W
zarządzaniu Benchmarking określany jest jako metoda poszukiwania
wzorcowych sposobów postępowania, umożliwiających osiąganie
najlepszych wyników poprzez uczenie się od innych i
wykorzystywanie ich doświadczenia.
Benchmarking
to metoda porównywania własnych rozwiązań z najlepszymi oraz ich
udoskonalania przez uczenie się od innych i wykorzystywanie ich
doświadczenia.
Zasadniczy problem
Podczas stosowania benchmarkingu bardzo
istotne jest zadanie sobie dwóch zasadniczych pytań:
„Dlaczego
inni robią to samo inaczej?”.
„Co
wpływa na to, że inni osiągają lepsze wyniki?”.
Parametry porównania
Zalety i wady
podstawowych rodzajów benchmarkingu
Metodyka
benchmarkingu - Metodyka Xerox’a:
I. Faza planowania
Identyfikacja
obszaru udoskonaleń.
Identyfikacja
firm wzorcowych (benchmarków).
Wybór
i zastosowanie odpowiedniej metody zbierania danych.
II. Faza analizy
Diagnoza
obecnych wskaźników działania firmy.
Określenie
pożądanego poziomu przyszłych wskaźników.
Określenie
wyników procesu benchmarkingowego i sposobu ich wykorzystania.
III. Faza wnioskowania
Ustalenie
celów funkcjonalnych.
Przygotowanie
procedury wdrożeniowej.
IV. Faza wdrożenia
Wdrożenie
procedury i kontrola uzyskiwanych efektów.
Określenie
nowych benchmarków.
Metodyka
benchmarkingu – koncepcja
dr
Langner
Analiza
mocnych i słabych stron.
Określenie
głównych luk działalności.
Ustalenie
najlepszych.
Badanie
przyczyn i studiowanie metod.
Wdrożenie
we własnym przedsiębiorstwie.
Poszukiwanie
nowych benchmarków.
Dostosowanie metod
i źródeł zbierania informacji
do
poszczególnych etapów metodyki i rodzajów benchmarkingu
Ograniczenia
benchmarkingu
benchmarking
jest procesem innowacyjnym, a nie poszukiwaniem idealnego
rozwiązania,
dobry
partner benchmarkingu nie jest znany,
problem
z dostępem do informacji; nie dowiemy się o: postępie, rozwoju,
kosztach i marżach;
w
benchmarkingu posługujemy się parametrami; nie dają one jasnego
obrazu partnera, np. uniemożliwiają pełne zrozumienie procesów
zachodzących w jego przedsiębiorstwie, czy jego pozycji na rynku.