1.Scharakteryzuj jakościowe aspekty rozwoju osobniczego.

Aspekty jakościowe rozwoju fizycznego to wzrastanie, różnicowanie, dojrzewanie i postęp.

a) Wzrastanie - powiększanie ciała:

- Rozrost - zwiększanie się wymiarów i masy tkanek;

- Rozplem - mnożenie się liczby komórek na drodze podziału komórek i powielania kwasów dezoksyrybonukleinowych.

b) Różnicowanie - doskonalenie struktury (budowy):

Różnicowanie obejmuje następujące rodzaje zjawisk rozwojowych:

- przebudowę struktur komórek i tkanek, czyli cytogenezę i histogenezę;

- grupowanie się tkanek w określone układy i narządy, czyli organogenezę,

- dostrajanie się poszczególnych układów i narządów do pozostałych i formowanie się ogólnych kształtów i proporcji organizmu, czyli typogenezę.

c) Dojrzewanie - doskonalenie się funkcji:

- specjalizacja - kształtowanie się funkcji narządów i układów;

- integracja - dostrajanie się funkcji w ramach całego organizmu.

d) Postęp - doskonalenie organizacji organizmu jako systemu.

2.Scharakteryzuj ilościowe aspekty rozwoju osobniczego.

a) kinetyka rozwoju - jest to poziom, na jakim przebiega rozwój danego osobnika, np. niższy, normalny, wyższy.

b) Dynamika rozwoju - jest to wielkość przyrostów danej cechy w jednostce czasu, inaczej tempa rozwoju.

c) Rozmach - wielkość zmian względem wyjściowej urodzeniowej lub maksymalnej wielkości cechy.

d) Rytmiczność rozwoju - to różne tempo rozwoju w poszczególnych okresach ontogenezy.

3.Scharakteryzuj energetyczno-informacyjne aspekty rozwoju Osobniczego

a) energetyka - wykorzystanie źródeł energii i koszt energetyczny procesów rozwojowych. b) informatyka - źródła, charakter i mechanizmy przekazywania informacji.

c) metabolika - mechanizmy stymulacji i charakter przemiany materii. Zjawiska przemiany materii: przyswajanie pokarmów, ich przekształcenia na składniki własnych tkanek czy odkładanie substancji zapasowych określamy jako procesy anabolizmu, zaś zużywanie związków chemicznych organizmu na potrzeby energetyczne ustroju określamy jako procesy katabolizmu.

d) dystrybucja - sposób wykorzystania energii i przemiany materii przez ustrój, jest ona różna w zależności od fazy ontogenezy.

4. Wymień różnice między ontogenezą i filogenezą.

Większość badaczy uważa, że rozwój filogenetyczny może być rozpatrywany jako suma kolejnych ontogenez, w czasie których międzypokoleniowo zachodzą na poziomie populacji zmiany genetyczne. Istnieją cechy, których zmiany w ontogenezie maja kierunek zgodny Z kierunkiem filogenezy i takie, których kierunek zmian jest przeciwny temu, jaki miał miejsce w filogenezie. Cechy późno nabyte w filogenezie wykazują największą plastyczność. W wyniku tych zmian następuje dezintegracja morfologiczno-funkcjonalna powodowana zaburzeniem proporcji, np. między wymiarami serca i naczyń, oraz dezintegracja morfologiczna, gdyż kościec musi się rozwinąć jako źródło minerałów, natomiast mięsnie zmniejszają się z pokolenia na pokolenie, a tkanka tłuszczowa zwiększa się.

