Wykształciły się 3 typy uniwersytetów: Angielski, francuski, niemiecki.

Dbano o bycie polityczne studentów, ale nie wdrażano ich do badan naukowych. Był niezależny od władcy, był autonomiczny. (Angielski)
francuski – wpływ miały podboje Napoleona, rewolucja francuska zniosła uniwersytety, napoleon zaczął reformować szkolnictwo wyższe, stworzył tzw. fakultety, które nie były skrepowana żadna tradycją. Miały to być miejsce gdzie ludzie zdobywali praktyczne umiejętności, szkolono ich na pracowników administracji, nauczycieli, itp. Ludzi potrzebnych Napoleonowi. Utrzymały się po śmierci napoleona ale nie miały wkładu w rozwój wiedzy

Niemieckie – pośrednie miedzy angielskim a franc. Wdrożenie studentów do badań naukowych, aby mogli samodzielni zdobywać wiedze. Mieli dowolność w wyborze przedmiotów i kolejności zajęć. Większy nacisk kładziono na studia niż na egzaminy. Student miał duży wpływ na układ zajęć. Wprowadzono Habilitacje. Najważniejszy był rozwój nauki dla tego uniwersytetu. Było ich coraz więcej.

Na początku 18 wieku zaczęto się interesować szkolnictwem specjalnym – próbowano wprowadzić dla nich druk wypukła czcionką , ale się nie przyjęło, później opracowano język Braila.

Fryderyk Frobel – przełom 18-19 wieku, ludzie idą do pracy w fabrykach, jest ciężko, powstaje ochronka dla dzieci, z wyksztalcenia przyrodnik, zbierał minerały. Miał idee rozwoju w człowieku prawdziwego człowieczeństwa, wrażliwości. Twierdził ze dziecko przygotowuje się do zycia za pomocą różnych aktywności z czego najważniejsza to zabawa, twierdził że zabawa nie jest tłusta rozrywką, ale doniosłe znaczenie, ma doniosłość pedagogiczna. Główne zadanie pedagoga to dostarczenie głównego materiału do zabawy. Opracował cały system zabawek dla dzieci, inspirowane były figurami geometrycznymi, aby zrealizować swoje idee stworzył specjalny zakład wychowawczy, to był pokazowy ośrodek (jak opiekować się dziećmi). Nazwał te ośrodki ogródkami dziecięcymi. Uważał że dziecko jest roślinką którą trzeba uprawiać i uważać na nią, a nauczyciel jest ogrodnikiem.

Maja Montessori – włoska pani profesor, podobnie jak brosoel natura dziecka jest zdolna na wydanie z siebie bogactwem jeżeli pozwolą na to warunki wychowania, trzeba stworzyć warunki dopasowane do możliwości dziecka, małe meble itp. Każdy element otoczenia ma szkolić zmysły.

Ellan Key – szwedzka pisarka 1900 coś wydała stulecie dziecka , twierdziła ze wiek 20 będzie wiekiem dzieci, ich indywidualnego rozwoju, ale E. Key była zwiastunka poglądu to co sprzeciwia się rozwojowi dziecka to szkola i rodzina, poszla sladem naturalizmu, naturalnych praw dziecka.

Pedagogika pozytywistyczna – która wyrasta na gruncie filozofii która tez nazywa się pozytywna, ten typ poznania podkreśla znaczenie nauk przyrodniczych, uważa ze najlepsze wzory wytworzyły nauki przyrodnicze, jakby badaniu poddaje się nagie fakty, a te badanie ma pomóc w podjęciu właściwych działań. Dzięki temu chciano wykluczyć filozofie. Ten sposób myślenia zaowocował ?służebną liczebnością pedagogiki?, uznano ze społeczeństwu potrzebna jest wiedza utylitarna, podstawowa. Nie wiele dają zagadnienia historyczne, filozoficzne. Zwolennicy tego typu podejścia instrumentalizowali pedagogikę. Po pewnym czasie nastąpiła reakcja na te podejście, w taki sposób narodziła się :

Pedagogika kultury – przełom 19-20 wieku, antynaturalistyczny przełom, co miało swój wyraz nawet w niemieckim podkreśleniu gaisten und schaftliche (pedagogika kultury, ped. Ludzkiej duchowosci), w Niemczech rozwijała się do lat 60. Podeście do wychowania które zwraca uwagę na doznania artystyczne, etyczne. Zwracano uwagę na to ze zadaniem systemu eduk. Jest edukowanie poprzez spotkanie z artefaktami (osiągnięciami) kultury. Ten proces doświadczania wartości jest możliwy w procesie kształcenia i samokształcenia. Stworzono szkoły pracy, nacisk był też na patriotyzm. Baza kulturowa pozwala odnaleźć się w społeczeństwie.

Pedagogika egzystencjalna – wywodzi się ze starej tradycji, przedstawiciel tej tradycji Sokrates (jako starej szkoły), bliżsi nam haideger sard, kirgegard. Egzystencjalizm wspolczesny nie jest jednolity, więcej kierunkow jest (każdy co innego glosi). Sard –ateistyczny, charakteryzują się pesymizmem do zycia, swiata, dla niego istnienie laczylo się z bólem., pisał ze człowiek to byt ku śmierci. G. marcel – nieateistyczny, człowiek to homowiator (człowiek w drodze), jest wrzucony w swiat, ale nie jest rzucony przypadkowo i nie powinien przyjmować absurdalności za norme, człowiek powinien się otworzyć, milosc otwiera człowieka, uwazal ze ten kto prawdziwie kocha ludzi ten uznaje istnienie Pana Boga mimo ze się do tego nie przyznaje.z tego nurtu można wyodrębnić trzy sciezki : Dialog autentyczność i zaangażowanie

Tylko stabilne środowisko może się rozwijać!!!!

510 056 776