Notatki na egzamin z Pedagogiki

  1. WYCHOWANIE

Wychowanie - to oddziaływanie na czyjąś osobowość, zmienianie i kształtowanie; wyzwalanie w drugiej osobie bądź grupie społecznej pożądanych stanów, jak rozwój, samorealizacja czy wzrost świadomości; efekt powyższych działań lub procesów.

Proces wychowania jest najstarszym procesem społecznego istnienia człowieka, obok procesu produkcji i wymiany wszystkie te procesy pojawiły się jako formy praktycznej działalności człowieka. Istotą wychowania jako pewnej praktyki społecznej w momencie jej powstania było przygotowanie młodych do życia w danej społeczności (rodzinie, plemieniu, klasie społecznej) tak, aby zachować jej ciągłość funkcji adaptacyjnych.

Podział:

  1. Wychowanie naturalne

  1. Wychowanie celowe

  1. Wychowanie celowe w warunkach wychowania naturalnego.

  1. Wychowanie celowe realizowane w specjalnie do tego powołanych instytucjach.

Ta forma wychowania ma długą tradycję historyczną. Z pełnym rozwojem instytucjonalnym form wychowania celowego spotykamy się pod koniec średniowiecza.

2 modele

  1. Model kształcenia ogólnego- jest istotną cechą autotelicznościową, tzn. kształcenie jest wartością samą sobie, bez względu na korzyści jakie przynosi i skutki, jakie powoduje.

Model wiąże się z pojawieniem się pierwszych uniwersytetów w Europie w XIII w.

  1. Model kształcenia zawodowego.

Model ma wartość instrumentalną, tzn. służy wyposażeniu jednostki w praktyczne umiejętności zawodowe i ma zapewnić jednakową określaną pozycję społeczną i status zawodowy.

Model związany jest z redukcją przemysłową.

  1. Edukacja i jej funkcje

”. Ogół oddziaływań międzygeneracyjnych służących formowaniu całokształtu zdolności życiowych człowieka (poznawczych, estetycznych, moralnych), czyniących z niego istotę dojrzałą, (…) zdolną do konstruktywnej krytyki i refleksyjnej afirmacji.

Funkcje edukacji

SOCJALIZACYJNA WYZWALAJĄCA

Uspołecznienie jednostki ludzkiej, Wyzwalanie osób od dominacji społe.,

Czynienie jej zdolną do kontrolowania twórcze rozwijanie własnego sprawstwa

emajolności w sposób społ. akceptowany

  1. Nauczanie i uczenie się

Nauczanie - planowana i systematyczna praca nauczyciela z uczniem mająca na celu wywołanie trwałych zmian w ich postępowaniu. Nauczanie to działalność intencjonalna. Nauczanie to kierowanie uczeniem się.

Uczenie się - Jest procesem nabywania względnie trwałych zmian w szeroko rozumianym zachowaniu (wiadomości, umiejętności, nawyki, postawy) w toku bezpośredniego i pośredniego poznawania rzeczywistości.

  1. Pedagogika jako dyscyplina nauki.

Pedagogika jest nauką o wychowaniu, która formuje teoretyczne i metodyczne podstawy planowej działalności wychowawczej. Początkowo zakres pedagogiki ograniczał się do problemów związanych przygotowaniem młodej generacji do dojrzałego życia. Była ona pojmowana jako proces planowego oddziaływania dorosłego pokolenia na dzieci i młodzież. Głównymi instytucjami które oddziaływały na młode pokolenie były : rodzina i szkoła, a za podstawowy tren uważano wychowanie w szkole. Obecnie pedagogika obejmuje swym zakresem wszystkie fazy życia człowieka. Przede wszystkim tworzy podstawy działalności wychowawczej mającej na celu wyposażenie społeczeństwa w wiedzę ogólną, a także w system wartości i przekonań niezbędnych do jego funkcjonowania.

Pedagogika formułuje teorię celów wychowania, uwarunkowanych politycznie i klasowo.

Dobrym przykładem jest pedagogika socjalistyczna, która oparta na przesłankach materializmu dialektycznego formułuje podstawy działalności wychowawczej mające na celu przygotować jednostkę do życia w społeczeństwie socjalistycznym. Przyspieszony rozwój społ. – kult. i ekonomiczny wpłynął na rozszerzenie zakresu praktycznych zastosowań pedagogiki. Jej osiągnięcia stwarzają podstawę funkcjonowania różnorodnych instytucji rozwijających działalność wychowawczą poza szkołą np.: ( organizacje młodzieżowe ).