5. Wymień czynniki wpływające na przebieg rozwoju osobniczego człowieka.

a)czynniki endogenne (wewnątrz)- genetyczne (determinanty rozwoju)

- paragenetyczne i niegenetyczne (stymulatory rozwoju) tryb i styl życia

b) czynniki egzogenne (na zewnątrz)

- biogeograficzne (klimat) - społeczno - ekonomiczne (poziom wykształcenia)

(modyfikatory środowiskowe)

6. Omów mechanizmy oddziaływania matki na rozwój płodu.

a) Matka wpływa na dziecko w czasie ciąży, poprzez właściwości swego genotypu, w sensie genetycznie zdeterminowanych właściwości środowiska wewnętrznego jej organizmu (konstytucja fizyczna), możliwy jest wpływ metabolizmu organizmu danej matki na rozwój śródmaciczny implantowanego płodu;

b) należy się liczyć z wpływem nieprzekazywalnego przez matkę zestawu genów, które są jednak właściwe matce;

c) matka przekazuje dziecku pewną ilość cytoplazmy w jaju, która może wpływać na rozwój zarodka (dziedziczenie cytoplazmatyczne). Ilość cytoplazmy w plemniku ojca jest minimalna.

d) tryb życia matki w czasie ciąży, skorelowany z jej nawykami, sposobem żywienia itp.

7. Wymień i scharakteryzuj- adaptacja, adaptabilność, adiustacja.

ADAPTACJA GENETYCZNA - genotypowe przystosowanie gatunku i konkretnych jego populacji do określonych nisz ekologicznych. Adaptacja jest, więc wynikiem mechanizmów ewolucyjnych i reguluje częstość genów w populacji.

Przykład: selekcja, zgon osobników nieprzystosowanych, przeżycie przystosowanych - skutki w filogenezie.

ADAPTABILNOŚĆ - (przystosowalność, zdolność przystosowania) nieodwracalne zmiany w trakcie rozwoju osobniczego nieutrwalające się w cechach dziedzicznych; w zasadzie nie może być szacowana u jednostek, bowiem realizują one określony tor rozwojowy. Nie można wiec mówić o odziedziczalności adaptabilności. Można ja natomiast szacować u osobników identycznych genotypowo rozwijających się w różnych warunkach.

Przykład: zmiany budowy kości, przyrost liczby komórek, zmiany charakteru - skutki w ontogenezie.

ADIUSTACJA - morfologiczne lub funkcjonalne zmiany trwałe organizmu, zmiany, które są jednak odwracalne.

Przykłady: aklimatyzacja, zahartowanie, zmiany behawioralne, przerost roboczy komórek mięśniowych.

8. Omów czynniki mające wpływ na przebieg rozwoju płodu.

Czynniki regulujące rozwój dzielimy na endogenne (wewnętrzne) i egzogenne (zewnętrzne).

Do czynników endogennych należy zasób genów organizmu oraz wpływ konstulacji genetycznej matki w czasie rozwoju śródmacicznego.

Do czynników egzogennych należą warunki środowiskowe i tryb życia. Czynniki: genetyczne (endogenne) - różnice płciowe, poziom metabolizmu, tempo wzrastania, kontrola wielkości. Matczyne (para genetyczne) - rezonans genetyczny, wiek rodziców, kolejność ciąż

Tryb życia - rodzaj aktywności zawodowej, obciążenia fizyczne i psychiczne, sport, sen, tytoń, alkohol, środowisko (endogenne) - społeczno-ekonomiczne, kulturowo-techniczne

9. Wpływ wieku rodziców i kolejność urodzenia na rozwój dziecka.

Jeżeli chodzi o zależność między niektórymi cechami dzieci i wiekiem rodziców obserwujemy silniejsze związki w relacji matka - dzieci. Silniejsza korelacja z matką aniżeli z ojcem jest znacznie bardziej wyrazista u dzieci pierworodnych, niż u dzieci pochodzących z porodów następnych.

Wraz z wiekiem pogłębiają się procesy inwolucyjne organizmu człowieka, w tym zmiany w obrębie tkanek i narządów, dotyczące przemian fizjologicznych i biochemicznych, wpływających na aktywność hormonalną oraz właściwości cytoplazmatyczne i immunologiczne tkanek. Zmiany zachodzą także w jakości przemian chromosomalnych, co sprzyja mutacjom.

Noworodki matek rodzących powyżej 35 roku życia są słabsze biologicznie, częściej rodzą się przedwcześnie i wykazują objawy dystrofii wewnątrzmacicznej; częściej występują u nich powikłania porodowe i trudności adaptacyjne w okresie noworodkowym, co w konsekwencji powoduje zwiększenie ryzyka zgonu.

