Spastyczność – to zaburzenie ruchowe, objawiające się wzmożonym napięciem mięśniowym lub sztywnością mięśni. Jest to niezwykle skomplikowane zjawisko fizjologiczne, które w zależności od przyczyny, czasu trwania i rodzaju schorzenia, może przybierać różne postaci.

W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że spastyczność to stan nadmiernego napięcia mięśni związany z ich nieprawidłową reakcją na bodźce. Prowadzi do przykurczów i osłabienia mięśni, a w konsekwencji do ograniczenia ruchów.

Wyróżnia się dwie postacie spastyczności

• SPASTYCZNOŚĆ PODSTAWOWA

• SPASTYCZNOŚĆ REAKTYWNA

SPASTYCZNOŚĆ PODSTAWOWA

• Pojawia się zwykle po 3 tygodniach od uszkodzenia, a jej nasilenie zależy od wielkości uszkodzenia. W nielicznych przypadkach może samoistnie zanikać.

SPASTYCZNOŚĆ REAKTYWNA

Występuje i nasila się zależnie od dodatkowych bodźców, które można eliminować przez odpowiednie postępowanie

Porażenie spastyczne pojawia się najczęściej po uszkodzeniach górnego neuronu ruchowego, wywołanym chirurgiczną interwencja po urazach rdzenia kręgowego i w obrębie czaszki.

Spastyka występuje również w przebiegu guzów rdzenia i mózgu a także po udarach mózgu. Zwiększony toniczny odruch na rozciąganie jest spowodowany zmniejszeniem ponadrdzeniowowej drogi hamowania