PRAWIDŁOWY ROZWÓJ DZIECKA

→ rozwój cefalokaudalny-proksymalnodystalny

Noworodek do 4 tygodnia wg Vojty do 6 tygodnia

Pozycja leżenia na brzuchu:

• pozycja asymetryczna, głowa raz na lewo raz na prawo, nie umie utrzymać w lini pośrodkowej, duże odciągnięcie do tyłu , hyperlordoza, ma możliwość przetaczania główki po brodzie na drugą stronę.

• Ważne musi umieć zrobić wszystko na dwie strony → nie może być lateralizacji

• Kręgosłup nie jest w pełnej kifozie, jest hyper-hyper-lordoza szyjna, jakaś kifoza, i hyper-hyper-lordoza lędźwiowa

• Reklinacja głowy max wygięcie głowy w tył tylko do 6 tyg. jeżeli się dłużej utrzymuje to patologia

• Środek ciężkości mostek

• Protrakcja barków, retrakcja ramion, przywiedzione do tułowia, nadgarstek zgięty dłoniowo, kciuk schowany do piąstki, ulnaryzacja w nadgarstku

• Jeżeli twarz jest zwrócona w stronę prawą to balast ciała na lewo na stronę potyliczną

• Maksymalne przodopochylenie miednicy nogi nie mogą być wyprostowane są zgięte w stawach biodrowych 120º oraz w stawach kolanowych i skokowych górnych - grzbietowo, pronacja przodostopia, udo odwiedzione pod kątem 45º

• Funkcja podporowa niemożliwa

Leżenie na plecach:

• Kręgosłup tak samo

• Głowa podobnie

• Obciążona jest strona twarzyczkowa

• KKG tak samo

• KKD przejawy ruchomości, prymitywne pedałowanie (przewaga rotacji wewnętrznej) nieharmonijne zrywy, faza holokinetyczna

• Reakcja moro

6 tydzień.

Leżenie na plecach

• potrafi przyjąć pozycję szermierza wyprost prawej KD i KG gdy pojawi się coś po prawej stronie, a dodatkowo zgięciu ulegają kończyny po stronie lewej

• ATOS - asymetryczny toniczny odruch szyjny wg neurologów może się utrzymywać do 7 msc

6-8 tydzień

• pierwszy podpór na brzuchu i na dystalnych częściach przedramion

• środek ciężkości okolice pępka

• zmniejszają się krzywizny kręgosłupa zaczynają już bardziej przypominać krzywizny dorosłego

• zmniejsza się protrakcja

• wyjście z retrakcji

• luz w łokciu i nadgarstku nie ma już ulnaryzacji

• kciuk wyszedł już z dłoni

• zmniejszenie przodopochylenia miednicy

• zaczyna prostować stawy biodrowe

• osiąga linię środkową - nos - pępek - szpara pośladkowa

• łączy ręce nad klatką piersiową

• zgina KKD testowanie przenoszenia środka ciężkości

8 -12 tydzień

• kręgosłup jak u dorosłego - wszystkie krzywizny już poprawne

• głowa pełna swoboda ruchów

• stawy barkowe pełne centrowanie - nacisk głowy w samo centrum panewki- pełna możliwość rotacji obwodzenia

• nadgarstek w przedłużeniu przedramion

• podpór na nadkłykciu kości ramiennej

• środek ciężkości spojenie łonowe

• nie ma mowy o balastach ciała

Plecy:

• linia środkowa ciała

• chwyt nad oczami

• KKD zginają się w stawach na bardzo długo nawet ponad godzinę, zgięte we wszystkich stawach

• Potrafi obrócić się z pleców na bok

4 miesięcy

• chwyt boczny dłoniowy lewą ręko z lewej strony i prawą z prawej

• w kończynach dolnych w czasie chwytu łączą się paluchy

4,5 miesięcy

• podpór asymetryczny na jednym łokciu

• środek ciężkości bocznie od spojenia łonowego

• musi umieć zrobić wszystko na dwie strony

• zaczyna chwytać z lini środkowej

• łączą się przodostopia

5 miesięcy:

• potrafi chwytać lewą ręką z prawej strony - chwyt skrzyżny

• jeżeli nie ma chwytu skrzyżnego duże prawdopodobieństwo, że nie będzie chodził

• KKD pełny kontakt podeszew

• Zgięcie bioder i kolan

• Wzorzec

• ręka - kolano

• ręka - genitalia

6 miesiąc

• chwyt za podudzie

• podpór na otwartych dłoniach

• odwiedzenie kości śródręcza wyprostowanie ramion

• środek ciężkości przednia powierzchnia uda

• podpór symetryczny

• obrót z pleców na brzuch

6,5 miesiąca:

• wzorzec ręka - stopa

7 miesięcy:

dojrzewa kolejne piętro O.U.N.

