TĘŻEC: przyczyny, objawy, postępowanie.
Tężec jest zakażeniem przyrannym, przebiegającym ze wzmożonym napięciem i prężeniami mięśni szkieletowych.
Etiologia – chorobę wywołuje toksyna wytwarzana przez beztlenową laseczkę tężca, która w postaci wegetatywnej lub zarodnikowej znajduje się w glebie. Do zakażenia dochodzi na skutek zanieczyszczenia rany.
Objawy:
Ból głowy, dreszcze,
Kurcze toniczne mięśni żwaczy ograniczające otwarcie ust,
Kurcze toniczne( napięcie mięśni)karku, grzbietu, wygięcie głowy i tułowia do tyłu, ręce i nogi są kurczowo wygięte,
Skurcz krtani, mięśni międzyżebrowych, przepony może doprowadzić do śmierci przez uduszenie.
Na skutek zewnętrznych bodźców przebiegają przez ciało bardzo bolesne dodatkowe napady prężenia mięśni.
Zapobieganie polega na:
Oczyszczaniu ran, chirurgicznym jej opracowaniu i właściwym opatrzeniu.
Stosowaniu antybiotyku w zależności od rodzaju rany.
Stosowanie anatoksyny tężcowej, gdy rana miał kontakt z glebą, kurzem ulicznym, spróchniałym drewnem, zardzewiałym metalem, a wcześniej chory nie otrzymał szczepionki.
Prawidłowo wykonane podstawowe szczepienie obejmuje podanie trzech dawek anatoksyny tężcowej: drugiej po upływie 4-6 tyg od pierwszej, trzeciej po upływie 6 -12 mięsięcy od pierwszej dawki. 0- 4-6 tyg, - 6- 12 miesięcy.
Po upływie 10 lat od podania ostatniej dawki, osoba zraniona wymaga podania 1 dawki anatoksyny.