Matki młodociane ponoszą większe ryzyko urodzenia dziecka o niższych wymiarach i skróconym wieku ciążowym, a także częściej występują porody martwych płodów.

Najniższe wymiary ciała mają noworodki pierworodne i prawidłowość ta jest niezależna od wpływu innych czynników.

10. Scharakteryzuj wpływ trybu życia matki na płód.

Niedożywienie matek w ciąży często jest powodem zgonu dziecka lub wad wrodzonych bądź upośledzenie rozwoju postnatalnego, jest przyczyna zmian neurologicznych lub trudności percepcyjnych u dzieci.

Stosowanie przez matkę podczas ciąży nadmiaru leków i środków odurzających nawet pozornie nieszkodliwych np. witamina A może okazać się szkodliwe.

Używanie przez matkę kokainy w czasie ciąży może być przyczyną odklejania łożyska i przerwania rozwoju naczyń krwionośnych, prowadzącego do zmian patologicznych ośrodkowego układu nerwowego płodu.

Także wdychanie rozpuszczalników organicznych może prowadzić do uszkodzenia mózgu płodu.

Palenie papierosów w czasie ciąży powoduje atrofię i zmniejszenie unaczynienia kosmyków łożyska i upośledzenie krążenia maciczno-łożyskowego. Zwiększa też ryzyko poronienia, podnosi wskaźnik śmiertelności okołoporodowej.

Spożywanie alkoholu w czasie ciąży powoduje upośledzenia umysłowe, zaburzenia zachowania oraz cechy dysmorficzne twarzy, wady wrodzone serca i zaburzenia morfologiczne mózgu. Jest przyczyną poronień i wad rozwojowych.

Poddanie ciężarnej kobiety działaniu promieni rentgena lub innego typu promieniowania zwiększa ryzyko wad wrodzonych oraz białaczki.

11. Wyjaśnij co to jest konstytucja osobnika.

Konstytucja (biotyp) jest to zespół genetycznie zdeterminowanych właściwości psychicznych i fizycznych osobnika, modyfikowanych w trakcie rozwoju osobniczego przez czynniki środowiska zewnętrznego. Obecnie konstytucję ujmuje się najczęściej jako stan reaktywności organizmu, wytworzony w procesie wzajemnych oddziaływań czynników środowiska na genotyp.

12. Wymień systemy typologiczne człowieka.

Przez pojęcie typologii budowy ciała rozumiemy usystematyzowanie rozmaitych rodzajów i typów budowy ciała ludzkiego pod względem podobieństwa i różnic poszczególnych cech. W rożnych systemach typologicznych ujmowano najczęściej takie właściwości jak:

a) budowa morfologiczna decydująca o wyglądzie i kształcie ciała,

b) cechy mówiące o aktualnym stanie tkanek (kośćca, mięśni, tkanki tłuszczowej),

c) cechy fizjologiczne i biochemiczne, przemiany materii, czynności hormonalnej, typ układu krążenia,

d) typ układu nerwowego decydujący o cechach osobowości psychicznej,

e) właściwości odpornościowe ustroju, cechy patologiczne i anomalie.

Pierwsza typologia - Hipokratesa (IV w.p.n.e.) wyróżniła dwa typy:

- suchotniczy - o szczupłej budowie,

- apoplektyczny - o budowie silnej, masywnej.

Typologia Hipokratesa została uzupełniona przez Galena. Na podstawie kryteriów charakterologicznych wyróżnione zostały cztery typy temperamentów - humory:

- choleryczny - (chole-żółć) - wybuchowy, cechuje się łatwością utraty panowania nad sobą, reakcjami niewspółmiernymi z bodźcami,

- sangwiniczny - (sanguis-krew) - o usposobieniu pogodnym, uczuciowym, aktywnym i żywym w reakcjach, - suchotniczy - o szczupłej budowie,

- flegmatyczny - (flegma-śluz) - o małej pobudliwości, zrównoważeniu, opanowaniu i wytrwałości w działaniu,

- melancholiczny - (melas chole-czarna żółć) - cechuje się małą ruchliwością, apatią, przewlekłymi stanami przygnębienia.