Oprócz tradycyjnych zadań pedagogika współczesna formułuje zasady rozwoju i aktywności człowieka w całym procesie ontogenezy. Zasady te mają szczególne znaczenie dla praktyki wychowawczej w związku z przyspieszonym rozwojem nauki, techniki i kultury. To rodzi konieczność ustawicznego poszerzania oraz modernizacji wiedzy i kwalifikacji w ciągu całego życia ( kształcenie ustawiczne ). W związku z tym wysuwają się nowe problemy badawcze, jak : rozwijanie trwałych zainteresowań, motywacji do ciągłego kształcenia się, samokształcenia, samowychowania. To przyczyniło się do znacznego wzrostu rozwoju społecznego i zapotrzebowania społeczeństwa na różnorodność zdobywanej wiedzy.

Można zauważyć to po roku 1994 , gdzie zaczęły powstawać na polskich uczelniach nowe kierunki i profile.

Termin nauka jest pojęciem wieloznacznym, mieszczą się w nim różne treści i desygnaty. Jest dziedziną społecznej aktywności człowieka, która zmierza do obiektywnego poznania otaczającej nas rzeczywistości przyrodniczej i społecznej. W takim ujęciu nauka jest procesem społecznym, w wyniku, którego powstają naukowe konstrukcje, czyli twierdzenia, hipotezy, teorie.

  1. Proces wychowania.

Istnieje wiele definicji określających, czym tak naprawdę jest wychowanie, jakie są jego cele i wymogi. Niezależnie jednak od ich autora, sprowadzają się one do określania planowych czynności przez nas podejmowanych w celu wychowania dziecka.

Jedną z pierwszych definicji była koncepcja Emila Durkheima, mówiąca, że:

Proces wychowania nie zależy tylko od samego nauczyciela czy ucznia. Dziecko przebywa przecież w świecie gdzie początkowo, każdy nawet najmniejszy bodziec jest dla niego jakimś doświadczeniem. Do rodziców/nauczycieli należy zadanie, aby nauczył się je rozróżniać i przyjmować tylko te, o pozytywnym wpływie. W takiej sytuacji potrzebna jest równomierne wychowanie zarówno przez nauczyciela, ale też w każdym innym środowisku, w jakim znajduje się dziecko. Chodzi tu zarówno o środowiska intencjonalne jak i naturalne. Środowisko intencjonalne to miedzy innymi szkoła i nauczyciele, o których była już mowa. Jednak życie dziecka toczy się głównie w zakresie grup i środowisk mu naturalnych, jak na przykład rodzina lub grupa rówieśnicza.

  1. Kształcenie ogólne / zawodowe.

Kształcenie ogólne – wprowadza człowieka w świat przyrody, techniki i kultury, przygotowuje do poznawania i zmieniania siebie i tego świata;

Kształcenie zawodowe – służy nabywaniu kompetencji profesjonalnych, niezbędnych w pracy zawodowej, a więc wiedzy, umiejętności i właściwości osobowych niezbędnych do wykonywania działalności zawodowej

  1. Założenia pajdocentryzmu.

PAJDOCENTRYZM: kierunek w pedagogice przyznający dziecku centralne miejsce w procesie wychowawczym, sprowadzający wychowanie do opieki nad naturalnym, samorzutnym jego rozwojem, oparty na przekonaniu o decydującej roli dla rozwoju człowieka jego zadatków wrodzonych.

ZAŁOŻENIA:

  1. Pedeutologia.

(lub)

Pedeutologia : wiedza o nauczycielu, dział pedagogiki który zajmuje się zagadnieniami dotyczącymi nauczycieli tj.;

ETAPY ROZWOJU PEDEUTOLOGI

1. Idea służby nauczycielskiej i powinności nauczyciela.

2. kompetencje zawodowe (bardziej związane z orientacja pozywistyczną)

3. prawomocność wychowawczej integracji wychowania ( zmiana na badania humanistyczne występujące przeciwko urabiania, dialogu:

PREKURSORZT PEDEUTOLOGI

1. Marek Kwintylian (ok. 35-95 rok n.e.)

2. Andrzej Frycz Modrzewski (1503-1572)

3. Grzegorz Piramowicz (1735-1801)

4. F.A Diesterweg (1790-1866)

5. Euszbietti (włoski psycholog) po raz pierwszy użył nazwy „pedeutologia)

  1. Andragogika / funkcje andragogiki.

Andragogika - specyfika edukacji dorosłych, zadania andragoga. Edukacja dorosłych stanowi element edukacji całożyciowej. Edukacja dorosłych szybko reaguje na zmiany polityczne, społeczne i ekonomiczne państwa.

