Okres

wczesnoszkolny

Okres wczesnoszkolny to młodszy wiek

szkolny, edukacji wczesnoszkolnej, okres
młodszoszkolny, późnego dzieciństwa,
latencji, przedpokwitaniowy, prepubertacji,
preadolescencji, stadium operacji
formalnych. Okres ten zaczyna się w
siódmym roku życia i trwa do pierwszych
objawów dojrzewania płciowego. Ze
względu jednak na dość znaczne
indywidualne różnice trudno jest określić
wiek pojawiania się pierwszych oznak
pokwitania.

Ten okres rozwoju dziecka nie odznacza się

wielkimi przemianami biologicznymi, chodź
ze względów biologicznych jest korzystnym
etapem rozwoju dziecka i charakteryzuje się
zwolnioną szybkością wzrastania na rzecz
rozrostu wewnętrznego i wymiarów
szerokościowych, co sprawia, że staje się ono
masywniejsze w porównaniu z pajączkowatą
sylwetką z okresu przedszkolnego. Nazywamy
to fizjologicznym pełnieniem.

Wzrost proporcji ciała

Roczne tempo wzrastania między 8 a 10

rokiem życia wynosi zarówno dla chłopców jak
i dziewczynek około 5-6 cm. Po przejściowych
wahaniach spowodowanych dostosowaniem
się organizmu do nowych sytuacji szkolnych
oraz innymi przemianami jak na przykład
zmianą uzębienia mlecznego na stałe,
zanikają dziecięce proporcje budowy ciała i
stopniowo dziecko zaczyna coraz bardziej
upodobniać się w wyglądzie, ruchach i w
zachowaniu do dorosłego. Przyrost wzrostu
maleje na rzecz przekształceń w budowie
i rozrostu wymiarów szerokościowych. U
chłopców rozwija się pas barkowy, a u
dziewcząt biodrowy. Klatka piersiowa ulega
spłaszczeniu.

W tym okresie obserwujemy również dużą

sprawność narządów wewnętrznych jak serce,
płuca i układ trawienia. Rozrasta się również
kościeć i układ mięśniowy.

Mimo to układ kostny dzieci, choć jest dużo

bardziej wytrzymały niż w wieku przedszkolnym,
dalej nie jest ukształtowany prawidłowo. Kościec w
dalszym ciągu jest miękki i plastyczny. Jeszcze duża
liczba tkanek chrzęstnych sprzyja powstawaniu
deformacji kręgosłupa. W obrębie odcinka
piersiowego kręgosłupa, następuje pogłębienie
kifozy piersiowej, natomiast lordoza lędźwiowa jest
niewielka.

Kończy się zaś proces kostnienia kości palców i

śródręcza oraz następuje szybki rozwój kończyn
dolnych. Stopa jest niska, szeroka i średnio
wysklepiona.

Mięśnie są jeszcze słabo rozwinięte i niedojrzałe pod

względem pełnionej funkcji, chodź zauważamy ich szybki rozrost.

Włókna mięśni szkieletowych zaś szybko grubieją, a liczba

jąder komórkowych zmniejsza się do ilości podobnej jak u
dorosłych.  

Rozwój układu kostnego oraz mięśniowego wpływają na

zwiększenie się precyzji manualnej, a także wytrzymałości przy
wykonywaniu różnorodnych czynności.

Układ krwionośny nie nadąża jeszcze za rozwojem kośćca.
Dlatego też serce jest mniejsze w stosunku do rozmiarów
ciała, ale stale rośnie. Skład krwi dziecka upodabnia się do
składu krwi dorosłego, tętno staje się zaś regularne.

  Warto również wspomnieć, że mózgowie prawie zakończyło

już swój rozrost i obserwuje się znaczne tempo dojrzewania
ośrodków w centralnym układzie nerwowym. Mózg pod koniec
tego okresu zbliża się do swej ostatecznej wielkości oraz wagi.
Powiększeniu rozmiaru i ciężaru, towarzyszą zmiany obwodu
głowy. Ciężar mózgu wynosi u 9 letniego dziecka 1300 g, gdy
tymczasem mózg dorosłego waży ok. 1400 g. Najszybciej rosną i
rozwijają się płaty czołowe, i dlatego zauważalne jest
zwiększenie obwodu głowy.

