Kazanie




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  email 
księga gości  ogłoszenia  reklama-banery
chat




Wielka Sobota - kazanie
Bracia i siostry. Wielka Sobota ma specyficzny charakter. Z jednej
strony to dzień żałoby – Jezus w Grobie. Z drugiej strony Kościół
wyśpiewuje radosne Alleluja. Dzień dzisiejszy, niejako gubi się gdzieś
między smutkiem Wielkiego Piątku a radością Zmartwychwstania. Już bowiem
od rana przychodziliśmy tu do świątyni, aby pokłonić się Jezusowemu Ciału
złożonemu w Grobie a obecnemu w Najświętszym Sakramencie. Jednocześnie
przynosiliśmy ze sobą pokarmy wielkanocne do poświęcenia kierując przy tym
naszą myśl ku rodzinnemu świętowaniu. Także obecnie podczas tej liturgii,
gdy jeszcze straże czuwają przy Grobie Pańskim, my obwieszczamy uroczyste
Alleluja, celebrujemy zmartwychwstanie Jezusa. Ta specyfika wielkiej
soboty w jakimś sensie obrazuje nasze życie. Z jednej strony doświadczamy
słabości, codziennych problemów, cierpienia, łącznie ze śmiercią, z
drugiej strony żyjemy już nadzieją, ufamy, że nasze troski, zmagania
kiedyś się skończą i nie pójdą na marne. W szczeliny naszego nierzadko
mrocznego życia wciska się Boże światło, ta nowa jutrzenka, która nie
pozwala nam zwątpić.Tak więc liturgia dnia dzisiejszego przypomina
nam, że w jakimś sensie żyjemy między doczesnością a wiecznością. Życie
ziemskie nie obraca się wokół własnej osi. Ono ma swój horyzont, z góry
wyznaczony cel. Właśnie dzisiejsze czytania, dość wymownie obrazują naszą
historię, począwszy od powołania do życia w akcie stworzenia poprzez
różnego rodzaju upadki, zniewolenia, ale także wyzwolenia na przykładzie
narodu wybranego. To jest historia każdego z nas. Przy czym ta biblijna
wizja ma swój pomyślny finał. Mimo złowrogich sił zła, mimo panoszących
się ciemności, w ostateczności zwycięża dobro. Bo za tą wizją stoi sam
Bóg.Dziś, kiedy słuchamy tych biblijnych opisów, to po to, aby one
pomogły nam choć w części zrozumieć historię naszego, osobistego życia.
Chodzi o to, abyśmy potrafili dostrzegać w swoim życiu Boży palec, Boże
działanie. Może nie będzie to tak spektakularne, jak miało to miejsce, gdy
Izraelici wychodzili z egipskiej niewoli. Ale wierzmy, że Bóg nie byłby
Bogiem, gdyby nie troszczył się o nasze życie, o nasze zbawienie. Czyż
męka i śmierć krzyżowa naszego Pana Jezusa Chrystusa nie jest
wystarczającym dowodem? Nie musimy rozumieć wszystkiego, bo i nie jesteśmy
w stanie, gdyż patrzymy tylko z jednej strony. Dlatego potrzebna jest nam
wiara, wiara czysta, budowana nie na naszej ludzkiej mądrości, naszych
przekonaniach, ale budowana na bezgranicznym zaufaniu Bogu. „Wiara, która
nie płynie z próżni, pisał Karl Barth, jest brakiem wiary” – Tylko wiarą
czystą, bez żadnych intelektualnych, ludzkich podpórek będzie można
przyjąć ten wielki Boży powiew nadziei, to nowe życie, jakie przyniósł
zmartwychwstały Jezus. Do takiej wiary wzywa nas dzisiaj Kościół, a swoim
świadectwem cierpienia wzywa nas Ojciec święty, który tak mocno
doświadczany chorobami, fizyczną słabością i kalectwem, nie wątpi, ale ufa
i wierzy. W tych dniach można powiedzieć, że jest przybity do krzyża, i
stamtąd w milczeniu z wielką siłą przemawia, daje świadectwo i tym samym
umacnia braci w wierze. Przyjmijmy ten jakże znaczący głos milczenia, głos
cierpienia i głos zawierzenia. Trudno sobie wyobrazić lepszą lekcję wiary.
Bracia i siostry. Uczmy się takiej wiary, która mimo cierpień, mimo
upokorzeń nie tylko nie zagubi właściwego sensu, ale nas jeszcze bardziej
duchowo umocni. Dzięki której staniemy się bardziej dojrzali.
Amen. 
s. Zbigniew Załęcki