Historia sztuki 16 marca 2011
Tematy zaliczeniowe
Wieloznaczność pojęcia sztuki
Czym jest sztuka dzisiaj
Czy widzenia trzeba się nauczyć?
Obszary graniczne sztuki
Linearność malarskość w sztuce i reklamie
Magia sztuki
Wszelka sztuka rodzi się w sztuce
Złudzenia wzrokowe jakim ulega
Specyfika języka plastycznego
Sztuka a rzeczywistość
Prowokacja artystyczna
Co decyduje o naszym upodobaniu do sztuki?
Relacja między spojrzeniem a ożywianiem
Sztuka jako przedmiot ataków
Sztuka i mity o niej
Piękno w sztuce – odrzucone, zanegowane czy wciąż istotne?
Sztuka jako wypowiedź na temat rzeczywistości
Historia odbioru powinna zajmować się nie tylko tym, w jaki sposób ludzie obchodzili się z obrazami, ale również jakie działanie – w sensie całkiem konkretnej aktywności życiowej – im przypisywali.
W świetle przekazów literackich, mitów, legend obrazy jawią się jako zdolne do realnego działania, obdarzone są przy tym często (jak no. Obrazy kultowe) nadprzyrodzoną mocą.
January Suchodolski, Obrona Jasnej Góry w 1655r XIXw.
Artur Grottger, Lituania: Widzenie 1864-66
Edward Burne-Jones, Pigmalion i Galatea 1875-78
Diego Velazquez, Wenus z lustrem, 1650-51
Piotr Uklański „Naziści”
Zatracenie granicy między reprezentacją i rzeczywistością
Skłonność ludzi do „postaciowienia” Bofa w ludzkiej formie
Nasze reakcje na obrazy mogą być takie same jak reakcje na rzeczywistość
„Reagowanie na obraz lub rzeźbę, ‘jak gdyby’ były one realne niewiele różni się od reagowania na rzeczywistość jako realną. Obraz jest rzeczywistością.”
Ukierunkowa widzenia
Ugruntowanie pojęcia „styl”
dzielimy na sztuki, epoki.
Termin „styl” wywodzi się z greckiego pojęcia stylos i łac. Stylus, które oznaczały narzędzie do pisania, a przenośnie – sposób wypowiadania się
W badaniach nad sztuką pojęcie stylu obejmuje się zespół jakości podobnych, występujących w różnych dziełach, na ogół pokrewnych chronologicznie i geograficznie.
Te podobne jakości wiążą w grupy dzieła będące wytworem jednego okresu historycznego, jednego terytorium, warstatu lub jednego artysty. Jakości te są specyficzne, odróżniają dane dzieła od powstających gdzie indziej i kiedy indziej.
Hienrich Wolffin
Zajmował się przede wszystkim warunkami artystycznego widzenia, wspólnymi wieli twórcom na długich odcinkach czasu
U podstaw zmian stylowych leży forma wewnętrzna (a więc artystyczne widzenie)
Ta forma wewnętrzna to odczucia barwy, światła, kształtu i przestrzeni. Zmiana sposobu odczuwania tych czynników warunkuje zmianę stylu.
Podjął kategorię stylu barokowego przewstawiającego się normie klasycznej, a więc kategorii dotychczas negatywną, nadając jej jednak pozytywne znaczenie.
Barok do tej pory postrzegany był jako styl schyłkowy (schyłek, upadek renesansu)
Jako styl samodzielny pojawia się dopiero u Wolffina
Różnice między klasyczną sztuką renesansu i sztuką baroku:
Linearny – malarski
Płaszczyznowy – pełen głębi Andrea Pozzo, Apoteoza Św. Ignacego
Zamknięty – otwarty
Wielość – jedność
Jasny – niejasny
Rozwój następuje od stylu linearnego do malarskiego, od renesansu do baroku
Ad. 1 Linearny – malarski
Linearny (graficzny) – zamknięcie bryły poprzez linie, które organizują obraz; wyraźnie wyodrębnione kontury
Malarski – takie ukształtowanie bryły, które powoduje wrażenie nieograniczności, wzajemne powiązanie brył, brak ścisłych konturów (np. impresjonizm)
Linearny: obraz haptyczny (dotykalny), można sobie wyobrazić, że możemy dotknąć namalowanych brył
Malarski: obraz optyczny – możliwe jedynie poznawianie
Ad. 3 Zamknięty – otwarty
Mający formę zamkniętą – mający formę otwartą – barok
In tektoniczny – atektoniczny
W przypadku barokowego malarstwa iluzjonistycznego – nie jest ono uzależnione
Wielość – jedność
Odznaczający się wielością
Odznaczający się jednością
Renesans: styl wielości form; Barok: styl posługujący się zasadą podporządkowania wielości elementów
Jasny – niejasny
Przedstawiający rzeczy takimi, jakie są –
Historia sztuki wg Wolffina to historia form widzenia.
Przykładał on największe znaczenie do problemu widzenia artystycznego.
Historię form widzenia wyłożył m.in. w Podstawowych pojęciach historii sztuki (1915)