikować artykuł w EFL Gazette. 4000 kopii tego
artykułu zostało rozesłane do szkół językowych na całym świecie, pomimo tego ani jedna
osoba nie skontaktowała się ze szkołą Callana.

W tej sytuacji Callan poddał się. Do tej pory myślał, że z jakiegoś powodu inni nie chcieli
wierzyć jemu osobiście ,ale teraz widział że nie chcieli także wierzyć Kięciu Edynburgha,
Davidowi Hicksowi, Davidowi Morganowi oraz English Speaking Union. Szkoły obawiały
się że mogą stracić ¾ swoich dochodów, a nauczyciele obawiali się że stracą niezależność w
klasie.

Poddawszy się i zaakceptowawszy porażkę Callan postanowił zamknąć szkołę w Londynie,
pozostawić inne, już istniejące szkoły pod kierownictwem innych na zasadzie franszyzy,
wrócić do Włoch, otworzyć szkołę w której byłby on jedynym nauczycielem, zarobić trochę
pieniędzy i przejść na emeryturę. Przez 25 lat żył on na bardzo niskim poziomie, cały czas na
granicy bankructwa. Każdego zarobionego pensa przeznaczał na Metodę i na walkę o jej
zaakceptowanie. Po tym jak pracował 80 godz. tygodniowo przez 25 lat, wszystko co miał to
14 letni samochód marki Mini, jednopokojowe mieszkanie i nic na koncie. Zdał sobie sprawę
że był kompletnym głupcem. Jak każdy z nas miał tylko jedno życie a on zmarnował 25 lat na
darmo; to jest na niekończące się problemy i nieustającą walkę o akceptację Metody.
Podczas realizowania swych planów do głowy a Callana przyszło rozwiązanie problemów
Metody. Jak wcześniej wspomniano powodem dla którego nie sprzedawał książek w sklepach
było to iż wiedział z doświadczenia że Metoda nie byłaby poprawnie używana przez szkoły i
nauczycieli, co oznaczałoby niemożność uzyskania właściwych rezultatów. Callan zdał sobie
sprawę że lepiej jest gdy Metoda używana jest źle niż gdy nie jest używana wcale, ponieważ
nawet jeśliby była używana źle i tak osiągnie swoje rezultaty w ½ normalnego czasu. Callan
postanowił umieścić w książce notkę że chociaż Metoda może nauczyć j. angielskiego w ¼
normalnego czasu to jednak może to być osiągnięte tylko wtedy gdy nauczyciel postępuje
według ustalonych reguł a następnie umieścił te reguły w książce aby uczniowie sami mogli
kontrolować poprawność nauczania Metodą Callana.

Zanim jednak książki mogły być sprzedawane w sklepach, należało je do tego dostosować.
Do tej pory były one używane wyłącznie do wewnętrznego użytku szkół Callana. Aby
przystosować książki do druku Callan przekazał zarządzanie szkołą w Londynie swojemu
asystentowi który pracował z nim od 14 lat a następnie przeprowadził się na 4 lata poza
Londyn aby móc max. poświęcić się pracy. Po powrocie do Londynu okazało się że, jego
asystent nie mogąc podołać obowiązkom prowadzenia szkoły zaczął zażywać narkotyki i
nadużywać alkoholu co w ostateczności wpędziło szkołę w długi w wysokości 800 tys.
funtów. Callanowi zajęło 3 lata aby uporządkować ten bałagan i uratować szkołę od
bankructwa.

Szkoła przetrwała. Callan obliczył że poświęcił
Metodzie 15 lat na przestrzeni 36 lat (od wieku 27
lat do wieku 63 lat) aby ją rozwinąć i
opublikować. Przez 36 lat był on jednym z
najgorzej opłacanych pracowników w Organizacji
Metody Callana (CMO). Teraz kiedy wszystko
jest na dobrej drodze i kiedy oponenci nie mogą
zablokować rozwijania się Metody. Callan ma
zamiar przejść na emeryturę i cieszyć się resztą
życia, żyjąc z dochodu przynoszonego przez

sprzedaż książek. Callan stwierdził, że gdyby jeszcze raz było mu dane przeżyć swoje życie
nie podjąłby się napisania Metody.


Uaktualnienie (Czerwiec 1997)
Szkoła Callana ze swoimi 70 klasami i liczbą uczniów wahającą się od 1900 do 2400 jest
największą szkołą w Londynie (prawdopodobnie nawet w Europie) co zostało osiągnięte
prawie bez reklamowania szkoły, podczas gdy przeciętna szkoła w Londynie ma około 13
klas. Szkoła w Londynie osiąga przychody w wys. ok. 2 milionów funtów rocznie podczas
gdy Orchard Tea Gardens których Callan także jest właścicielem osiąga przychody ok. 300
tys. funtów rocznie .


Uaktualnienie (Kwiecień 1999)
Całe przedsiębiorstwo (tj. szkoła w Londynie, wydawnictwo i Orchard Tea Gardens) osiągają
dochody w wysokości ok. 3.2 miliona funtów rocznie. Wszystkie długi zostały spłacone a
Metoda Callana ma własną stronę w Internecie

www.callan.co.uk

Uaktualnienie (Luty 2001)
Metoda Callana jest obecnie używana w 25 krajach. Callan nareszcie może cieszyć się życiem
podczas którego pracował tak ciężko, tak długo, za tak mało. Zdał sobie sprawę że to była
praca na trzy etaty, prowadzenie biznesu, pisanie książek i walka z oponentami .