13. Scharakteryzuj typologię francuską Sigala.

Opisz różne typy budowy ciała w klasyfikacji francuskiej C. Sigaud.

a) typ trawienny - twarz szeroka, zwłaszcza w dolnej, żuchwowej części, szeroka klatka piersiowa o rozwartym kącie podżebrowym,

b) typ oddechowy - twarz wydłużona z silnie rozwiniętym odcinkiem związanym z drogami oddechowymi, długie kończyny i klatka piersiowa, ostry kąt podżebrowy,

c) typ mięśniowy - twarz prostokątna, proporcjonalna, równomierne proporcje tułowia w stosunku do kończyn, klatka piersiowa silnie rozwinięta, silny rozwój mięśni i owłosienia ciała,

d) typ mózgowy - silny rozwój części mózgowej głowy, smukła budowa ciała, słabe umięśnienie, długie kończyny, ostry kąt podżebrowy.

14. Scharakteryzuj typologię niemiecką E. Kretschmera.

Typologia niemiecka napisana jest w oparciu o opis morfologiczny, powiązana z właściwościami fizjologicznymi i wyższymi czynnościami nerwowymi. E. Kretschmer wyróżnił następujące typy:

- leptosomiczny - o smukłej budowie, małej masie ciała, przewadze wymiarów długościowych nad szerokościowymi, długiej szyi, wąskiej twarzy, płaskiej klatce piersiowej i ostrym kącie podżebrowym (poniżej 90o). Krańcowa postać tego typu określona została jako typ asteniczny,

- atletyczny - o silnej budowie, silnym rozwoju kośćca i mięśni, szerokiej twarzy i szyi, silnie wysklepionej klatce piersiowej z kątem podżebrowym ok.90o, o szerokich barkach, wąskiej miednicy, długich kończynach o szerokich dłoniach i stopach,

- pykniczny - o przewadze wymiarów poprzecznych nad długościowymi, przysadzistej budowie, drobnym szkielecie i słabo rozwiniętych mięśniach, tendencji do odkładania się tkanki tłuszczowej, krótkiej szyi i szerokiej twarzy, zaokrąglonych konturach ciała i kącie podżebrowym powyżej 90o.

Zdaniem E. Kretschmera przedstawiciele typu leptosomicznego to osoby zamknięte w sobie, mało towarzyskie, drażliwe i egocentryczne, mające trudności w dostosowaniu się do otoczenia, zdolne do myślenia abstrakcyjnego. W wieku dorosłym wykazują tendencję do schizofrenii. Typ atletyczny cechuje mała wrażliwość, mała plastyczność umysłu i mało abstrakcyjne myślenie, duża sumienność i drobiazgowość, trudność w porozumiewaniu się z otoczeniem, reakcje powolne i ociężałe - rzadko wybuchowe i gwałtowne; skłonność do epilepsji. Przedstawiciele typu pyknicznego są towarzyscy, wykazują łatwość w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem, cechuje ich myślenie konkretne ze stylem działania skłonnym do improwizacji. W późniejszym wieku wykazują tendencje do depresji maniakalnej.

15. Scharakteryzuj typologię polską.

W Polsce oryginalną metodę oceny somatotypu przedstawił A.Wanke. Metoda ta umożliwia typologiczne określenie poszczególnych osobników oraz na wyliczanie składników somatycznych całych populacji lub ich określonych części na podstawie wartości średnich arytmetycznych stosowanych wskaźników (wskaźniki tułowia, barków, miednicy, klatki piersiowej i Rohrera).

Wydzielone zostały cztery typy (wyodrębnione wśród mężczyzn), których sylwetki przypominały litery: I, A, V, H.