• przyjęcie pozycji czworaczej

• huśtanie ale tylko przez 14 dni bo potem patologia

• nieskoordynowane raczkowanie: 4-kończynowe, cykliczno-automatyczne

• siad skośny

• chwyt pensetowy

• ruchy homologiczne kończyn, głowa zamknięta w płaszczyźnie podporu

• wzorzec ręka - stopa - usta

• obrót z brzucha na plecy

8 miesiąc:

• zgięcie do 120º w stawie ramiennym

• chwyt obcęgowy

• zginanie grzbietowe nadgarstka

• odwodzenie kości śródręcza

• możliwość zginania palców

• pełna radializacja

9 miesiąc

• dość szybko raczkuje

10 miesiąc:

• chód dostawny w jedną lub drugą stronę → brak ekonomii ruchów może świadczyć o patologii

11; 12,5 miesiąca

• chód do przodu za jedną lub drugą rękę

12,5;13,5 miesiąca:

• po raz pierwszy samodzielny chód

13,5 miesięcy:

• prostuje nogi w kolanach i prostuje ręce

3 lata

• powinno umieć stanąć na jednej nodze minimum 3 sekundy

4 lata

• stanie raz na jednej nodze raz na drugiej

• miednica jak u dorosłego

Wady wrodzone serca VCC stanowią największy problem kardiologii dziecięcej

6-12 → 1000 urodzeń

Ekstremalne obniżenie wieku operacji do 1. roku życia. Zabiegi kiedyś paliatywne- nie korygują anomalii zmniejszają hemodynamikę wady.

Etiologia:

• 90% nieznana

• 3% podłoże genetyczne

• 2% wpływ teratogenny:

1. infekcje wirusowe toksoplazmoza, różyczka

2. choroby metaboliczne matki cukrzyca

3. działanie szkodliwych leków

4. wpływ promieni rtg, UV

Wady:

• z sinicą

• bez sinicy

• proste - jednoskładnikowe

• złożone

• ze zwiększoną hemodynamiką

• ze zmniejszoną hemodynamiką

• batolozależne

• nie batolozależne

Podstawowe wady wrodzone:

1. ASD2 ubytek w przegrodzie miedzyprzedsionkowej wtórnej, wada przeciekowa, poziom przecieku na poziomie przegrody miedzyprzedsionkowej, kierunek przecieku najczęściej lewo-prawo. Wada ze zwiększonym przepływem płucnym- może dochodzić do zmian w krążeniu płucnym- częste infekcje dróg oddechowych. Rozwój tych dzieci jest za zwyczaj prawidłowy.

Leczenie: korekcja anatomiczna- zamknięcie ubytku szwem ciągłym lub łatą- łata homogenna z osierdzia, dojście przednie przez sternotomię.

2. VSD ubytek w przegrodzie międzykomorowej, wada przeciekowa kierunek lewo-prawy ze zwiększonym przepływem płucnym, nie sinicza. Gdy duży ubytek znaczny wzrost przepływu płucnego może dochodzić do recyrkulacji przecieku na prawo - lewo → może być sinica. Ubytek może być zarówno w części błoniastej jak i mięśniowej przegrody międzykomorowej. Małe ubytki w przegrodzie mogą ulec samowyleczeniu do 1 r.ż. duże przeciążenie prawych części serca. Mogą wystąpić komorowe zaburzenia rytmu serca, rozwój dzieci jest ściśle zależny od istotności hemodynamiki samej wady.