Motoryczność człowieka — całokształt zachowań, możliwości i

potrzeb ruchowych człowieka.

Główne cele związane z motorycznością:



dążenie do zwiększenia skuteczności ruchów człowieka;



podniesienie efektywności nauczania ruchu;



zastosowanie ruchu jako środka stymulacji rozwoju.

Możliwości wyćwiczenia stanu motorycznego zależą od:



wieku,



płci,



predyspozycji kondycyjnych



predyspozycji kulturalnych (budowa ciała),



uzdolnień ruchowych – są to właściwości wrodzone ujawniające się
w trakcie uczenia się w postaci łatwego przyswajania nowych form
ruchu.

Rozwój motoryczny



Wiek wczesnoszkolny Okres ten charakteryzuje się
jeszcze większą potrzebą ruchu i wyćwiczenia sprawności
motorycznej, dlatego nazywa się go okresem „zręczności
ruchowej dziecka”. Ponieważ mięśnie duże dziecka, tak jak
w okresie przedszkolnym, rozwijają się szybciej, niż drobne,
dlatego w motoryce obserwuje się dużą liczbę ruchów
zbędnych (współruchów), zbyt szybkich, niedostosowanych
do tempa działania. Dzieci w tym okresie są zdolne do
ruchów silnych, zamaszystych i taka aktywność sprawia im
przyjemność. Natomiast ruchy precyzyjne męczą je,
szczególnie w początkach tego okresu rozwojowego.



Młodszy wiek szkolny



wstrząs w momencie rozpoczęcia nauki w szkole



dalszy dynamiczny rozwój



9-10 rok rośnie znacznie zdolność koncentracji



etap dziecka doskonałego (drugie apogeum motoryczne)
dziewczęta 10-11 rok, chłopcy 12-13 rok; niezwykła łatwość
uczenia się ruchów



Dziecko 7-letnie wstępujące do szkoły opanowuje blisko połowę
ruchów charakterystycznych dla człowieka dorosłego. Osiąga
dojrzałość prostych czynności ruchowych. Posiada umiejętność
samoobsługi w zakresie ubioru i posługiwania się prostymi
narzędziami. W chodzie zauważalna jest zgodna współpraca
tułowia, kończyn górnych i dolnych. Ruchy stają się harmonijne,
rytmiczne i płynne. U dzieci opóźnionych w rozwoju występują
trudności w pisaniu (niedojrzałość procesu koordynacji nerwowo-
mięśniowej).



Wzbogaca się siła motywacji. Zaczynają się kształtować
zainteresowania sportowe. Pojawia się zadowolenie z osiąganego
sukcesu motorycznego. Tempo rozwoju cech motorycznych jest
jednak nierówne. Zależy od wieku i typu budowy ciała, tzw.
somatotypu osobniczego.



Istnieją też predyspozycje genetyczne, m.in. związane z płcią.
Szybciej, zwłaszcza u dziewcząt, rozwijają się cechy
szybkościowo-zwinnościowe, kilka lat później – siłowo-
wytrzymałościowe, charakterystyczne przede wszystkim dla
chłopców .



Wiek 9–12 lat stanowi optymalny okres
kształtowania sprawności ruchowej ("złoty
okres motoryczności"). Jest on szczególnie
korzystny dla kształtowania szybkości,
zwinności i mocy. U dziewcząt stwierdza się
większą dynamikę rozwoju tych cech niż
u chłopców. Jest to okres wysokiej
sprawności fizycznej. Powodzenie ruchowe
sprawia dziecku radość.



Wymiana uzębienia mlecznego na stałe
Resorpcja korzeni zębów mlecznych zaczyna
się na dwa lata przed ich wypadnięciem. W
prawidłowych warunkach ząb stały wyżyna
się wypychając samą koronę zęba
mlecznego, którego korzeń już uległ
resorpcji. Wymiana zębów mlecznych na
stałe zachodzi zwykle wcześniej u
dziewczynek niż chłopców, a zęby stałe
wyżynają się wcześniej w szczęce niż w
żuchwie.

