Świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy choć nie żywi nienawiści do ciebie i do mnie, nie darzy nas też miłością.

<I> Czy uważasz, że świat postrzegany przez nas jest taki sam dla każdego?</I>

Nie ma jednoznacznej riposty tak lub nie…

Można uznać, że wszyscy jako populacja i jako jednostka – bez względu na wszystko co nas otacza - mamy jeden cel dążyć do wolności, zatem wszyscy patrzymy jednakowo. Dążenie natomiast do wolności w różny sposób, rożnie motywowane, spełniane odbywa się już w zależności od wszystkiego co wymienione w powyższych postach.

Reczy materialne, ich chęć posiadania, zdobycie, ogólnie nasz stosunek do wartości materialnych w wyniku przesytu wynaturzył w nas samą chęć posiadania zamieniając tę chęć w egoistyczną rozpustę. Skrzywione spojrzenie na rzeczywistość świetnie uwidacznia „Alicja w krainie czarów”, a egoizm materialny to m.in. polityka, finanse, tworzenie i rozpowszechnianie bezużytecznych wynalazków.

Daleko nie musimy odbiegać, wystarczy przeanalizować związek kobiety i mężczyzny. Każde z nich ma jeden cel, przekonać drugiego do swoich racji, spostrzeżeń. Indywidualizm to również wolność, a więc ogólny cel ludzkości.

Choć epoki mijają cechuje nas wszystkich naśladownictwo, więc również schematy życia w różnej postaci. Odbiegamy nieco od nich, jednakże trzymamy się ich kurczowo. Podobnie z popędami, instynktami. większość z nas rodzi się z podobnymi działając już indywidualnie.

Cóż jednak z ciągłej obecność dążenia do wolności jak staje się nie ważne patrzenie i przyjmowanie świata chętnie tu i chętnie gdzieś. Tu jest tu, teraz jest teraz, a gdzieś może kiedyś i jakoś… zerkamy tam gdzie każą nam patrzeć, wybieramy drogi łatwe często nie zgodne z naszymi zamierzeniami i oczekiwaniami.

I tak według np. Salaviella życie społeczne (znów jednakowo) traktujemy jako konieczność utrzymania się przy życiu, wymianę usług, zaspokojenie. Stanowimy symbol konsumentów i pasożytów. Poświęcamy się i jesteśmy posłuszni. Wywłaszczamy się z własnego człowieczeństwa a to nie są dobre warunki drogi do wolności.

Przykładem może być zona wciąż katowana przez męża, która już dawno powinna poskromić swój strach i zmienić swój los, lekarz pracujący i praktykujący w zawodzie, w którym nie odnalazł się (cierpią więc pacjenci) i wiele innych przypadków świadomej - czasem nie bezradności. Gdyby jednak każdy sprzeciw został postawiony rozsądnie, przeanalizowany wewnątrz i odpowiednio argumentowany byłby jedną z kostek brukowych drogi do wolności i na pewno lepszego współistnienia.

Malarstwo

Fotografika

- K. Ajdukiewicz Obraz świata i aparatura pojęciowa, 1934, str. 259-287

- B. Suchodolski, Rozwój Nowożytnej Filozofii Człowieka 1967, str. 773-795

- W. Szewczuk, Psychologia, 1990, str 541-544; 667-669; 32,339

K. Ajdukiewicz Obraz świata i aparatura pojęciowa

Ależ fantastycznie, że sie nie zgadzasz… Mnie nic do tego…

Mój post oraz wszystko co w nim zawarte, zresztą jak większość postów pochodzą od autorów z książek i czasopism naukowych. Przykład o małżeństwie nie jest moja interpretacją i pochodzi z książki K. Ajdukiewicza, „Obraz świata i aparatura pojęciowa”…

…z punktu widzenia psychologicznego twój sprzeciw jest wyrażeniem swojego zdania czy chcesz tego czy nie już służy jako sugestia dla czytelnika do zmiany poglądu, czy racji. Tysiące razy częściej do rozmów tego typu dochodzi w związkach… W. Szewczuk, Psychologia - „Kształtowanie się i funkcjonowanie doświadczenia jednostkowego”…

Chcesz polemizować z naukowcami… rób to! …ale mnie w to nie mieszaj…

1)‘Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie chce być tym, czym jest’.
(A. Camus)

<I>Czy byłbyś gotów zaakceptować tezę, że twoje czyny i pragnienia są zdeterminowane przez czynniki, których nie znasz?</I>

Tak, gdyż…

…pośród wielu teorii, które udowadniają nam wyzwolenie determinacji i samego pędu by czynić, spełniać i działać przed dzień, dziś i już po fakcie…

… istnieją tajemnice. Jedną z nich są np. założenia Simontona, iż twórczość jest rodzajem przywództwa, np. wielcy mistrzowie malarstwa, przywódcy, kreatorzy mody, kompozytorzy za życia nieświadomie - a być może intuicyjnie gdzie „umieć” wyprzedziło „wiedzieć” - po śmierci wywołali poruszenie, wpływ swymi osiągnięciami. Dziś scheda po nich nadaje nurty, rządzi światem mody, muzyki, sztuki. Inspirują i wciąż są żywi.