Objawy:

• niewydolność prawej komory,

• powiększona wątroba pod łukiem żebrowym,

• obrzęki na kończynach dolnych,

Leczenie: zamknięcie szwem ciągłym lub łatą, zabieg paliatywny bendig t. płucnej z dojścia tylno-bocznego przez torakotomię. Rzadko zabieg paliatywny bendig t. płucnej - założenie opaski na tętnicę płucną w celu zmniejszenia przepływu płucnego.

1. Teratologia Fallota TOF

• VSD

• dekstrapozycja aorty

• zwężenie drogi odpływu z prawej komory „stenoza t płucnej”

• niewydolność prawo komorowa

SF - dodatkowo istnieje ubytek w przegrodzie miedzyprzedsionkowej. Mówimy wtedy o pentalogii .

Jest to wada złożona z sinicą, zmniejszonym przepływem płucnym, kierunek przecieku na VSD jest dwukierunkowy, bądź prawo-lewo, sinica ma charakter obwodowy i centralny, a narasta wraz z obciążeniem wysiłkiem fizyczny → pobieranie pokarmów drogą naturalną, niepokój płacz. Występują komorowe zaburzenia rytmu, może wystąpić napad anoksemiczny - długotrwały bezdech,

stanowiący bezpośrednie zagrożenie życia wystąpienie jego wiąże się z koniecznością leczenia operacyjnego. Rozwój tych dzieci jest zazwyczaj opóźniony. Cechy morfologiczne: 1. palce dobosz 2. płytka paznokciowa w postaci szkiełek od zegarka.

Leczenie: korekcja anatomiczna wady z dojścia przedniego przez sternotomię. Zabieg paliatywny zespolenie systemowo - płucne, połączenie sztucznym naczyniem t. podobojczykową z t. płucną, doprowadzając do zwiększenia przepływu płucnego i zmniejszenia objawów desaturacji, a przede wszystkim zabezpieczenie przed wystąpieniem napadu anoksemicznego. Korekcja anatomiczna do 1. roku życia. Rozwój opóźniony, dziecko nie przybiera na wadze, nie mogą same jeść muszą być karmione sondą.

2. Przełożenie wielkich pni tętniczych TGA - nieprawidłowe odejście naczyń w życiu płodowym. Dzieci z tą wadą żyją do momentu utrzymania krążenia płodowego. Wraz z momentem zamykania się krążenia płodowego dochodzi do narastającej sinicy, tachykardii, desaturacji. Nie można podawać tlenu - przyśpieszenie zgonu → leczenie farmakologiczne ma na celu jak najdłuższe utrzymanie krążenia płodowego. Wykonuje się zabieg paliatywny z kardiologii interwencyjnej atrioseptostomie balonową metodą Ruskina. Pod kontrolą USG wprowadza się cewnik przez żyłę pępkową lub udową do prawego przedsionka na wysokość foramen ovale i balonikiem przebija się otwór owalny, dzięki temu zabiegowi krew może się mieszać. Do okresu ok. 2 tygodni powinna być wykonana korekcja ASO-swich → przełożenie pni tętniczych - dojście przez sternotomię

3. Przetrwały przewód tętniczy PDA → łączy aortę z pniem płucnym. Wada przeciekowa ze zwiększonym przepływem płucnym poziom przecieku na wysokości wielkich naczyń, przeciek lewo-prawo bez sinicy. Może prowadzić do częstych infekcji dróg oddechowych, rozwój prawidłowy. Leczenie: farmakologicznie zamknięcie po przez podanie indometacyny → obkurcza tkankę Bottalla i spowoduje zamknięcie, korekcja anatomiczna podwiązanie (ligatura)- z dojścia przez torakotomię tylno-boczną.

4. Koarktacja aorty CoA. Dochodzi do zwężenia aorty w wyniku obkurczenia się tkanki bottallowej na aorcie. Występują następujące cechy: tachykardia, nadciśnienie tętnicze, różnica tętna i ciśnienia między kończynami lewymi i prawymi oraz między kończynami górnymi i dolnymi, tętno nitkowate bądź brak tętna na tętnicy biodrowej i grzbietowej stopy - w skrajnych przypadkach w szczególności po rekoarktacji aorty u dzieci starszych mogą wystąpić objawy chromania przestankowego (wiąże się z obwodowym typem zwężenia). Leczenie: 2 techniki operacyjne: 1. plastyka aorty, 2. bądź metoda „koniec do końca”, metoda „end to end”. Zabieg z dojścia tylno - bocznego przez torakotomię. Po operacji utrzymujące się przez jakiś czas nadciśnienie tętnicze i tachykardię (odruch z baro-receptorów szyjnych) niweluje się podając β-blokery.

