Żołnierz



Zbiórka pierwsza:
„Wstępujemy do Akademii Wojskowej”
Na zbiórkę zapraszamy żołnierza, który opowie, jak odpowiedzialna jest żołnierska służba - w czasie wojny, ale też (może właśnie ten aspekt zaakcentujmy) w czasie pokoju - w misjach pokojowych w różnych częściach świata czy podczas klęsk żywiołowych - podczas powodzi, pożarów lasów, trzęsienia ziemi w innych krajach. Zuchy podejmują decyzję, że będą odważne jak żołnierze, a żeby zdobyć nowe umiejętności wstąpią do Zuchowej Akademii Wojskowej (chcą zdobywać sprawność). Pod koniec zbiórki w kręgu rady przypominamy o rozmowie z żołnierzem, pytamy zuchy, czy to się im nie kojarzy z jakimś punktem Prawa Zucha. Pada hasło „Zuch jest dzielny” (jeszcze chwilkę o tym rozmawiamy, by upewnić się, że nasze „maluchy” rozumieją). Sumujemy zbiórkę, a w tym czasie zuchy „bez znaczka” dostają od przybocznego rysunek (okładka „Zuchowych Wieści” jesień 2000 - poszukaj w biblioteczce hufca!) i ich zadaniem jest wskazać tego zucha, który spełnia dany punkt prawa. Z pomocą przybocznego podpisują go, po czym pokazują pozostałym zuchom, które gratulują trafnego wyboru i wręczają „maluchom” wyciętego (ze znaczka zucha) orła jako symbol odwagi.


Zbiórka druga:
„Ćwiczenia na poligonie”
Żołnierze muszą ćwiczyć swą sprawność, by byli w stanie bronić kraju i pomagać w trudnych sytuacjach. Zuchy w gawędzie poznają historię wypadku na poligonie, o którym poinformował młody żołnierz, który na początku służby okłamał swoich kolegów i dowódców; tym razem nikt nie chciał mu uwierzyć i wszystko mogło skończyć się tragicznie... (proponuję jedną z gawęd z książeczki Lucyny Rybickiej Gawędy do Prawa Zucha, Warszawa 2004 - przystosowanej do realiów poligonu wojskowego). W trakcie zbiórki odbywamy zajęcia na poligonie, a pod koniec przypominamy gawędę i zuchy wyciągają wnioski, co mogłoby się stać na naszym poligonie, gdyby nastąpiła taka sytuacja, jak w gawędzie. Przypominamy punkt Prawa Zucha - „Zuch mówi prawdę” i podobnie jak na poprzedniej zbiórce - zadanie z rysunkiem.


Zbiórka trzecia:
„Jedziemy na inspekcję jednostki wojskowej”
Zbiórka - wycieczka do jednostki wojskowej (gromady, które nie mają takiej możliwości, mogą zorganizować własną jednostkę lub dzień w akademii), oprowadzający nas żołnierz powinien dużo mówić o obowiązkach mieszkających tam żołnierzy: o ścieleniu łóżka, o porządku w rzeczach osobistych i pod łóżkiem, o punktualności, o schludnym wyglądzie (wytłumaczyć trudne/nowe słowo), o dyżurach w kuchni, sprzątaniu itp. Możemy poobserwować ćwiczenia żołnierzy, a może nawet do nich dołączyć. Zbiórkę kończymy podobnie jak poprzednie, przypominamy punkt Prawa Zucha „Zuch pamięta o swoich obowiązkach”, a „maluchy” zaznaczają na rysunku kolejną scenkę.


Zbiórka czwarta:
„Wielkie manewry”
Do Akademii Wojskowej dociera rozkaz o wielkich manewrach. Manewry to gra (np. szóstkami lub w kilku grupach), podczas której chcemy uświadomić zuchom, że żołnierz to przede wszystkim obrońca, często pomaga ludziom itp. Zadania dla zuchów powinny więc tego dotyczyć. Kończąc zbiórkę, podczas kręgu rady rozmawiamy z zuchami o punkcie Prawa Zucha „Wszystkim z zuchem jest dobrze” i tak jak poprzednio - rysunek. „Maluchy” od starszych zuchów otrzymują słonko (drugą część wycinanki) symbolizujące radość.


Zbiórka piąta:
„Przegląd Twórczości Żołnierskich Adeptów”
Organizujemy zbiórkę dla rodziców (zaproszenia robimy na poprzedniej zbiórce), ale zapraszamy ich na drugą część zbiórki, tak by zdążyć wszystko przygotować. Robimy wystawę dotychczasowych majsterek (np. czapki, makietę czołgu). Organizujemy festiwal piosenek żołnierskich (oczywiście poznanych na poprzednich zbiórkach, na tej tylko powtórzenie). Podsumowując zbiórkę przypominamy sobie (a „maluchy” poznają) punkt Prawa „Zuch stara się być coraz lepszy”. Tradycyjnie już sześciolatki szukają scenki na rysunku i podpisują ją. A od starszych dostają symbol nieba (wycięty ze znaczka zucha).