Typ I - słaba budowa ciała, długi tułów, wąskie barki, średnioszeroka miednica, płaska klatka piersiowa, mała masa w stosunku do wysokości ciała,

Typ A - długi tułów, wąskie barki, szeroka miednica, beczkowata klatka piersiowa, duża masa w stosunku do wysokości ciała,

Typ V - tułów krótki, szerokie barki, wąska miednica, płaska klatka piersiowa, duża masa w stosunku do wysokości ciała,

Typ H - krótki tułów, szerokie barki i miednica, beczkowata klatka piersiowa, średni masa ciała.

Typy wyodrębnione wśród kobiet przez uczennicę Wankego - E.Kolasę, która symbol elementu somatycznego V zastąpiła literą Y:

Typ I - skuła sylwetka, długi tułów, wąskie barki, wąska miednica, głęboka klatka pieskowa, mała masa w stosunku do wysokości ciała,

Typ A - długi tułów, wąskie barki, szeroka miednica, głęboka klatka piersiowa, duża masa w stosunku do wysokości ciała,

Typ Y - krótki tułów, szerokie barki, wąska miednica, płaska klatka piersiowa, mała masa ciała,

Typ H - krótki tułów, szerokie barki, szeroka miednica, głęboka klatka piersiowa, średnia mas ciała.

16. Cechy prawidłowej postawy ciała.

- prostym ustawieniem głowy,

- fizjologicznymi wygięciami kręgosłupa w płaszczyźnie strzałowej oraz prostym kręgosłupem w płaszczyźnie czołowej,

- dobrze wysklepioną klatką piersiową; przednia ściana klatki piersiowej powinna być częścią najdalej wysuniętą ku przodowi,

- dobrze podpartą miednicą na głowach kości udowych,

- prostymi kończynami dolnymi i prawidłowo wysklepionymi stopami.

17. Wymień kryteria wieku rozwojowego.

Jakie znasz kryteria określania wieku rozwojowego?

Rozwojowy (fizjologiczny) W wiek dziecka można oceniać na podstawie wielu różnych cech. Najczęściej przy określaniu wieku rozwojowego (fizjologicznego) posługujemy się następującymi kryteriami:

1) wiekiem morfologicznym (sylwetki),

2) wiekiem kostnym (szkieletowym),

3) wiekiem zębowym,

4) wiekiem wtórnym cech płciowych.

18. Na czym polega ocena wieku kostnego, zębowego, kalendarzowego, morfologicznego dziecka.

Wiek kostny - ocena dojrzałości szkieletowej na podstawie czasu pojawienia się jąder kostnienia i stopnia zaawansowania rozwoju kościa pozwala na dokonanie oceny ogólnego poziomu rozwoju fizycznego. W ocenie stosuje się metodę jednosegmentową lub wielosegmentową.

Wiek szkieletowy - odzwierciedla stopień zaawansowania rozwoju wieku kostnego, ocena oparta jest o analizę stopnia wysycenia kości solami wapnia i pojawienie się centrów (punktów)kostnienia na podstawie zdjęć radiologicznych ręki i nadgarstka.

Wiek zębowy - to inny sposób oceny wieku biologicznego, istotny w stomatologii i medycynie rozwojowej. Dla określenia wieku zębowego wykorzystuje się zjawiska stałej kolejności wyrzynania się zębów mlecznych a potem stałych.

Wiek kalendarzowy - jest to czas mierzony liczbą lat, miesięcy i dni, jaki upłynął od momentu urodzenia do chwili badania. Wiek kalendarzowy nie jest i nie może być miarą dojrzałości biologicznej osobnika. Znajomość wieku kalendarzowego osobnika jest punktem wyjścia przy ocenie rozwoju fizycznego. Do obliczenia wieku kalendarzowego potrzebna jest data badania i data urodzenia dziecka. Dane przedstawiamy w postaci ułamka dziesiętnego i od daty badania odejmujemy datę urodzenia.

Wiek morfologiczny - najczęściej stosowany do oceny wieku rozwojowego, ocena oparta jest przede wszystkim na cechach morfologicznych: wysokości i masie ciała, obwodzie klatki piersiowej, ocena polega na porównaniu wartości określonych cech dziecka ze standardowymi dla danej populacji.