5. AVC - kanał przedsionkowo-komorowy. Może być częściowy lub całkowity, wada złożona, dochodzi do malformacji ( zaburzenia rozwojowe) bądź braku przegrody przedsionkowo- komorowej, oraz ubytku lub mnogich ubytków w przegrodzie międzykomorowej. Wada przeciekowa z przeciekiem lewo-prawo ze zwiększonym przepływem płucnym, mogąca szybko doprowadzić do nadciśnienia płucnego- to dyskwalifikuje do leczenia operacyjnego. Leczenie:

zabieg paliatywny - bending tętnicy płucnej zabieg do 1. r.ż. rozwój dzieci zaburzony.

Rodzaje dojść operacyjnych :

1. STERNOTOMIA (torakotomia pośrodkowa) mostek jest cięty w lini pośrodkowej, nie są cięte żadne mięśnie podrażnieniu mogą ulegać przyczepy mięśnia piersiowego większego- to prowadzi do protrakcji barków. Zabiegi te przeprowadza się w krążeniu pozaustrojowym w hypotermii.

Wykonuje się :

• ASD2

• VSD

• TOF

• TGA

• AVC

2. TORAKOTOMIA TYLNO-BOCZNA - cięcie wzdłuż przestrzeni między-żebrowej na wysokości 4 - 6 międzyżebrza od lini środkowej pachowej do dolnego kąta łopatki, są przecięte mięśnie:

3. zębaty przedni

4. międzyżebrowe

5. najszerszy grzbietu

6. biodrowo- żebrowy

Wykonuje się zabiegi:

• korekcje anatomiczne

• PDA

• CoA

• Zabiegi paliatywne: bending tętnicy płucnej, zespolenie systemowe płucne.

Zabiegi te nie wymagają krążenia pozaustrojowego i są najczęściej przeprowadzane w normotermii.

Przebieg pooperacyjny może być obciążony powikłaniami:

• ze strony układu oddechowego (obrzęki pointubacyjne krtani, niedodmy, odma opłucnowa, porażenie nerwu przeponowego, krwiak opłucnej)

• ze strony układu krążenia ( niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca, tamponada serca, zespół poperikardiotomijny, zatrzymanie akcji serca, zapalenie żył głębokich, których następstwem może być zatorowość płucna, powstawanie zakrzepów na uszkodzonych zastawkach serca)

• ze strony narządu ruchu ( ograniczenie ruchomości ze strony stawów barkowych, stawów międzykręgowych odcinka piersiowego,

zmniejszenie siły mięśniowej mięśni uszkodzonych w wyniku otwarcia klatki piersiowej oraz mięśni kończyn dolnych i górnych wyniku zmniejszonej aktywności ruchowej przy powikłanym okresie pooperacyjnym, deformacje klatki piersiowej, protrakcyjne ustawienie barków jako wynik ustawienia przeciwbólowego).

• ze strony rany pooperacyjnej (infekcje, zły zrost)

Fizjoterapia u dziecka z wrodzoną wadą serca.

Formy fizjoterapii muszą być dostosowane do stanu klinicznego oraz wieku dziecka. Fizjoterapie wad wrodzonych serca u dzieci można podzielić na trzy zasadnicze okresy:

1. okres przedoperacyjny,

2. okres wewnątrzszpitalny,

1. bezpośredniego przygotowania do zabiegu

2. pooperacyjny wczesny

3. okres ambulatoryjny.

W okresie przedoperacyjnym powinna być przeprowadzona ocena rozwoju psychomotorycznego (wykluczenie lub potwierdzenie ewentualnie współistniejącego ZOKN). Celowe jest też prowadzenie ćwiczeń biernych, wspomaganych kończyn górnych, dolnych z zasadą mobilizacji krążenia obwodowego, przyczynia się to do zmniejszenia oporu obwodowego.

