POSTMODERN BISEXUALITY
Merl Storr
- Biseksualiści nigdy łatwo nie mieli. Do niedawna nie tylko środowisko akademickie w ogóle, ale też specjaliści od studiów gejowsko lesbijskich byli przeciwni uznawaniu biseksualizmu jako poważnego tematu do dyskusji.
- Dopiero 1992 roku po raz pierwszy w tytule konferencji naukowej pojawiło się słowo biseksualizm. Biseksualiści na tej konferencji musieli bronić samego istnienia biseksualizmu jako dorosłej orientacji seksualnej. Ale to się ostatnio zmienia. Pytanie, dlaczego właśnie teraz biseksualizm zaczął być interesujący dla badaczy?
- Po pierwsze, bo można go powiązać z postmodernizmem i może być traktowany jako postmodernistyczna tożsamość(bo destabilizujący, destrukcyjny, posiadający różne odniesienia). Ale wielu naukowców się z tym nie zgadza.
- rozróżnienie na postmodernism i postmodernity, przy czym będzie tu mówił o tym drugim, jako nie o leżącym w dziedzinie teorii queer i kultury, ale w tym, co kulturowo i społecznie prawdziwe.
Hipoteza 1: biseksualność jest fenomenem postmodernizmu(postmodernity)
- Plummer- książka o opowiadaniu historii seksualnych. Analizuje 3 takie: coming-out homoseksualistów, historie o gwałtach na kobietach i historie o dochodzeniu do siebie poprzez programy samopomocy i poradnictwo. Uważa, że wszystkie one są historiami modernistycznymi i mają 3 cechy: zawsze jest w nich cierpienie, które daje opowieści napięcie, potem jest moment przełomowy, kryzys, w którym trzeba coś zrobić- przerwanie ciszy, a to prowadzi do transformacji- przeżycie, czy przekroczenie.
Pod koniec książki pisze o nowym typie opowiadania historii seksualnych- postmodernistyczny typ: unikają jedności i uniformizacji, odrzucają naturalizm i determinację, szukają ironii, a znajdują w końcu pastisz, złożoność i zmienne perspektywy.
Natomiast w całej książce nie ma praktycznie nic o biseksualizmie, a jest prawie wszystko od prostytutek po pedofilów. Jedyny kontekst, w którym biseksualizm się pojawia to rozdział o wirtualnym seksie, ale w charakterze raczej ukrywania się i wykluczenia ze świata seksualnych historii.
- problem z periodyzacją u Plummera- uznaje że postmodernizm się zaczął w latach 70-tych a tak naprawdę to coś koło 1995 roku, bo te postmodernistyczne historie się dopiero wyłaniają. Jest natomiast jedna grupa, która konsekwentnie opowiada postmodernistyczne historie już teraz - biseksualiści. Daje dużo przykładów postmodernistycznych historii ale nigdzie nie wspomina biseksualistów. Mówi o cechach takich, jak:
Artykulacja historii wokół fragmentacji raczej, niż modernistycznego pojęcia seksualnej „prawdy”, czy „rdzenia” w każdej jednostce. To jest powszechne w opisach biseksualistów(pół hetero, pół homo, męska i żeńska strona, niekompletność itd.)
Historie postmodernistyczne są pełnie braku zdeterminowania, rozbieżności, wielu opcji wyboru, mnogich możliwości, zamazywania, zmian tożsamości.
- Więc w sumie nie mógł napisać o biseksualistach w tej książce, bo by mu się posypał ten jego podział w czasie, bo musiał by ich umieścić wcześniej, więc postmodernizm też, więc te wszystkie historie które uznał za modernistyczne też by mu podeszły już pod postmodernizm.
Hipoteza 2: Postmodernistyczna teoria przysłania postmodernizm(postmodernity)
- teoria postmodernistyczna, czyli inaczej teoria queer dała pole do debaty akademickiej, na którym może pojawić się biseksualność, ale zrobiła to w taki sposób, że ważność postmodernity(warunków materialnych społeczeństwa i kultury) została stracona.
Ale ten problem jest typowy dla teorii współczesnych w ogóle. A to, że się to stało akurat w latach 90-tych. Powstanie teorii queer złożyło się w czasie z kryzysem kierownictwa i polityki uczelni w stanach, z niedofinansowaniem i postępującym urynkowieniem uczelni- z przejściem do postmodernizmu ogólnie.
- Postmodernizm nie jest w stanie utrzymać dystansu do konsumencko zorientowanego społeczeństwa, które go tworzy, bo sam jest konsumencko zorientowany. Postmodernizm jest w tak silnie zawarty w postmodernity, że jej nawet nie widzi.
- Postmodernizm(postmodernity) jest estetyzacją codziennego życia przez konsumpcję, sposobem zrekonfigurowania samych siebie, w tym naszych queerowych osobowości przez konsumpcję i wybór stylu życia.
- biseksualność musi się szybko przystosować to sposobów, w jaki postmodernistyczny kapitalizm kształtuje postmodernistyczną seksualność w ogóle, a biseksualność szczególnie.
Biseksualiści uważają, że są poza kapitalizmem, a wcale nie, bo korzystają z dóbr konsumpcyjnych typu narkotyki, pornografia itd.
PODSUMOWANIE:
Biseksualność jest postmodernistyczna. Oczywiście sama istniała już od dawna, ale dopiero od lat 70-tych mamy do czynienia z samoświadomą tożsamością biseksualną i jakimiś formami wspólnot, organizacji, polityki
* okropnie zamotany był ten tekst, sorry jeśli pominęłam jakieś ważne rzeczy, ale końcówka była tragiczna