0000022

14<1 Badanie kliniczne w neurologii

Prostownik palca piątego i prostownik wskaziciela (nerw międzykostny tylny, C 7 8), właściwe prostowniki odpowiednio palca małego oraz wskaziciela, można badać indywidualnie, gdy pozostałe palce znajdują się w zgięciu dla zredukowania do minimum działania prostownika wspólnego. W ręce osoby chudej ścięgna dają się zwykle zidentyfikować.

14<1 Badanie kliniczne w neurologii

M. dwugłowy ramienia

M. ramienno--promieniowy

M. prostownik naagarstka promieniowy długi

M. odwracacz przedramienio

M. odwodziciel kciuka długi

M. prostownik kciuka długi

M. prostownik nadgarstka łokciowy

M. prostownik nodgarstko promieniowy długi

M. prostownik nadgarstka promieniowy krótki

M. prostownik palców wspólny

M. prostownik palca małego właściwy

M. prostownik wskaziciela właściwy

M. prostownik kciuka długi

Ryc. 76    Ryc. 27

Ryc. 26. Główne mięśnie odwracające przedramię (wg W. H. Hollinshcad: Functional Anatomy

of the Limbs and Back)

Ryc. 27. Główne prostowniki nadgarstka (vg W. H. Hollinshcad: Functional Anatomy of

the Limbs and Back)

M. odwodzicie! kciuka długi (ryc. 26). (N. międzvkostny tylny od n. promieniowego,

G 7 8).

Działanie. Odwodzenie kciuka w kierunku promieniowym (w tej samej płaszczyźnie, co dłoń — w przeciwieństwie do odwodzenia w kierunku dłoniowym, które jest ruchem prostopadłym do płaszczyzny dłoni).

Udział w odwodzeniu ręki w kierunku pronueniowym oraz jej zginaniu.

Próba. Uęka przy boku tułowia (przedramię w pozycji pośredniej między nawróceniem a odwróceniem).

Odwodzenie kciuka w kierunku promieniowym wbrew oporowi działającemu na kość śródręcza.

Ścięgno jest omacywalne tuż powyżej jego przyczepu do nasady kości śródręcza i tworzy przednie (dłoniowe) ograniczenie „tabakierki anatomicznej”.

Mięsień uczestniczący: prostownik kciuka krótki.

M. prostownik kciuka krótki. (N. międzykostny tylny od n. promieniowego, C 7 8).

Działanie. Prostowanie dosiebnego paliczka kciuka.

Udział w odwodzeniu promieniowym oraz prostowaniu pierwszej kości śródręcza.

Próba. Ręka przy boku tułowia. Nadgarstek i zwłaszcza pierwsza kość śródręcza utrzymywane przez lekarza w ustaleniu. Prostowanie paliczka dosiebnego wbrew oporowi działającemu na ten paliczek, podczas gdy paliczek odsiebny pozostaje w zgięciu dla zredukowania do minimum działania prostownika kciuka długiego.

W obrębie nadgarstka ścięgno leży tuż ku tyłowi (grzbietowo) względem ścięgna odwo-dziciela kciuka długiego.

Mięsień uczestniczący: prostownik kciuka długi.

M. prostownik kciuka długi (ryc. 27). (N. międzykostny tylny od n. promieniowego, C 7 8).

Działanie. Prostowanie wszystkich części kciuka, szczególnie jednak prostowanie paliczka od-siebnego.

Udział w przywodzeniu kciuka.

Próba. Ręka przy boku tułowia. Nadgarstek, pierwsza kość śródręcza i dosiebny paliczek kciuka utrzymywane przez lekarza w ustaleniu, przy czym kciuk znajduje się tuż przy dłoni u jej brzegu promieniowego. Prostowanie paliczka odsiebnego wbrew oporowi.

Jeśli badanemu pozwoli się zgiąć rękę lub odwieść kciuk od dłoni, pewne prostowanie paliczków występuje po prostu wskutek wydłużenia toru ścięgna prostownika. W obrębie nadgarstka ścięgno tworzy tylne (grzbietowe) ograniczenie „tabakierki anatomicznej”.

Znamienną cechę porażenia nerwu promieniowego stanowi opadnięcie ręki. Prostowanie palców w stawach międzypaliczkowych jest jeszcze możliwe dzięki działaniu mięśni międzykostnych i glistowatych, natomiast prostowanie kciuka ginie.

* *

*

Następną grupę badanych mięśni zaopatruje nerw pośrodkowy, utworzony /- połączenia korzonka bocznego od pęczka bocznego splotu ramiennego i korzonka przyśrodkowego od przyśrodkowego pęczka splotu. Dalej bada się mięśnie zaopatrywane przez nerw łokciowy (biorący początek z przyśrodkowego pęczka splotu ramiennego). Jednakże dla udogodnienia toku badania, niektóre spośród mięśni grupy nerwu łokciowego bada się wraz z grupą nemu pośrodkowego.

M. nawrolny obły (ryc. 28). (N. pośrodkowy, C 6 7).

Działanie. Nawracanie przedramienia.

Próba. Łokieć przy boku tułowia, przedramię w zgięciu pod kątem prostym, a ramię skręcone w stawie barkowym na zewnątrz dla wyłączenia wpływał siły ciężkości, która przy większości ułożeń sprzyja nawracaniu. Nawracanie przedranuenia z oporem, poczynając od pozycji odwrócenia umiarkowanego.

Mięsień uczestniczący: nawrotny czworoboczny (gałązka międzykostna przednia od n. pośrodkowego, C 7 8 D 1).

M. zginacz nadgarstka promieniowy (ryc. 28 i 29). (N. pośrodkowy, C 6 7).

Działanie. Zginanie (dłoniowe) ręki.