Fizjoterapia wewnątrzszpitalna:

1. Okres bezpośredniego przygotowania do zabiegu (ok. 2 dni przed zabiegiem) fizjoterapeuta zapoznaje się z historią choroby, zapewnia czystość dróg oddechowych, uświadamia rodzicom konieczność leczenia fizjoterapeutycznego, omawia przebieg rany pooperacyjnej, zasady jej stabilizacji, uczy ćwiczeń wspomaganych za kończyny górne i dolne, ćwiczenia oddechowych, prowokacji efektywnego kaszlu, elementów stymulacji metodą Vojty, terapii ułożeniowej.

2. Drugi okres - pooperacyjny- bez powikłań trwa 10 - 14 dni.

► DZIECKO 0 - 2

• inhalacje z mukolityków

• ćwiczenia bierne lub wspomagane kończyn górnych i dolnych z zasadą mobilizacji krążenia obwodowego

• ćwiczenia oddechowe wspomagane

• elementy terapii metodą Vojty: pierwsza faza obrotu z wyzwalaniem strefy piersiowej i tułowiowej. Jednorazowy czas stymulacji 10-15 s. Przez pierwsze 2 doby stymulacja 2 razy dziennie, w dobach kolejnych 4 razy dziennie.

• drenaż oskrzelowy

• opukiwanie i oklepywanie klatki piersiowej

• masaż wibracyjny klatki piersiowej

• prowokacja efektywnego kaszlu

• terapia ułożeniowa

• po sternotomii 1. doba leżenia na plecach pod kątem 10 - 15 º kończynami dolnymi do dołu, po wyciągnięciu drenaży ze śródpiersia ok. 2 - 3 doby układanie na brzuchu; przez cały okres przeciwwskazane jest układanie na bokach;

• po torakotomii tylno - bocznej - 1. doba układanie na boku przeciwnym do operowanego

• pionizacja → po wadach prostych 1. doba po wadach złożonych 2. doba

• instruktaż rodziców.

►DZIECKO W WIEKU 3 - 16 LAT

Doba 1-sza 2-ga

• ćwiczenia czynne kończyn dolnych i kończyn górnych( w obrębie stawów barkowych ćwiczenia wspomagane w 1-szej dobie) z zasadą mobilizacji krążenia obwodowego oraz symetryczności wykonywania ruchów w obrębie stawów ramiennych po sternotomii. Od pierwszej doby pooperacyjnej utrzymuje się ruch zgięcia i odwiedzenia od tyłu w pełnym zakresie ruchomości,

• ćwiczenia izometryczne kończyn dolnych - napięcia krótkotrwałe

• ćwiczenia oddechowe z wydłużoną fazą wydechu,

• ćwiczenia wdechu o wydechu z oporem,

• oklepywanie i opukiwanie klatki piersiowej w pozycjach drenażowych,

• efektywny kaszel

• pionizacja:

• 1-sza doba po wadach prostych

• 2-ga po wadach złożonych

• nauka prawidłowego chodu

• terapia ułożeniowa od 1-szej doby zwracamy uwagę na symetryczne obciążanie guzów kulszowych oraz eliminację protrakcyjnego i asymetrycznego ustawienia barków w pozycji siadu biernego w łóżku; po korekcji całkowitej koarktacji aorty metodą „end-end” u dzieci starszych pozycja fleksyjna przez pierwsze 2-3 doby,

• reedukacja posturalna.

Kinezyterapia jest prowadzona w pozycji leżenia tyłem.

Doba 3-4

• ćwiczenia samowspomagane z laseczką,

• ćwiczenia mięśni obręczy barkowej w pozycji ze spuszczonymi kończynami dolnymi.

Doba 5-6

• ćwiczenia czynne mięśni prostowników grzbietu odcinka piersiowego i rotatorów zewnętrznych stawów ramiennych w pozycji leżenia przodem ze spuszczonymi kończynami dolnymi,

Doba 7-8

• próba schodów,

• jazda na cykloergonometrze bez oporu, prędkość około 10 km/h, czas około 5 minut.

Okres ambulatoryjny powinien trwać 6 miesięcy i jest kontynuacją okresu wewnątrzszpitalnego. W okresie tym fizjoterapia w pierwszym etapie powinna być ukierunkowana na rodzaj powikłania z okresu wewnątrzszpitalnego. Drugi kierunek fizjoterapii dotyczy długofalowo prowadzonych ćwiczeń oddechowych. Trzeci kierunek fizjoterapii to podnoszenie wydolności fizycznej dzieci, głównie po korekcjach operacyjnych wad złożonych.

