KULTURA FIZYCZNA:
1.Ogół zachowań wzgl. ciała -kształtowanie sprawności i umiejętności
2.Przekaz wzorów zachowań i wartości dot. ciała
3.Ogół wartości dot. ciała -kształtowanie postaw i motywacji (osobowości)
EDUKACJA FIZYCZNA: szeroko rozumiane wychowanie fizyczne. Nauczanie tego co warto robić w zakresie dbałości o ciało i jak to osiągnąć
FIZYCZNE KSZTAŁCENIE: Kompetencje technologiczne w zakresie dbałości o ciało. Sprawność fizyczna i umiejętności ruchowe. Motoryczność. Ogół zachowań i możliwości ruchowych człowieka. Sprawność.
FIZYCZNE WYCHOWANIE: Kompetencje aksjologiczne w zakresie dbałości o ciało. Postawa prosomatyczna. Osobowość. Ogół dyspozycji wyznaczających wybory celów, wartości i zachowań człowieka. Postawa - to trwała dyspozycja skłaniająca do zachowań wzgl. Czegoś co jest znane, oparte na podłożu poznania oraz emocjonalnego stosunku do tego co jest jej przedmiotem
POSTAWA PROSOMATYCZNA: jest to wzgl. trwała dyspozycja do zachowań kreacyjnych, rekreacyjnych i rehabilitacyjnych wobec ciała na podłożu poznania ich znaczenia, sprawności i urody oraz pozytywnego stosunku emocjonalnego do nich
1.Komponent poznawczy -wiedza o potrzebach i możliwościach ciała
2.Komponent działaniowy -skłonność do zachowań w dziedzinie dbałości o ciało
3.Komponent emocjonalny -afirmacja różnorodnych wartości ciała
ATRYBUTU POSTAWY:
1.Znak postawy
2.Głębokość postawy -identyfikacja wzgl. tego co jest przedmiotem postawy
3.Trwałość postawy -czasokres tego co tkwi w naszej świadomości (zainteresowanie, skłonność do zachowań przez całe życie)
4.Siła -jak często będziemy realizować tą postawę w życiu codziennym
STRUKTURA POSTAWY PROSOMATYCZNEJ:
1.Komponent poznawczy -wiedza o przedmiocie postawy jako uniwersalny składnik kompetencji technologicznych i aksjologicznych
-w kompetencjach techn. jako wiedza proceduralna tworzy „psychon” (umiem jak)
-w kompetencjach aksjo. jako wiedza deklaratywna wchodzi w skład psychonu (wiem, że)
2. komponent afektywny (emocjonalno- oceniający)
- wartości, wzory, opinie, sądy wartościujące - psychon emocjonalny- (czuję że).
- hierarchiczny układ potrzeb- „psychon” motywacyjny(dążę do)
3. komponent behawioralny- jako skłonność do zachowań- „psychon osobisty” (kim jestem).
4 PRAWA PSYCHOLOGICZNE (TEORIE)
1) prawo efektu Thordike'a- gdy reakcji na bodziec towarzyszy stan przyjemności, to następuje jego wzmocnienie.
2. Teoria reakcji Brehma- ograniczenia swobody w wyborze poglądów wywołuje niechęć (met. Proaktywne, kreatywne).
3. teoria równowagi poznawczej Heidera- harmonia pomiędzy uznawanymi wartościami a ich nośnikami.
4. teoria dysonansu poznawczego Festingera- skłonność do usuwania przykrych napięć spowodowanych niezgodnością inf. A obrazem własnej osoby.
2 RODZAJE MOTYWACJI:
-motywacja zadaniowa (musi i robi)
- motywacja personalna (człowiek to coś robi, nie potrafi to tego unika).
EMPIRYCZNE PRZESŁANKI WSPÓŁCZESNEJ DOKTRYNY KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA
Teza 1. zaniedbań w stymulacji rozwoju fizycznego w okresie młodości późnej odrobić się nie da.
WNIOSEK PRAKTYCZNY: Doniosłej roli edukacji fizycznej w zakresie doraźnej stymulacji rozwoju nie można niczym zastąpić.
Teza 2. nawet intensywny trening fizyczny w młodości nie zapewnia sprawności organizmu w późniejszych dekadach życia. WNIOSEK PRAKTYCZNY: doraźne kształtowanie ciała w procesie fizycznej edukacji jest konieczne, lecz nie wystarczające (ze względu na krótkotrwałość efektów).
