REGULACJA CIEPLNA ORGANIZMU
Prawo Viena
Długość fali promieniowania emitowanego przez ogrzane ciało jest odwrotnie proporcjonalna do jego temperatury bezwzględnej.
termoregulacja – polega na dostosowaniu ilości ciepła wytwarzanego w organizmie i ciepła wymienianego między organizmem a otoczeniem do potrzeb bilansu cieplnego w celu utrzymania homeostazy termicznej w zmiennych warunkach środowiska.
Układ termoregulacyjny:
- termoreceptory
o
receptory zimna (kolby Krausego),
o
receptory ciepła (ciałka Ruffiniego),
o
termodetektory (receptory wewnętrzne w mięśniach, OUN, naczyniach żylnych),
- ośrodki termoregulacji
o
przednia część podwzgórza z ośrodkiem eliminacji ciepła, kontroluje utratę ciepła,
o
tylna część podwzgórza z ośrodkiem zachowania ciepła,
o
rdzeń kręgowy,
- efektory termoregulacji
o
fizyczne (układ krążenia i gruczoły potowe),
o
chemiczne (napięcia i drżenia mięśni, wzmożenie metabolizmu w wątrobie, sercu, tkance tłuszczowej i innych narządach).
Efektory termoregulacji fizycznej:
- układ krążenia: rozszerzenie naczyń skóry i zwiększenie przepływu krwi powoduje wzrost przewodzenia ciepła z wnętrza na powierzchnię ciała,
- gruczoły potowe: aktywacja następuje pod wpływem stymulacji ośrodkowym termodetektorów wrażliwych na wzrost temperatury wewnętrznej.
Efektory termoregulacji chemicznej:
- mięśnie: źródłem ciepła jest wzrost napięcia mięśni i drżenie mięśni szkieletowych poprzez rozpad ATP do ADP i fosforanu nieorganicznego. Powstający ADP przyspiesza utlenianie substratów w mitochondriach, czemu towarzyszy utrata energii w postaci ciepła,
- wątroba, tkanka tłuszczowa: niska temperatura zwiększa aktywność układu adrenergicznego i uwolnienia hormonów o działaniu ciepłotwórczym (aminy katecholowe, glukagon, hormony tarczycy), które działając na wątrobę, tkankę tłuszczową i mięśnie szkieletowe powodując wzrost ich metabolizmu i zwiększenie wytwarzania ciepła na drodze bezdrżeniowej.
aklimacja i aklimatyzacja – proces adaptacji organizmu poprzez stałe bądź powtarzane narażanie organizmu na działanie ciepła lub zimna; proces ten, poza psychicznych przyczajeniem, może wywołać korzystne zmiany fizjologiczne, dzięki którym granice tolerancji środowiska termicznego znacznie się poszerzają
Polegają na:
- wywołaniu reakcji w miejsce działania bodźca,
- wywołaniu reakcji oddalonych i uogólnionych wpływających na proces chorobowy,
- treningu mechanizmów przystosowawczych, co zwiększa ich sprawność,
- wpływaniu na czynność ośrodków nerwowych emocjonalnych w sensie usuwania neuro-i psychogennych zaburzeń czynnościowych.
Reakcja ogólna przy oziębianiu:
- skurcz naczyń skórnych: zmniejszenie łożyska naczyń,
- wzmożone napięcie mięśni aż do drżenia,
REGULACJA CIEPLNA ORGANIZMU, ZABIEGI CIEPŁOLECZNICZE – wykład 1
- pobudzenie układu czuwania mózgu odczuwane jako rześkość,
- podwyższenie ciśnienia,
- zwolnienie akcji serca,
- zwiększenie przemiany materii,
- zwiększenie wydalania moczu.
Prawo Dastre-Morata
Bodźce termiczne działające na duże powierzchnie skóry powodują odwrotnie do naczyń skóry zachowanie się dużych naczyń klatki piersiowej i jamy brzusznej. Naczynia nerek, śledziony i mózgu wykazują odczyn taki sam, jak naczynia skóry. Ukrwienie mięśni zmniejsza się o ok. 30% w kąpieli w ciepłej wodzie, a zwiększa się do 300% w kąpieli w zimnej wodzie.
Wpływ bodźców cieplnych na organizm zależy od:
- natężenia bodźca,
- okoliczności fizycznych towarzyszących oddziaływaniu ciepła,
- możliwości termoregulacyjnych ustroju,
- czasu działania bodźca
- zmiany natężenia bodźca w czasie,
- powierzchni ciała, na którą działa bodziec cieplny,
- właściwości fizycznych środowiska wchodzącego w bezpośredni kontakt ze skórą.
Odczyn miejscowy:
- rozszerzenie naczyń krwionośnych i limfatycznych w miejscu działania energii cieplnej,
- wzrost przepływu krwi,
- spadek odczuwania bólu,
- spadek napięcia mięśniowego,
- rozluźnienie zrostów pozapalnych,
- uszkodzenie tkanek: poparzenie.
Odczyn ogólny:
- wzrost wydzielania potu,
- wzrost akcji serca,
- wzrost przemiany materii,
- spadek zawartości tlenu we krwi tętniczej i wzrost w krwi żylnej,
- oddech ulega niewielkiemu przyspieszeniu,
- spadek czynności wydzielnicza nerek,
- zmniejszenie napięcia mięśni,
- wzrost ciśnienia krwi.