Specyfika budowy i funkcjonowania układu oddechowego u noworodka:

• liczba oddechów u noworodka 30/min

• tor przeponowy

• 3 cechy budowy:

• krótkość → prędkość roznoszenia się procesów zapalnych

• wąskość → łatwość zaczopowania odcinka

• wiotkość → uboga ilość elementów łącznotkankowych

• bardzo bogate ukrwienie płuc

• nadmierna ilość gruczołów śluzowych (hipersekrecja w drzewie oskrzelowym)

• niedojrzałe procesy samooczyszczania dróg oddechowych po przez mało efektywny kaszel (słaba siła mięśni brzucha), niedojrzałość nabłonka migawkowatego płuc

• kształt klatki piersiowej - fizjologiczny beczkowaty

• poziome ustawienie żeber

• duża podatność klatki piersiowej przy małej podatności płuc, czego wynikiem jest retrakcja ścian klatki piersiowej (cofanie się) pod wpływem nasilonej wentylacji lub czynników mechanicznych → to wynik słabego utkania chrząstki żebrowo-mostkowej

• główną rolę stabilizatorów kształtu klatki piersiowej pełnią mięśnie międzyżebrowe, które ulegają zwiotczeniu w trakcie fazy ren snu (głębokiego)

Cechy przepony:

• do 8 r.ż. w przeponie brak włókien typu 1.

• Niedojrzałość siateczki sarkoplazmatycznej przepony - utrudnione wychwytywanie jonów wapnia

• Pewne odrębności reakcji biochemicznej oddychania

• Polineuronalny charakter unerwienia przepony niedojrzały, wiele włókien nerwowych do jednego włókna mięśniowego

Odrębność fizjoterapii oddechowej w okresie noworodkowo niemowlęcym

1. Ćwiczenia oddechowe wspomagane ze współpracą KKG

2. wprowadzenie odruchowej wg Vojty w 1-szej fazie obrotu, z wyzwoleniem strefy piersiowej i tułowiowej w tej formie w aspekcie oddechowym dochodzi do prowokacji przepony do skurczu z jednoczesna aktywacja mięśni międzyżebrowych . powoduje to pogłębienie i zwiększenie liczby oddechów oraz otwarcie klatki piersiowej ukierunkowanie jej na górny otwór oraz przejście pacjenta w aktywny tor piersiowy. W wyniku pobudzenia autonomicznego układu nerwowego dochodzi do odruchowego zmniejszenia napięcia powierzchniowego wydzieliny. Do 3-6 miesięcy przeciwwskazane jest sprężynowanie klatki piersiowej ze względu na dużą podatność

3. prowokacja efektywnego kaszlu delikatna wibracja na tchawice na wysokości wcięcia szyjnego można efektywny kaszel wywołać także dotykając szpatułką nasadę języka -

4. nie wolno drażnić tylnej ściany gardła ze względu przebieg nerwu błędnego gdyż jego drażnienie może powodować bradykardie łącznie z zatrzymaniem krążenia. W przypadku prowokowania odruchu wymiotnego dziecko należy szybko ułożyć na boku aby nie doszło do wtórnej aspiracji treści pokarmowej do drzewa oskrzelowego a w powikłaniu do zachłystowego zalewania płuc.

5. terapia ułożeniowa przy niewydolności oddechowej - ułożenie KKD pod kątem 10-15ºpowoduje to odbarczenie przepony od trzewi stwarzając lepsze warunki wentylacji.