Teza 3. o trwałości efektów fizycznej edukacji nie decyduje bezwzględna sprawność i wydolność organizmu (jako rezultat ćwiczenia ciala), lecz postawa wobec ciała i jego potrzeb (jako skutek oddziaływania na osobowość).
WNIOSEK PRAKTYCZNY:
Edukacja fizyczna powinna zaspokajać zarówno doraźne potrzeby młodzieży w zakresie somatyczno- motorycznego rozwoju, jak i przygotowywać do podtrzymania i pomnażania tych właściwości w życiu późniejszym.
METODY ODDZIAŁYWANIA WYCHOWAWCZEGO
1. karanie i nagradzanie (warunkowania), pożądanie właściwości nauczyciela: władza, spodziewana głębokość reakcji: uległość wobec wymagań nauczyciela.
2 Nadawanie znaczenia (perswazji), niewiarygodność, identyfikacja z poglądami nauczyciela.
3. Przekazywanie wzorów (modelowania), atrakcyjność, identyfikacja z osobą nauczyciela.
4. stawiania zadań (zadaniowa), pomysłowość, internalizacja wartości.
CZYNNIKI, WARUNKI I ŚRODKI W WYCH. FIZ.
Czynnik- to bodziec, lub zespół bodźców, które działając poprzez określony czas powodują zmiany (Z. Gilewicz).
Bodziec- jednorazowa podnieta
Czynnik- suma bodźców.
Rodzaje czynników:
1. płynące ze środowiska przyrodniczego: termiczne, chemiczne, mechaniczne, świetlne;
2. płynące ze środowiska społecznego: wartości, wzory zachowań.
Głównym czynnikiem w procesie rozwoju fiz. Jest systematycznie stosowany ruch wzbogacany oddziaływaniami na osobowość wychowanka.
Warunki- to obiektywne okoliczności w jakich przebiega proces edukacji.
Warunki osobnicze- wiek, płeć, budowa morfologiczna, stan zdrowia, poziom sprawności, postawa ciała, wydolność organizmu, zainteresowania, potrzeby ruchowe itp.
Warunki pozaosobnicze- zaplecze dydaktyczne, ukształtowanie terenu, tradycje środowiskowe i szkolne, a także kompetencje nauczyciela;
Środki-to wszystko to co jest nośnikiem bodźców i może być wykorzystane w procesie edukacyjnym.
Głównym środkiem jest ćwiczenie, a także: sprzęt, formy i metody prowadzenia zajęć, podręczniki, poradniki, teksty, środki multimedialne.
Dostosowanie do warunków osobniczych i pozaosobniczych środków kształcenia i wychowania fiz. jako nośników bodźców rozwojowych, w następstwie systematycznego ich stosowania- może się stać czynnikiem trwających zmian w postawach i zachowaniach ruchowych uczniów.
PRAKSEOLOGIA- to teoria sprawnego działania , która ukazuje wskazówki, przestrogi jak skutecznie działać aby osiągnąć założony efekt (twórca Tadeusz Kotarbiński).
ETAPY PRAKSEOLOGI:
1. diagnoza- to rozpoznanie okoliczności, w których dany proces będziemy realizować.
2. Prognoza- przewidywanie skutków w sferze poznawczej, motorycznej i emocjonalnej.
3. Ordynacja- programowanie środków kształcenia i wychowania fizycznego. (cechy dobrego planu: musi być realny, alternatywny, obiektywny itp.).
4. realizacja- oddziaływanie czynnikami biologicznego i społecznego rozwoju.
5. Epikryza- ocena doraźnych i odległych kształcenia i wychowania fiz.
EDUKACJA FIZYCZNA- (intencjonalny przekaz wzorów, wartości i zachowań dotyczących ciała)
NAUCZYCIEL- jako nadawca przekazu dydaktyczno -wych. W zakresie wzorów wartości i wzorów zachowań.
STOSUNEK WYCHOWAWCZY- proces społ. Interakcji, których podmioty są czynne i współdziałają ze sobą na zasadzie dobrowolności.
UCZEŃ- jako odbiorca przekazu w zakresie wzorów i wartości i wzorów zachowań.
PEDENTOLOGIA-nauka o osobowości, kształceniu, pracy i doskonaleniu nauczycieli.
PEDOLOGIA- nauka o psychicznym i fizycznym rozwoju dzieci i młodzieży.