Sugestie do nauczania i uczenia się dorosłych

Z jednej strony: pogarszający się stan zdrowia i energii, co utrudnia proces uczenia się

Z drugiej strony: doświadczenie, nabyta wiedza, wprowadzenie procesu uczenia się

Specyfika edukacji dorosłych

- inne reakcje między uczącym się a uczniem

- większa różnorodność form nauczania- uczenia się

- większe zintegrowanie z potrzebami społecznymi

- inny sposób oceniania

- inna atmosfera nauki

- inne motywacje i cele nauczania

- inny sposób planowania procesu kształcenia

Utrudnienia w organizowaniu procesu edukacji dorosłych

  1. Brak czasu- dorośli mają go mniej niż młodzież i muszą go dzielić często z rodziną i pracą zawodową. W związku z tym uczą się niesystematycznie, o nieodpowiedniej porze.

  2. Odzwyczajenie się od uczenia się, brak wprawy.

  3. Brak zainteresowania nauką lub określonymi treściami.

  4. Złe nastawianie do uczenia się, często jako wynik uprzednich negatywnych doświadczeń.

  5. Motywacja do nauki, w Polsce najczęściej zewnętrzną, związana z kształceniem zawodowym.

Zasady podnoszenia efektywności nauczania dorosłych

- aktywizowanie uczących się

- nawiązywanie do rzeczywistości, do doświadczeń życiowych i zawodowych uczących się

- stosowanie technik wzmacniających efekty

- zapewnienie korzystnych warunków zewnętrznych

- uwzględnianie czynników warunkujących uczenie się: nastawienie, pozytywne emocje itp.

- wykorzystywanie mnemotechniki: akronimy, akrostychy, metoda miejsc, metoda słów- wieszaków, wyobrażenia interakcyjne

- stosowanie różnorodnych metod kształcenia z uwzględnieniem preferowanych grup

Zróżnicowanie pracowników edukacji dorosłych.

Wybrane typologie

- Andragog nauczyciel

- Andragog animator

- Andragog organizator

Nauczyciele szkolnej edukacji dorosłych: nauczyciele szkół stacjonarnych (wieczorowych), szkół zaocznych (korespondencyjnych), szkół eksternistycznych, nauczyciele form przemiennych.

Nauczyciel pozaszkolnej edukacji dla dorosłych.

Pracownicy pozaszkolnej edukacji dla dorosłych: animatorzy ora organizatorzy, trenerzy, tutorzy, prelegenci, lektorzy, instruktorzy, bibliotekarze, konsultanci, aktorzy, redaktorzy, recenzenci publikacji andragogicznych, pracownicy kulturalno oświatowi.

Koncepcja funkcji andragoga - M.S. Knowelsa

DIAGNOSTYCZNA: udzielanie pomocy w określaniu potrzeb edukacyjnych

PLANISTYCZNA: tworzenie warunków stymulujących dorosłych do uczenia się

METODYCZNA: pomoc w wyborze metod i technik uczenia się dorosłych

UDOSTĘPNIENIA: pomoc w pozyskiwaniu materiałów i środków do efektywnego uczenia się

EWALUATYWNA: pomóc w ocenie

Kompetencje andragogiczne: metodyczno-pedagogiczne, menedżerskie, społecznościowe i osobowościowe, refleksyjności, przedmiotowe, działaniowe.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pedagogika notatki na egzamin i Nieznany
notatka ped ogólna na egzamin, pedagogika
notatki na egzamin
Notatki na egzamin genetyka id Nieznany
Pedagogika społeczna-zagadnienia na egzamin, Pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
opracowanie materiału na egzamin, Pedagogika, Lekomania
Zagadnienia na egzamin z pedagogiki specjalnej
material na egzamin z pedagogiki, Pedagogika 29.11.2007, P
Zagadnienia na egzamin z pedagogiki przedszkolnej a
notatki na egzamin z gerontologii,
material na egzamin z pedagogiki, 03.01, P
material na egzamin z pedagogika
Psychologia notatki na egzamin myslenie rozwiazywanie problemow, AWF, I rok, Psychologia
Psychologia notatki na egzamin - frustracja stres i radzenie sobie z nim, AWF, I rok, Psychologia
rekreacja notatki na kolokwium, pedagogika czasu wolnego, rekreacja, metodyka rekreacji
material na egzamin z pedagogiki, pedagogika 29.05.2008, Podmioty, które biorą udział w procesie wyc

więcej podobnych podstron