Wymiana zębów mlecznych na
stałe



Okresy wyżnania sie zębów stałych

Szczęka:

Siekacze przyśrodkowe: 7-8 lat
Siekacze boczne: 8-9 lat
Kły: 11-12lat
Pierwsze przedtrzonowe: 10-11 lat
Drugie przedtrzonowe: 11-12 lat
Pierwsze trzonowe: 6-7 lat
Drugie trzonowe: 11-13 lat0

Żuchwa:

Siekacze przyśrodkowe: 6-7 lat
Siekacze boczne: 7-8 lat
Kły: 10-11 lat
Pierwsze przedtrzonowe: 10-11 lat
Drugie przedtrzonowe: 11-12 lat
Pierwsze trzonowe: 6-7 lat
Drugie trzonowe: 11-13 lat



Ząbki mleczne, nim wypadną, mają także do
spełnienia bardzo istotne zadanie: trzymają
miejsce dla zębów stałych oraz stanowią dla nich
swego rodzaju drogowskaz i punkt odniesienia.
Przedwczesną utratę zębów mlecznych uznaje się
za podstawową przyczynę powstawania wad
zgryzu. Zahamowany zostaje wzrost szczęki i
żuchwy, mogą pojawić się stłoczenia, tyłozgryz,
zgryz otwarty, zgryz krzyżowy, zatrzymanie zęba
stałego w kości i wiele innych wad, wymagających
nierzadko skomplikowanego leczenia
ortodontycznego.

Przedwczesna utrta zębów
mlecznych i ich konsekwencje .

Jest to czas dużych zmian w życiu dziecka. Zaczyna ono

funkcjonować w nowym środowisku społecznym, ma codzienne
obowiązki, pokonuje duże trudności, musi sprostać większym
wymaganiom. Osiąga przy tym odpowiedni poziom rozwoju
intelektualnego i emocjonalnego, który wyznacza jego dojrzałość
szkolną. Nauka pobudza jego emocje związane z aktywnością
poznawczą, a sukcesy szkolne stają się przyczyną przeżyć
uczuciowych. Dziecko nawiązuje przy tym liczne więzi emocjonalne
z rówieśnikami i nauczycielami.

Emocje i uczucia zabarwiają niemal wszystkie doświadczenia

osobiste dziecka i pozwalają odkrywać nowe wartości. Wpływają też
na powstawanie przeżyć dających się określić jako stany przykre
bądź przyjemne.

Dziecko w wieku wczesnoszkolnym jest już w miarę stabilne

emocjonalnie. Coraz lepiej umie kontrolować swoje reakcje w tej
sferze. Często robi to po to, aby zadowolić rodziców lub nauczycieli.
Coraz większe znaczenie ma dla niego również opinia grupy
rówieśniczej, która może mieć wpływ na to, że dziecko nie będzie
np. okazywać niezadowolenia ze złej oceny w szkole, aby nie zostać
wyśmianym.