Zabiegi ciepłolecznicze stosujemy z dużą ostrożnością. Wymagają dokładnej znajomości stanu ogólnego osoby poddanej zabiegowi.
rumień cieplny – powstaje w reakcji na bodziec cieplny o odpowiednich parametrach Cechy rumienia cieplnego:
- występuje w trakcie zabiegu, a nasilenie jego wzrasta w miarę czasu oddziaływania bodźca cieplnego,
- zaczerwienienie skóry jest nierównomierne i plamiste,
- przekracza poza powierzchnię, na którą działa,
- utrzymuje się 1-2 godziny, po czym słabnie i ustępuje.
REGULACJA CIEPLNA ORGANIZMU, ZABIEGI CIEPŁOLECZNICZE – wykład 2
Zabiegi przegrzewające:
- ogólne: całkowite, obejmujące całe ciało wraz z głową,
- częściowe: obejmujące duże części ciała,
- miejscowe: część ciała mniejsza niż jedna kończyna.
Rozróżniamy przegrzewania:
- w powietrzu o różnej wilgotności: łaźnie parowe i suche,
- w parafinie, fango, peloidach,
- w kocach lub innych tkaninach,
- w wodzie,
- promieniowaniem elektromagnetycznym podczerwonych i widzialnym,
- promieniowaniem elektromagnetycznym przenikającym.
ŁAŹNIA FIŃSKA
W fazie ochładzania:
- wzrost poziomu tlenu we krwi,
- zwężenie naczyń krwionośnych,
- normalizacja temperatury ciała,
- zmniejszenie akcji serca,
- zwiększenie napięcia mięśni szkieletowych.
Ogólne działanie:
- zmiany czynnościowe AUN,
-
pobudzanie
gruczołów
dokrewnych,
układu
podwzgórzowo-przyśrodkowo-
nadnerczowego,
- stymulacja układu odpornościowego,
- hartowanie organizmu,
- poprawa ruchomości w stawach,
- oczyszczenie skóry,
- pobudzenie warstwy rozrodczej naskórka,
- wzrost ukrwienia mięśni i narządów wewnętrznych,
- normalizacja ciśnienia w pierwszym okresie nadciśnienia tętniczego.
Wskazania:
- podatność na infekcje,
- niskie ciśnienie krwi,
- nadciśnienie samoistne i w okresie choroby,
- zaburzenia krążenia włośniczkowego,
- choroba zwyrodnieniowa stawów,
- niezapalne choroby kręgosłupa,
- cukrzyca,
- otyłość,
- choroby reumatyczne,
- stany pourazowe narządu ruchu,
- zaburzenia regulacji autonomicznej,
- klimakterium,
- skłonności do przeziębień,
- przewlekły nieżyt oskrzeli,
- zaburzenia miesiączkowania,
- przewlekłe zapalenia jajników i jajowodów.
KĄPIEL PARAFINOWA
Miejscowa w specjalnie wanience kształtem przystosowanej do kończyny górnej lub dolnej.
REGULACJA CIEPLNA ORGANIZMU, ZABIEGI CIEPŁOLECZNICZE – wykład 3
Błoto ze składnikami mineralnymi. Wydobywany jest z naturalnych źródeł termicznych.
Fangiem może być też tuf bazaltowy. Fango topnieje w temperaturze 60-70oC, a tężeje w temperaturze 50oC. Fango wykorzystuje się przy pobudzaniu przepływu krwi i układu odpornościowego. Rozluźnia napięte mięśnie, łagodzi ból, poprawia ogólne samopoczucie.
Wskazania:
- schorzenia po urazach,
- choroby ortopedyczne,
- zaparcia,
- zaburzenia czynności wątroby i pęcherza żółciowego,
- bóle menstruacyjne,
- stany zapalne nerek i pęcherza moczowego,
- zaburzenia psychosomatyczne i psychiczne,
- nerwowość.
Przeciwwskazania:
- ostre choroby serca i jego niewydolność,
- stany zapalne i zaostrzenia stanów reumatycznych,
- ciąża,
- krwawienie lub wrzody żołądka i jelit,
- gorączka,
- zaburzenia czucia.
KOCOWANIE
Metoda wg Kenny.
NAGRZEWANIE WODĄ
Całkowite kąpiele gorące: temperatura do 50oC, w połączeniu z masażami są bardzo popularne w Japonii. Celem ich jest hartowanie i regeneracja sił.
Kąpiele nagrzewające częściowe: półkąpiele, kąpiele nasiadowe w przewlekłych zapaleniach w ginekologii i urologii.
Kąpiele miejscowe przedramienia, podudzi i stóp.
INNE ZABIEGI CIEPLNE
Nagrzewanie workami z żelem akumulującym ciepło (temperatura ok. 50 oC).
Poduszki elektryczne, kołdry elektryczne i termofory.
Nagrzewania światłem widzialnym i podczerwienią.
Nagrzewania promieniowaniem diatermii.
REGULACJA CIEPLNA ORGANIZMU, ZABIEGI CIEPŁOLECZNICZE – wykład 4