74 Pisma świętego Patryka, biskupa
mowie nie potrafię przedstawić ludziom wykształconym swoich myśli: jak raduje się duch mój i serce moje, i jakie uczucia ukazuje dusza moja.
11 Lecz gdybym otrzymał te same dary, co inni, to jednak nie milczałbym z powodu działania łaski3*. A jeżeli przypadkiem wydaje się niektórym, że ja wypycham się naprzód z moją nieznajomością i nieporadnością języka, to także jest napisane: Język jąkałów szybko nauczy się głosić pokój33.
O ile więcej powinniśmy osiągnąć my, którzy jesteśmy - jak powiada - łistem Chrystusa przeznaczonym do zaniesienia zbawienia aż po krańce ziemi *, a jeżeli on nie jest wykształcony [...]1 2 3 4 jest on napisany w waszych sercach nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego. I powtórnie Duch zaświadcza, że i prostota została też stworzona przez Najwyższego5.
12 Stąd ja, wpierw nieokrzesany prostak6, zbieg nieuczony - rozumie się - który nie umiem przewidywać na przyszłość7 8, lecz to wiem z pewnością, że zanim zostałem upokorzony byłem jak kamień, który tkwi głęboko w błocie, i przybył potężny Pan41 i w swym miłosierdziu wziął mnie, podniósł i umieścił na szczycie muru, abym stamtąd mógł głośno krzyczeć, aby odwdzięczyć się w ten sposób Panu za tak wielkie jego dobrodziejstwa, teraz i na wieczność, dobrodziejstwa tak wielkie, iż myśl ludzka nie może ocenić.
13 Podziwiajcie więc tak wielcy i mali, którzy boicie się Boga9, a i wy panowie, biegli w sztuce retoryki, słuchajcie więc i badajcie uważnie. Któż mnie głupiego wezwał spośród tych, którzy wydają się być mądrymi, doktorami prawa10, potężnymi w mowie i w każdej rzeczy11 12, a mnie przed innymi powołał, mnie wyrzutka tego świata, abym z bojaźnią i czcią*', bez narzekania, wiernie pomagał narodowi, do którego przeniosła mnie miłość Chrystusa i obdarzyła mnie w moim życiu tym, że jeżeli będę godny, to do końca życia będę służył im z pokorą i prawdą.
14 Przeto według wiary w Trójcę przyszło mi rozpoznać i bez względu na niebezpieczeństwo oznajmiać dar Boga i Jego wieczne pocieszenie13, bez strachu, ufnie na każdym miejscu, rozgłaszać imię Boga, aby także po mojej śmierci pozostawić dziedzictwo braciom i synom moim, których tyle tysięcy ochrzciłem w Panu.
15 I nie byłem ani godny, ani takim, by Pan uczynił ten dar swojemu niewolnikowi i aby po tylu utrapieniach i ciężkich trudach, po przebytej niewoli i po wielu latach obdarzył mnie tak wielką łaską pośród
Ps 119,112.
Iz 32,4.
2 Kor 3,2-3.
Tekst zepsuty.
Por. Syr 7,15.
33 Zob. punkt 1 i przypis 3.
Por. Koh 4,13.
Por. Łk 1,49.
Ap 19,5.
Doktorami prawa Bożego, bądź jak w SCh doktorami prawa
rzymskiego.
Łk 24,19.
Hbr 12,28.
2 Tes 2,16.