Zbiórka szósta:
„Wyruszamy na akcję”
Dostaliśmy list z rozkazem wymarszu na akcję (cała zbiórka jest wielką zabawą tematyczną). Kończąc zbiórkę w kręgu rady rozmawiamy, dlaczego żołnierze tak się poświęcają. Poznajemy punkt „Zuch kocha Boga i Polskę”, „maluchy” podpisują (oczywiście z przybocznym) ostatni fragment rysunku i dostają ostatni element znaczka, który muszą złożyć.


Zbiórka siódma:
„Egzamin w Akademii Wojskowej”
Zagrożenie (dzięki naszej sprawnej akcji) minęło i wróciliśmy do jednostki. Najwyższa pora, by zakończyć kształcenie i zostać prawdziwymi żołnierzami. Przystępujemy więc do egzaminu. Zuchy przechodzą tor przeszkód na poligonie i inne ćwiczenia sprawdzające ich wiedzę i umiejętności. W pewnym momencie zawiązujemy oczy zuchom „maluchom” (tym bez znaczka). Jeden z przybocznych zabiera nieco dalej pozostałe zuchy i tłumaczy im, że za chwilę nowe zuchy złożą Obietnicę i potrzebuje ich pomocy. Najstarsze zuchy wracają do „maluchów”, tak by każdy nowy zuch miał jednego opiekuna. Resztę dzielimy na pięć zespołów, każdy zespół ma zadanie dla jednego „malucha” związane z jednym punktem Prawa Zucha (poza punktem „Zuch jest dzielny”). Dzielność to zadanie dla opiekunów, którzy prowadzą zuchy z zasłoniętymi oczami do pierwszych punktów, a
potem pomagają swoim podopiecznym w zadaniach (zadanka króciutkie, a całość jako bieg po kole). Wszystko kończy się Obietnicą. Po tym krąg rady i podejmujemy decyzję o zdobyciu sprawności, a zbiórkę kończymy obrzędem przyznania sprawności.

W przedstawionej propozycji zawarte zostały najważniejsze elementy - pomysł na zbudowanie konspektów. Oczywiście jest to jedynie przykład, jak przygotować do Obietnicy nowe zuchy w działającej już gromadzie. Musimy pamiętać, że nie możemy całkowicie poświęcić się tylko naszym nowym zuchom. Zadaniem drużynowego jest dbanie o indywidualny rozwój każdego członka gromady.

ŻOŁNIERZ

1. Byliśmy w jednostce wojskowej, rozmawialiśmy z żołnierzami.

2. Gościliśmy żołnierzy na zbiórce.

3. Byliśmy w muzeum wojskowym, miejscach sławnych walk lub na grobach żołnierzy.

4. Bawiliśmy się w wojska lądowe (łączności pancerne, zwiadowcze, inne), marynarkę wojenną lub lotnictwo.

5. Przeszliśmy podstawowe szkolenie wojskowe, potrafimy składać mundury, słać łóżko. Znamy elementy musztry, niektóre stopnie wojskowe i znaki topograficzne.

6. Po krótkim przeszkoleniu złożyliśmy przysięgę wojskową.

7. Urządziliśmy sobie plac ćwiczeń, na którym systematycznie ćwiczyliśmy.

8. Zorganizowaliśmy ćwiczenia na naszym poligonie.

9. Braliśmy udział w wojskowej grze terenowej.

10. Oglądaliśmy film wojenny, np. „Czterej pancerni i pies".

11. Stoczyliśmy ćwiczebną walkę na poligonie wojskowym ( w ramach ćwiczeń lub manewrów) lub bitwę pod Studzienkami pod Monte Cassino.

12. Zorganizowaliśmy Festiwal Piosenki Żołnierskiej.

UWAGA

• •  Żołnierz jest odważny, posłuszny i karny, w każdej chwili zdolny do poświęceń. Sprawność ma na celu wykształcenie tych właśnie cech. Jest przeznaczona dla gromad męskich lub takich, w których przeważają chłopcy. Z uwagi na ćwiczenia, jakie możemy przeprowadzić podczas cyklu ( musztra, meldowanie, przekradanie się), sprawność warto zdobywać z zuchami, które wkrótce podejdą do drużyny harcerskiej. Wówczas specjalistą od musztry może być drużynowy lub przyboczny drużyny harcerskiej.

• •  Podczas majsterki zuchy mogą wykonać sobie czapki i pagony wojskowe, nawet zbudować makietę czołgu. Na zbiórki zuchy mogą się zwoływać za pomocą tylko sobie znanego szyfru lub tajnego sygnału.

BIBLIOGRAFIA

1. Fakty i historia. II wojna światowa.

2. Forkowicz J., Kwią i blizną.

3. Kobyliński S., Gawędy o broni i mundurze.

4. Księga zabaw. Na podwórku i gdzie indziej.

5. Sroka M., Polskie okręty.

6. „Zuchowe Wieści" nr 7/1985, 3/1986, 10/1987

---