6. drenaż oskrzelowy wydzielina ma spływać zgodnie z siła grawitacji

7. opukiwanie oklepywanie klatki piersiowej albo paluszkami palców lub techniką oklepywania kartowego od kątów dolnych żeber zgodnie z przebiegiem drzewa oskrzelowego duża częstotliwość mała amplituda

ASTMA OSKRZELOWA

• jest jednostką atopowo zapalną w której wyróżniamy 3 cechy kliniczne

nadreaktywność oskrzeli na różne czynniki alergeny, wysiłek fizyczny - wyróżnia się spazm mięśni gładkich oskrzeli

hipersekrecję śluzu w drzewie oskrzelowym - nadmierne wydzielanie śluzu

współistniejący stan zapalny

• trzy stany kliniczne w astmie

• NAPAD DUSZNOŚCI który wiąże się z przejściowym zwężeniem dróg oddechowych , które powinno ustąpić samoistnie bądź po leczeniu farmakologicznym dochodzi do TACHYPONE nadmierna liczba oddechów, wydłużonego świszczącego wydechu (wynik pułapki dla powietrza), włączenie pomocniczych mięśni wdechowych (tor górno żebrowy), następuje duszność i niepokój objawy desaturacji u pacjenta

LECZENIE: farmakologia głównie opierające się na grupie 4 rodzajów leków

• glikokortykoidy nie powinny być podawane z inhalatorów ultradźwiękowych ze względu na to że zmieniają strukturę leku gałki oczne podczas zabiegu powinny być zabezpieczone gazikami

• mukolityki wpływają na odruchowe zmniejszenie napięcia ( rozrzedzają wydzielinę)

• sympatykominetyki leki wpływają na układ autonomiczny zmniejszają reaktywność

• bronchodilitatory zmniejszają odruchowy spazm mięśni gładkich oskrzeli

FIZJOTERAPIĘ: wprowadzamy bezpośrednio po napadzie duszności ze względu na hipersekrecję śluzu w drzewie oskrzelowym:

• opukiwanie i oklepywanie klatki piersiowej w pozycjach drenażu zakończone prowokacją efektywnego kaszlu

• szkolimy rodziców

• STAN ASTMATYCZNY najczęściej stan w astmie oskrzelowej przedłużający się napad duszności powyżej 5 minut pomimo prawidłowego prowadzonego leczenia farmakologicznego Może doprowadzić do niewydolności oddechowej u pacjenta i konieczności podłączenia pacjenta do respiratora.

1. oddech kontrolowany (VC CMV) bierna wentylacja dla pacjenta gdzie narzucona jest liczba oddechów

2. oddech wspomagany (SIMV) pacjent włącza własne oddechy część oddechów inicjowana przez pacjenta do pożądanej

3. głębokości dopełnia respirator - może odbywać się w warunkach odciążenia przez dodatnie ciśnienie oddechowe (SIMV + PS)

4. oddech własny pacjent inicjuje własną pełna liczbę oddechów ale w warunkach odciążenia CPAP ciągłe dodatnie ciśnienie oddechowe

PEEP - końcowo-wydechowe dodatnie ciśnienie wdechowe (na szczycie wydechu)

FIZJOTERAPIA u pacjenta w stanie astmatycznym rozpoczynamy stabilizację krążeniowo-oddechową:

• na oddechu kontrolowanym wprowadzamy ćwiczenia bierne lub wspomagane KKG KKD zasada mobilizacji krążenia oddechowego oraz ze zwróceniem uwagi na dobre rozciągnięcie klatki piersiowej przez symetryczny ruch w obrębie obręczy barkowej

• opukiwanie oklepywanie klatki piersiowej w pozycji drenażowej

• toaleta drzewo oskrzelowego - odsysanie

w momencie przejścia na wdech wspomagany dołączamy ćwiczenia oddechowe wspomagane jak i u małych dzieci odruchową lokomocję wg Vojty w I fazie obrotu

3. ASTMA PRZEWLEKŁA łączy się z leczeniem kompleksowym obejmuje farmakoterapię

FIZJOTERAPIA:

• ćwiczenia oddechowe mające na celu przywrócenie prawidłowego stosunku wdechu do wydechu

• ćwiczenia uruchamiające i rozciągające klatkę piersiową

• ćwiczenia rozluźniające obręczy barkowej ( od prostych wstrząsanie)

• terapia manualna techniki mięśniowe oparte na poizometrycznej relaksacji_ czas skurczu tak długi jak to konieczne i tak krótki jak to możliwe

• stretching

• masaż funkcyjny techniki stawowe ukierunkowana mobilizacja w stawie w celu przywrócenia gry ślizgu stawowego w stawach międzywyrostkowych odcinka piersiowego żebrowo_kręgo żebrowo-mostkowego i żeber.

1

---