Wiek zębowy - w 4 tygodniu życia wewnątrzłonowego kształtuje się jama ustna zarodka, jest ona wysłana nabłonkiem entodermalnym wnikającym z powłoki zewnętrznej głowy zarodka. Z nabłonka tego powstaje listewka zębowa, z której tworzą się zawiązki zębów. Działanie czynników zaburzających w postaci rozszczepów wargi i podniebienia oraz nieprawidłowej liczby zębów. Od 4 miesiąca życia płodowego rozpoczyna się proces mineralizacji zawiązków zębów mlecznych.
Korony siekaczy mlecznych są uformowane na 4-6 miesięcy przed ich wyrżnięciem, pozostałych zębów mlecznych na 6-12 miesięcy przed ich ukazaniem się w jamie ustnej. Ząbkowanie pierwsze trwa średnio od 6 do 30 miesiąca życia. Opóźniony początek ząbkowania oraz wydłużenie tego procesu obserwuje się często u wcześniaków i dzieci z niska masą urodzeniową. Wiek zębowy określa się na podstawie liczby zębów wyrżniętych u badanego dziecka i porównaniu jej z tablica podającą przeciętny wiek wyrzynania się poszczególnych rodzajów zębów. Dla ułatwienia szybkiej oceny wieku zębowego przyjmuje się następujące kryteria:
a) dziecko roczne powinno mieć wyrżniętych 8 zębów (wszystkie siekacze)
b) dziecko półtoraroczne- 12 zębów (8 siekaczy i 4 pierwsze trzonowce)
c) dziecko 2 -letnie 16 zębów (8 siekaczy, 4 pierwsze trzonowce, 4 kły)
d) dziecko 2,5 roczne - 20 zębów (wszystkie mleczne).

19. Wyjaśnij pojęcie budowy i postawy ciała.

Budowa ciała i postawa ciała człowieka obrazują przestrzenne ułożenie ciała i są wyrazem aktualnego stanu aparatu ruchu, Budowa całego ciała czy poszczególnych jego części zależy przede wszystkim od struktury somatycznej, natomiast postawa ciała jest kategorią czynnościową (funkcjonalną). Jest ona wyrazem nawyku „trzymania się” i opera się na fizjologicznej funkcji warunkującej stan właściwego napięcia odpowiednich grup mięśni, co prowadzi do ułożenia poszczególnych segmentów ciął i wyznacza jego ogólne zrównoważenie. Miedzy budową i postawą ciała występują związki i w niektórych przypadkach trudno jest określić czy dany objaw jest zmiana w budowie czy w postawnie ciała. Dlatego tez do analizy wad postawy ciała włącza się takie defekty budowy, jak np. płaskostopie czy koślawość kolan. Wyrazem związków między postawą ciął a jego budową jest także fakt, iż typy o silnej budowie (o przewadze mezomorfii) odznaczają się na ogół bardziej poprawną postawa, zaś typy o przewadze czynnika ektomorficznego są bardziej skłonne do nabywania błędów i wad w postawnie.

20. Opisz podstawowe płaszczyzny ciała człowieka.

- płaszczyzna środkowa strzałkowa - przechodzi przez oś podłużną ciała, dzieląc je symetrycznie na części: lewą i prawą. Wszystkie równoległe do niej płaszczyzny nazywane są płaszczyznami strzałkowymi;

- płaszczyzna czołowa główna - prostopadła do płaszczyzny strzałkowej przechodzi przez oś podłużną ciała, dzieląc je na części: tylną (grzbietową) i przednią (brzuszną). Wszystkie równoległe do niej płaszczyzny nazywane są czołowymi;

- płaszczyzna poprzeczna - to dowolna płaszczyzna przebiegająca poziomo, prostopadle do płaszczyzny środkowej strzałkowej i czołowej.

Linie ciała wyznaczone są przez przecięcie płaszczyzn z zewnętrzną powierzchnią ciała

21. Na czym polega metoda sylwetkowa.

Metoda sylwetkowa polega na porównaniu sylwetki badanego dziecka z profilu do jednego z opracowanych wzorców.

