Piekło
Piekło-Piekło to miejsce, gdzie według chrześcijaństwa cierpią dusze ludzi potępionych. Największą karą jest nieobecność Boga. W literaturze piekłem może się stać każde miejsce. Zależy to od człowieka albo od okoliczności.
Biblia - Piekło to miejsce wiecznego potępienia grzeszników, cierpiących w nim niewysłowione katusze, z których największą jest świadomość nieskończoności mąk.
Średniowieczne moralitety - Piekło wyobrażane było jako miejsce, w którym płonie wieczny ogień trawiący dusze grzeszników.
Dante Alighieri „Boska Komedia" -Piekło składa się z dziewięciu kręgów. W każdym z nich cierpią dusze innego rodzaju grzeszników. Kary uzależnione są od charakteru win. Każdy z kolejnych kręgów leży niżej, a na samym dnie znajduje się Kaima, miejsce kary największych grzeszników - Judasza, Kasjusza i Brutusa. Tuż za bramą piekielną, na której widnieje napis: Wy, którzy tu wchodzicie, żegnajcie się z nadzieja umiejscowione jest Przedpiekle, gdzie przebywają dusze ludzi sprawiedliwych nie wyznających prawdziwej wiary w Chrystusa. Krainę potępionych opływają trzy rzeki. których nazwy zaczerpnął Dante z mitologii greckiej.
Z. Krasiński „Nie-Boska komedia" Obóz rewolucjonistów, w którym wszyscy dyszą chęcią zemsty, a nienawiść przybiera monstrualne rozmiary, jest piekłem. Hrabia Henryk z przerażeniem patrzy na ludzi przenikniętych żądzą krwi.
Literatura obozowa-Niemieckie obozy koncentracyjne i sowieckie łagry są piekłem dla ludzi skazanych na nie. Nie obowiązują tu zasady moralne normalnego świata. Człowiek zostaje ograniczony do elementarnych potrzeb biologicznych. Żyje w stanie nieustannego zagrożenia.
K. Moczarski „Rozmowy z katem" -Jiirgen Stroop zgotował Żydom w warszawskim getcie piekło na ziemi: specjalnie sprowadzone miotacze ognia podpalały domy z ludźmi, do skaczących z okien żołnierze niemieccy strzelali jak do kaczek- Patrz: apokalipsa, kat.
* „Chciałbym iść do raju ze względu na klimat, ale piekło musi być o wiele przyjemniejsze ze względu na towarzystwo". (T. Bernard)
* „Prawdziwe piekło jest chyba lepsze od sztucznego nieba".
(E. M. Forster)