Rozwój psychiczny



W pierwszej fazie okresu wczesnoszkolnego poziom czynności
umysłowych w znacznym stopniu uzależniony jest od ich konkretnych
treści. Operacje myślowe wykonywane są z pomocą manipulacji
przedmiotami. Następnie myślenie synkretyczne zostaje stopniowo
zastępowane myśleniem relacyjnym. Dziecko coraz poprawniej
posługuje się związkami logicznymi. Potrafi wykrywać zależności i
prawa, sprawdzać i kontrolować własne rozumowanie. Odczuwa
wyraźną potrzebę poznawania świata i zdobywania wiedzy. W drugiej
fazie rozwoju, dziecko operując coraz bardziej złożonymi pojęciami,
potrafi nie tylko przeprowadzić rozumowanie, ale i wrócić do punktu
wyjścia. Mówimy wówczas o odwracalności operacji myślowych. Pojawia
się motywacja w kierunku rozwijania zainteresowań. Znacznie wydłuża
się zdolność koncentracji uwagi i pojemność pamięci. Wzrasta
dociekliwość, wnikliwość, badawczość. W okresie propedeutycznym
doskonali się przeobrażeniowa mowa dziecka. Wyraźnie i
systematycznie zaczyna wrastać jej funkcja symboliczna i związek z
myśleniem. Działalność dziecka w okresie wczesnoszkolnym przejawia
się poprzez naukę, zabawę i twórczość. Występują określone potrzeby
psychofizyczne: poznawcza, radosnego ruchu, różnorodnego działania,
twórczości dziecięcej, zabawy, bezpieczeństwa, akceptacji i sukcesu,
więzi i kontaktu z rówieśnikami, oparcia u dorosłych oraz fikcji i
fantastyki. Sfera emocjonalna dziecka w wieku wczesnoszkolnym ulega
przeobrażeniom w kierunku większej intelektualizacji emocji, rozwoju
uczuć wyższych i pozostaje to w związku z rozwojem całej osobowości.



Odra

Odra jest wysypkową chorobą wirusową wywoływaną przez wirusa odry, a
występuje głównie w populacjach osób niezaszczepionych. Najczęściej chorują
maluchy w wieku 2-5 lat, ale także dzieci do 15 roku życia, sporadycznie
dorośli. Źródłem zakazenia jest chory człowiek, a największa zakaźność
występuje w okresie zwiastunów i do ok 4-5 dnia wysypki.



Wśród powikłań odry należy wymienić m.in. zapalenie krtani, oskrzeli, ucha
środkowego, płuc. Poza tym także zapalenie wyrostka robaczkowego, wątroby
czy mięśnia sercowego. Najcięższym powikłaniem jest podostre stwardniające
zapalenie mózgu, które rozwija się średnio 5-7 lat po przebyciu odry. Czas ten
waha się jednak pomiędzy 12 miesiącami a 18 latami od zachorowania.
Choroba ta przebiega m.in. z zaburzeniami pamięci, napadami padaczkowymi,
zaburzeniami sprawności intelektualnej, ruchami mimowolnymi, zaburzeniami
równowagi, bezsennością, zmianami psychicznymi, demencją, ślepotą.
Niestety zgon jest nieuchronny, najczęściej po około pół do roku od
wystąpienia objawów. Maksymalny czas przeżycia to ok. 2 lata.

Samą odrę leczy się tylko objawowo np. lekami przeciwkaszlowymi i
przeciwgorączkowymi, a antybiotyki stosuje się jedynie w przypadku powikłań.

Choroby



Różyczka

Jest łagodnie przebiegającą chorobą, występująca najczęściej w wieku przedszkolnym i
wczesnoszkolnym. Wywoływana jest przez wirusa różyczki, który przenosi się drogą
kropelkową, kontaktową, a źródłem zakażenia jest chory człowiek. Okres wylęgania różyczki
to najczęściej 16-18 dni, choć może wynosić nawet 21 dni. Możliwe jest szczepienie
przeciwko różyczce, które jest szczepieniem obowiązkowym. Zaszczepienie do 24 godzin od
kontaktu z chorym może uchronić przed zachorowaniem.



Około 2 dni przed pojawieniem się wysypki, może pojawić się złe samopoczucie, ból głowy,
katar i zapalenie spojówek – objawy te zalicza się do tzw. objawów zwiastunowych. Okres
ten może jednak w ogóle nie wystąpić. Różyczka w niektórych przypadkach przebiega
bezobjawowo, ale najczęściej jej głównym objawem jest wysypka. Wysypka ta jest
średnioplamkowa, grudkowa, o bladoróżowym kolorze. Bardzo rzadko wysypka przybiera
postać krwotoczną. Najpierw najczęściej pojawia się na twarzy po czym w ciągu kilkunastu
godzin rozprzestrzenia się na tułów, następnie na kończyny. Wysypka nie pozostawia
śladów. W trakcie choroby dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych, z których
najbardziej charakterystyczne jest powiększenie węzłów potylicznych i szyjnych. U
niektórych dzieci zdarza się zapalenie gardła, powiększenie wątroby, śledziony – nie są to
jednak stałe objawy.