Oceniając stosunek między kifozą piersiową a lordozą lędźwiową zaliczamy badanego do zespołu typów kifotycznych (kifoza większa od lordozy), równoważnych (kifoza w przybliżeniu równa lordozie) lub lordotycznych (lordoza większa od kifozy). Następnie w ramach danego zespołu typów klasyfikujemy go jako jeden z 2 lub 3 typów najczęściej występujących w tym zespole.

22. Wyjaśnij pojęcie adiustacje i podaj podział.

Adiustacja - dostosowania organizm udo nowych warunków środowiskowych i trybu życia. Nie powodują one zmian w genotypie puli genowej. Dzieli się na:

a) regulacyjne - krótkotrwałe reakcje o szybko odwracalnych skutkach

b) aklimatyzacyjne - dłużej trwające odwracalne zmiany fizjologiczne

c) rozwojowe - trwałe nieodwracalne zmiany fenotypowe, jednak nie dziedziczone przez następne pokolenia

23. Wymień systemy biologiczne.

rytmy endogenne (wrodzone)

- rytmy egzogenne regulowane przez czynniki zewnętrzne jak: temperatura, światło, tryb życia, klimat.

- rytmy krótkotrwałe - trwające ułamek sekundy jak np. impuls nerwowy czy praca serca

- rytmy tygodniowe - wynikające z tradycyjnego podziału tygodnia na 7 dni

- rytmy okołodobowe i długookresowe (miesięczny, roczny) - związane z zaburzeniami pola magnetycznego Ziemi

24. Przedstaw i krótko opisz komputerowe metody diagnostyki wad postawy.

Metoda Mory należy do grupy technik fotogrametrii przestrzennej (fototopografii). Polega ona na wykonaniu kamerą video komputerowej „fotografii”. Dzięki specjalnemu systemowi optycznem7u komputer wyznacza trójwymiarowy obraz np. pleców i dokładnie analizuje ponad 40 parametrów w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. Końcowym efektem jest zbiór współrzędnych przestrzennych (trójwymiarowych) powierzchni cała badanego i mapa warstwicowa tej powierzchni. Metodę Mo0ry stosuje się także do oceny wysklepienia podłużnego stopy. Pozwala ona na określenie stanu funkcjonalnego aparatu torebkowo-więzadłowego stóp i umożliwia wychwycenie etapu rozwoju płaskostopia w którym sprawność aparatu torebkowo-więzadłowo-mięśniowego ulega upośledzeniu.

2. Metoda ISIS wywodzi się z techniki fotogrametrycznej. Pozwala ona odtwarzać kształt, położenie i pomiar obiektów przestrzennych na podstawie odpowiednich zdjęć fotograficznych. Służy przede wszystkim do diagnostyki kręgosłupa, a zwłaszcza do wykrywania skoliz. Umożliwia także ocenę krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej. W metodzie ISIS specjalny projektor emituje wiązkę światła na badany obiekt, który zostaje później namierzony z innej płaszczyzny. W wyniku tego otrzymujemy odczyt kształtu dowolnej powierzchni ciała, np. pleców.

3. Posturometr-S został zaprojektowany jako nieinwazyjny i przenośny aparat do masowych i laboratoryjnych badań parametrów postawy ciała człowieka. Jest urządzeniem pomiarowym, które pozwala na określenie położenia punktu w przestrzeni trójwymiarowej. Składa się z dwóch sprzężonych ze sobą układów:

- mechanicznego, służącego do wskazywania wodzikiem pomiarowym położenia mierzonego punktu,

- elektronicznego, obliczającego położenie wodzika w przestrzeni trójwymiarowej.

Pomiar polega na ręcznym prowadzeniu wodzika po mierzonej krzywiźnie lub wskazaniu mierzonego punktu. Pomiary są rejestrowane, analizowane komputerowo i przedstawiane w formie wydruków i rysunków. Urządzenie to umożliwia m.in. określenie typu postawy ciała; przedstawia opis sylwetki dokonany w oparciu o analizę komputerową, m.in. ustawienie barków i łopatek, asymetrię miednicy, kształt kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej.

---