Sulejman Wspaniały - sułtan turecki w latach 1520-1566. Syn Selima I. Jego panowanie to szczyt świetności imperium osmańskiego.

Był dowódcą 13 wypraw wojennych. Pokonał Węgrów - zdobycie Belgradu (1521), bitwa pod Mohaczem (1526). Zdobył wyspę Rodos (1522). Oblegał Wiedeń (1529). Zajął Budę (1541), Bagdad (1534), Jemen (1547), Tunis (1534), Trypolitanię (1551). Flota turecka panowała na Morzu Śródziemnym, walczyła z Wenecją (1540), podjęła morską wyprawę w celu podboju Indii (1538). W 1535 Sulejman zawarł sojusz polityczny i handlowy z Francją.

Przeprowadził reformę administracji, armii i finansów. Popierał rozwój sztuki i literatury.

Jako muzułmanin Sulejman mógł posiadać 4 żony oraz tyle konkubin, ile był w stanie utrzymać.
Druga żona nazywała się Güfem Sułtan, zmarła uduszona z rozkazu Sulejmana w 1562 r.
Jego syn, Mustaf (zarządca prowincji Menisa od 1533), początkowo uznany przez Sulejmana za następcę tronu, został stracony z polecenia sułtana, gdy ten zaczął obawiać się, że jego wpływy w armii są zbyt wielkie.
Czwartą żoną sułtana była Hürem Sułtan, w Europie znana jako Roksolana. Została ofiarowana sułtanowi jako niewolnica przez paszę Ibrahima. Roksolana była wielką miłością władcy. Adresował do niej poezję miłosną. Para pozostawiła wiele listów miłosnych.
Wielki wpływ na panującego wykorzystywała do rozgrywek politycznych: wpływała na politykę zewnętrzną, prowadziła korespondencję z Boną Sforza i Zygmuntem II.

Za czasów panowania Sulejmana Imperium Osmańskie rozszerzyło swe granice. Głównym kierunkiem ekspansji była Europa, jednak władca pozyskał terytoria również w Azji i Afryce.

Bitwa pod Mohaczem stoczona 29 sierpnia 1526 roku, w której wojska węgierskie dowodzone przez króla Ludwika Jagiellończyka zostały rozgromione przez armię osmańską pod dowództwem sułtana Sulejmana Wspaniałego.

Sulejman zmarł w nocy z 5 na 6 września 1566 roku podczas wyprawy na Węgry. Jego śmierć zatajono przed żołnierzami przez 40 dni.

Bitwa pod Lepanto - bitwa morska stoczona 7 października 1571 r. pomiędzy Imperium osmańskim, a Ligą Świętą, zakończona zwycięstwem chrześcijan.
Siłami chrześcijańskimi dowodził książę Juan de Austria, nieślubny syn cesarza Karola V Habsburga, zaś muzułmańskimi - Ali Pasza.