Powikłania różyczki zdarzają się rzadko, a należą do nich skaza krwotoczna, zapalenie
stawów, zapalenie mózgu czy zapalenie płuc. To właśnie te choroby wymagają leczenia np.
steriodami, antybiotykami czy lekami przeciwzapalnymi.

Należy również pamiętać, że bardzo niebezpieczne jest zakażenie różyczką w pierwszym
okresie ciąży. Może wtedy dojść do uszkodzenia płodu.



Ospa

Ospa wietrzna jest ostra chorobą zakaźną, której czynnikiem etiologicznym jest wirus Varicella
Zoster, wywołujący także półpasiec. Najczęstszy wiek zachorowania to wiek noworodkowy i szkolny.
Osoby dorosłe i starsza młodzież chorują rzadziej, ale przebieg w tych grupach wiekowych jest
cięższy. Choroba przenosi się przez kontakt bezpośrednio z osobą chorą na ospę wietrzną lub
półpasiec (rzadziej). Okres zakaźności wynosi od 1-2 dni przed wystąpieniem wysypki do czasu
przyschnięcia ostatnich strupków.

Typowym objawem, jest wysypka pojawiająca się w kilku rzutach - podczas choroby można
zaobserwować jednocześnie pęcherzyki i krostki i strupki.



Przed wystąpieniem wysypki mogą się pojawić tzw. objawy zwiastunowe  np. stany podgorączkowe,
luźne stolce, brak apetytu czy bóle głowy. Wraz z pierwszymi objawami skórnymi może nastąpić
skok gorączki do 38, czasem do 40

o

C. Przy każdym kolejnym rzucie wysypki, gorączka może

wzrastać. Powstające pęcherzyki są wielkości, z reguły nie grupują się, umiejscawiają się
nieregularnie. Najbardziej zajęte są zwykle tułów i twarz, w mniejszym stopniu kończyny. Czasem
wykwity nie występują na dłoniach i stopach. Charakterystyczne jest występowanie wysypki na
owłosionej skórze głowy.



Powikłania ospy to m.in. bakteryjne nadkażenia skóry. Najpoważniejsze to jednak zapalenie mózgu,
opon mózgowo-rdzeniowych, porażenie nerwów czaszkowych i inne. Rzadko występują zapalenie
wątroby, mięśnia sercowego, nerek stawów czy jąder. Przechorowanie ospy wietrznej w zasadzie
daje trwałą odporność.



Leczenie ospy wietrznej jest przede wszystkim objawowe. Podaje się leki przeciwgorączkowe,
czasem przeciwświądowe. Dodatkowo stosuje się preparaty nakładane bezpośrednio na skórę.
Należy pamiętać, że nieprawdziwy jest pogląd, zabraniający dzieciom myć się w czasie choroby.
Oczywiście na zaleca się długich kąpieli w wannie i szorowania ciała twardą gąbką, ale prysznic
letnią wodą jest nawet wskazany. Zmycie „starej” warstwy pudrowych preparatów przed nałożeniem
nowej, zapobiega namnażaniu się w nich bakterii i pomaga uniknąć bakteryjnych nadkażeń.
Zachorowaniu na ospę wietrzną można także zapobiegać poprzez szczepienia. Szczepienie
przeciwko ospie wietrznej w kalendarzu szczepień ujęte jest jako zalecane i nie jest ono
refundowane.



Płonica

Płonica nazywana też szkarlatyną jest chorobą wysypkową wywołaną przez
bakterie – paciorkowce. Źródłem zakażenia jest chory człowiek, a także
przedmioty używane przez chorego. Źródłem może być też bezobjawowy nosiciel
paciorkowca.