Kolejne założenie to tworzenie z przypadku, całkiem na ślepo stworzone w ten sposób dzieło – dzieła, przy udziale selekcji i wyznaczonych kryteriów wynoszone są na piedestał. Uwzględnić można również udział przypadkowych czynników poznawczych jak niezamierzone myśli, wspomnienia, także wpływ emocji, przeczuć, niesprawdzonych źródeł.

Warto tez wspomnieć o motywacji samoistnej tzw. wewnętrznej. Nie wiedzieć czemu np. artysta długotrwale, intensywnie i bez wyraźnego motywu, namysłu nie bacząc na przeszkody tworzy dzieła, to znów przedmioty kompletnie nie przydatne w imię własnej satysfakcji, co ciekawe nagroda w takim momencie potrafi obniżać, lub całkiem zaniechać do dalszego działania.

Te i inne założenia oraz teorie nie opisane tutaj uświadamiają, iż determinacja do działania pochodzi z niezbadanych źródeł, wydaje się być celowa i przemyślana, mimo wszystko bywa nieświadoma i bezwiedna.

- E. Nęcka, „Psychologia twórczości” ,2003: str. 30, 95, 180.

- B. Sadowski, „Biologiczne zachowania się ludzi i zwierząt” , 2001: str. 50, 215, 556.

<I>Czy zgadzasz się z przedstawioną w kursie tezą, że nie da się pogodzić wolności i zdeterminowania na gruncie poglądu zwanego realizmem?</I>

To czy będąc jednocześnie wolnym i zdeterminowanym wobec dowolnego działania czy też działać na gruncie poglądu zwanego realizmem zależy m.in. od tego kto i co rozumie pod pojęciem wolności, gdzie jej szuka i w czym ją odnajduje, również zawiera się w cechach charakteru i możliwościach danej osoby a więc samej realizacji.

Przyjmijmy, że dla pewnej – absolutnie przypadkowej – osoby wolność zawiera się w zdrowym życiu, blisko ukochanej rodziny i dobrym zdrowiu. Jak to osiągnąć? A może spełnić chociaż kilka z części, na których wolność ta się składa? Czy tak się da? Co można spróbować zrobić.

Zwykle może to być realny lub mniej systematycznie i konsekwentnie wykonany plan życiowy, zdrowie, zatem wysoki poziom aktywności, kasa więc dobry stosunek celów do środków, odwaga, którą cechuje zdecydowany przebieg decyzji, pokonywanie napotkane trudności i konsekwencja. Zostaje nam rozsądek, zakres świadomości odwaga; wszystkie te aspekty przyczynią się z pewnością do realizowania celów… Supermana… Mało tego, za tym wszystkim idą adekwatnie cechy charakteru, bez posiadania których plan legnie w gruzach.

Bierzemy zatem wędkę i z pierwszego napotkanego jeziorka wyławiamy brakujące nam cechy jak: ofiarność, ufność, czułość, kontaktowość, otwartość, tolerancję, taktowność, dumę itp., itd. Wszystko to jadąc po nowych, zeszłorocznie osadzonych, polskich kocich łbach, wzorami Pasteura samochodem Daewoo Matiz mieszamy zgodnie z głębokością dziury w danej chwili.

Co otrzymujemy? Każdy niech odpowie sobie sam ile i czego potrzeba np. samoregulacji, samoświadomości, samowiedzy itd., by pogodzić wolność i determinizm z realizmem? Co dla niego jest realne, jakie cechy posiada i czy to jest aby na tyle wystarczające by spełnić marzenie o byciu wolnym? Być może w dążeniu pracując nad sobą i nasza wolnością pokierujemy się ufnością wobec siebie i własnych możliwości.

Może niepewnie zrezygnujemy napotkawszy trudności, zagubimy gdzieś uczuciowość, szczerość względem siebie, tolerancję. Miast delikatni okażemy się być grubiańscy, bezwzględni żyjący w poczuciu niepełnowartościowości, a co najgorsze do końca nieświadomi, czy upragniona wolność to już to, czy może w ogóle jej nie ma.