Historia sztuki 9 marca 2011

Białostocki
„samo pojęcie sztuka nie ma desygnatu co oznacza ze używa się go jako skrótu myślowego w celu określenia obszernej sfery życia społecznego, związanej z istnieniem przedmiotów zwanych dziełami sztuki, ludzi którzy te przedmioty wytwarzali zwanych, artystami, ludzi którzy je zamawiali, nabywali, używali, zwanych odbiorcami, oceniali, przypisywali im wartości (krytyków) i wreszcie instytucji, które ustalały zasady wytwarzania dzieł sztuki lub normy, którym powinny odpowiadać (akademie)”

Janette Winterson,
„Sztuka jest obcym miastem, którego języka nie rozumiemy”
„Sztuka nie chce ani dostarczac przyjemności, ani irytować; jej celem jest poszerzanie potencjału emocji” Eseje o sztuce.

Interpretacja (odczytywanie dzieła)

• Powinna być przede wszystkim odczytywaniem jego warstwy formalnej, jego wizualnego ukształtowania.

• Może dotyczyć okoliczności powstania dzieł sztuki, ich uwarunkować historycznych, ich związki z historią polityczną, społeczną i kulturalną, podobnie jak ich związku z twórcą i jego życiem osobistym

• Bierze też pod uwagę recepcję, ocenę i odziaływanie dzieła sztuki

• Może dotyczyć też związków między-obrazowych, podobieństw do innych dzieł sztuki (intertekstualizm)

Specyfikacja przedmiotu – co decyduje z zaliczeniu przedmiotów do kategorii dzieł sztuki?

- satysfakcja estetyczna („dzieło wówczas budziło upodobanie, gdy jest ukształtowanie odpowiadało pewnym historycznie i geograficznie zmiennym, normom smaku i jakości wykonania”)
- intencja twórców przedmiotu
- wyjątkowoś (nowatorstwo)

Współcześnie – dzieło sztuki a przedmiot artystyczny?
Na ile to co wykracza poza sztukę należy badać zgodnie z regułami historii sztuki.
Umiejętność widzenia pozwala interpretować sztukę i reklamę. Wybrane reklamy można traktować jako sztukę.

Van Gogh, Droga z cyprysami i gwiazdą
Katedra Notre-Dame w Reims, Francja, XIIIw.

United colors of benetton.
1992, fot. Franco Zecchin/Magnum, pomysł: O. Toscani.

MATERIALNA OBECNOŚCI SZTUKI

David Freedberg, Potęga wizerunków. Studia z historii i teorii odziaływania, Wyd. UJ, Kraków 2005
Magia obrazów.

Katarzyna Kobro, Akt dziewczęcy, 1948

Katarzyna Kozyra
Piramida zwierząt, 1993 – czterej muzykanci z Bremy.
Łaźnia, 1997 –

Mit sztuki jako coś, co jest duchowe, wyższe, czyste i wzniosłe.
A sztuka propagandowa?

Sztuka a obscena
Lynda Nead, Akt kobiecy. Sztuka obscena i seksualność)
Problem pompejskich fresków.

Fresk z Pompei

David Freedberg „Potęga wizerunków”

• W wyniku działania historii sztuki jako dyscypliny naukowej, z jest specyficznym, normotwórczym pojęciem sztuki dokonał się podział na przedmioty artystyczne i nieartystyczne, a zarazem historia sztuki uznała prymat intelektualnej podstawy wobec dzieł wizualnych.

• W ten sposób stłumieniu uległa nasza naturalna zdolnosć do bezpośredniej, spontanicznej reakcji na obrazy.

Negowany:

• Stosunek do dzieł sztuki jako obiektów kultu

• Znaczenie magiczne dzieł

• Erotyzm w sztuce

Charakterystyczna dla nie-intelektualnego rodzaju odbierania obrazów jest relacja „ożywiania”.
Figuracja Wenus jako konkretna żywa piękna i naga kobieta.
Według Freedberga istnieje „poznawsza relacja między patrzeniem a ożywianiem”

To właśnie z tej relacji, z życiowego doświadczenia człowieka obrazy czerpą swoją „potęgę”.