Choroba rozpoczyna się złym samopoczuciem i gorączką nawet do 40

o

C, a także

ból brzucha, głowy i czasem wymioty. Najbardziej charakterystyczna jest
drobniutka wysypka, która objaw obejmuje całe ciało z wyjątkiem trójkąta
pomiędzy nosem i fałdami policzkowymi (trójkąt Fiłatowa). Najbardziej obfita
wysypka występuje w miejscach ucisku, fałdach skóry i miejscach dobrze
ucieplonych (objaw Pastii). Po uciśnięciu palcem wysypka na chwilę znika, a
skóra ma lekko żółtawe zabarwienie. Wysypka utrzymuje się do 7 dni, a po kilku
dniach od jej zniknięcia następuje płatowe złuszczanie skóry dłoni i stóp. Dla
płonicy charakterystyczny jest też intensywny nalot na języku, który po ok 2
dniach znika od czubka i boków. Pojawia się wtedy żywoczerwony język zwany
językiem malinowym.



Do powikłań płonicy należą m.in. zapalenie węzłów chłonnych, ucha środkowego,
nerek, stawów, poza tym zapalenie wsierdzia i choroba reumatyczna.

Szkarlatynę leczy się przez 7-10 dni antybiotykiem z grupy penicylin, a w
przypadku uczulenia na nie – makrolidami.



Liszajec zakaźny

Jest to najczęstsza postać bakteryjnego zakażenia skóry, które
może być powikłaniem innej choroby, ale także występować
pierwotnie. Do zakażenia dochodzi droga kontaktową, a źródłem
jest chory człowiek lub nosiciel gronkowca, a także przedmioty
wspólnego użytku. Zakaźność liszajca jest niezwykle wysoka,
szerzy się bardzo szybko w zbiorowiskach takich jak przedszkola
czy szkoły, szczególnie przy braku odpowiedniej higieny.

Choroba charakteryzuje się występowaniem na skórze
pęcherzyków z wodnistą treścią, bolesność jest znikoma, może
występować świąd. Zmiany pękają i tworzą bardzo
charakterystyczne miodowo-żółte strupy. Typowym
umiejscowieniem są okolice nosa i jamy ustnej, rzadziej inne
części ciała. Strupy nie pozostawiają blizn.

Liszajec zakaźny leczy się antybiotykami.



Mononukleoza

Mononukleoza zakaźna jest ostrą choroba wirusową, którą
wywołuje wirus Epsteina-Barr. Najczęściej chorują dzieci w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym, poza tym osoby pomiędzy 15 a
30 rokiem życia. Infekcja może przebiegać pełnoobjawowo albo
może nie dać żadnych lub niewiele objawów. Najczęstszą drogą
zakażenia jest kontakt ze śliną osoby chorej, poza tym wymienia
się też drogę kropelkową czy transfuzje krwi. Okres wylęgania,
wynosi od ok 20 do 50 dni, a okres zwiastunowy trwa do dwóch
tygodni. Występują wtedy stany podgorączkowe, złe
samopoczucie, bóle mięśniowo-stawowe czy brak apetytu.
Głównymi objawami są: gorączka ok 38-40

o

C, ostre zapalenie

gardła z często silnym bólem z intensywnymi nalotami na
migdałkach oraz znaczne powiększenie węzłów chłonnych. Może
też być katar.



Powikłania mononukleozy zdarzają się rzadko. Do najczęstszych
należą zapalenie płuc, wątroby czy mięśnia sercowego.



Leczenie mononukleozy zakażnej jest tylko objawowe.
Dochodzenie do zdrowia może być długotrwałe i powikłane
przewlekłym zespołem zmeczeniowym.



Świnka

Świnka jest ostrą chorbą wirusową, nazywaną inaczej nagminnym zapaleniem ślinianek
przyusznych. Choroba ta występuje najczęściej u nastolatków i dzieci w wieku szkolnym,
bardzo rzadko przed 2 rokiem życia. Źródłem zakażenia jest chory człowiek. Przechorowanie
świnki zapewnia odporność na całe życie u 85% chorych.



