0000019

254 Badanie kliniczne w neurologii

Zaburzenia w grupie dysrytmii, w przeciwieństwie do tych z grupy arytmii, cechują się na ogól wyższą częstotliwością (3—7 okresów na sekundę) i są bardziej intemiitujące. Mogą one występować w krótkich zespołach rytmicznych (iglica i fala, falc sinusoidalne) lub jako sporadyczne falc pojedyncze o znamiennym kształcie (iglica, fala ostra). Nadto okazują często rozmaite właściwości

fizjologiczne w odpowiedzi na hiperwcntylację (nasilanie) i pobudzenie umysłowe (hamowanie). W wielu przypadkach okazują wyraźną skłonność do synchronizowania czynności nieprawidłowej w analogicznych częściach obu półkul. Wszystkie te właściwości są wyrazem wysokiego stopnia organizacji między-neuronalnej.

Dysrytmie mogą być wytwarzane przez co najmniej trzy rozmaite mechanizmy. Nieprawidłowa miejscowa synchronizacja neuronów może prowadzić do ogniskowych wyładowań iglic lub fal ostrych (ryc. 61). Fale takie stwierdza się zwykle w pobliżu blizny korowej. Zaburzenie w zakresie jąder podkoro-wych, które posiadają rozległe połączenia z korą, może wywołać równoczesny wpływ na zapisy z obydwóch półkul. Dzięki takiemu mechanizmowi może występować zarówno uogólniony zespól iglicy i fali, jak też i inne postacie fal (ryc. 62). Trzeci ważny mechanizm przedstawiono na ryc. 63. Na skutek tego mechanizmu zaburzenia bisynchroniczne mogą brać początek w zmianach ogniskowych o najrozmaitszym umiejscowieniu, np. w obrębie szczeliny podłużnej mózgu, komory trzeciej lub tylnej jamy czaszkowej.

Interpretacja kliniczna. Należy jasno zdać sobie sprawę z następującego faktu: ponieważ EEG stanowi miarę raczej dysfunkcji niż jakiejś swoistej zmiany anatoniopatologicznej, dane dotyczące anatomii patologicznej, które

itp.

Ryc. 61. Dysrytmia (ogniskowa)

może on dostarczyć, są często pośrednie. Nie pozostaje to naturalnie bez wpływu na terminologię używaną przy interpretacji. Na przykład, ponieważ schorzenia ekspansywne wywołują zmiany EEG za pośrednictwem zaburzeń metabolizmu w otaczających tkankach prawidłowych, może nie zachodzić najmniejsza nawet rozbieżność w zakresie zmian EEG uwarunkowanych przez ropień, ostry krwotok czy nowotwór — przy analogicznej ich wielkości i szybkości szerzenia się; wszystkie też można określić jako „guzy”. W pewnych okolicznościach (zapisy powtarzane) można jednak odróżnić sprawę ekspansywną od zawału mózgu na podstawie ewolucji zmiany chorobowej z biegiem czasu. Na ogół ogniskowe zaburzenia arytmiczne (delta) wszelkiego stopnia i umiejscowienia są wysoce miarodajnym wskaźnikiem wewnątrzczaszkowej sprawy organicznej.