Okres wylęgania choroby wynosi przeciętnie 18 dni. Okres zakaźności nie jest do końca
ustalony, ale występuje już przed obrzękiem ślinianek i do ok. 2 tygodni od początku choroby.
U niektórych chorych, do 40%, choroba przebiega bezobjawowo. Świnka rozpoczyna się
nagle, temperatura nie zawsze jest podniesiona, ale zdarza się, że dochodzi do 40

o

C. Poza

tym występuje także osłabienie, ogólne rozbicie, nudności, czasem z wymiotami. Typowym i
najbardziej charakterystycznym objawem jest obrzęk ślinianki przyusznej, najczęściej
najpierw lewej. Po 1-3 dniach dochodzi do obrzęku drugiej ślinianki. Unoszą się też zwykle
płatki uszu. Pacjenci skarżą się tez na bóle ucha, a także ból podczas żucia czy otwierania ust.
Skóra okolicy żuchwy jest napięta, ucieplona, ale ma swoją zwykłą barwę, nigdy nie jest
zaczerwieniona. Gruczoły ślinowe w śwince nigdy nie ulegają zropieniu, może się tak
wydarzyć w innych chorobach przebiegających z obrzękiem ślinianek.



Wśród powikłań nagminnego zapalenia ślinianek należy wymienić
- zapalenie trzustki przebiegające z wymiotami, osłabieniem, biegunką, żółtaczką oraz silnym
bólem brzucha i napięciem mięśni brzucha powyżej pępka,

- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu z zamroczeniem, utratą przytomności,

śpiączką i objawami oponowymi

Poza tym zdarzają się też zapalenie: grasicy, spojówek, zapalenie mięśnia sercowego,
wątroby, płuc czy zapalenie nerek.

Świnkę leczy się tylko objawowo np. leki przeciwgorączkowe. Możliwe jest szczepienie
przeciwko śwince, jest to jednak szczepienie zalecane i nie jest refundowane.



Bóle



-Zdarza się, że dzieci skarżą się na bóle brzucha
czy głowy, których nie udaje się wyjaśnić
przyczynami fizjologicznymi. Mimo wizyt u kilku
specjalistów i wykonania szeregu szczegółowych
badań, okazuje się, że powód dolegliwości
pozostaje nieznany. W takiej sytuacji choroba
może mieć podłoże psychosomatyczne, czyli
leżeć w psychice dziecka. Najczęstsze
dolegliwości, których podłoże tkwi w psychice
to bóle brzucha i problemy z układem,
pokarmowym (wymioty, biegunki), bóle głowy,
wysypki oraz wahania ciśnienia i zawroty głowy.



Zabieg polegający na wprowadzeniu do krwi
organizmu żywego zabitych lub żywych
bakterii chorobotwórczych o osłabionej
zjadliwości, w celu wytworzenia przeciwciał
do likwidacji antygenów bakteryjnych w
razie zaistnienia infekcji ustroju; szczepienie
powoduje długotrwałą odporność na
określony antygen.

Szczepienia ochronne



Obowiązkowe szczepienia w wieku
wczesnoszkolnym.
-Błonica (podskórne) 6 rok życia.
-Tężec (podskórne) 6rok życia.
-Poliomyelitis-Choroba Heinego-Medina
(doustne) 6 rok zycia (pierwsza dawka
przypominająca).
-Odra (podskórne) 7 rok życia.
-Grużlica (śródskórnie) po 6 tyg. od
szczepieniu na odre.
-Poliomyelitis (doustne) 11rok życia (druga
dawka przypominająca).



Jak z powyższego wynika, młodszy wiek szkolny w życiu
dziecka charakteryzuje się korzystnym układem cech
rozwijających się w ontogenezie. Proporcjonalność rozrostu i
wysoki stopień rozwoju właściwości morfologicznych,
sprawność funkcji, dobra współpraca między
poszczególnymi układami, wrażliwość zmysłów, ogólna
odporność ustroju, znaczne przystosowanie się do
warunków środowiskowych, duża samodzielność
biologiczna (przy wysokim poziomie rozwoju umysłowego i
swoistej doskonałości motorycznej) – wszystko to pozwala
określić młodszy wiek szkolny jako etap wyróżniający się
ogólną harmonią rozwoju. Jest to jakby gromadzenie rezerw
w organizmie i nabieranie sił do przejścia przez następny
trudny okres – dojrzewanie płciowe.

Podsumowanie