11

84 F. KARPIŃSKI. POEZJE WYBRANE

Poślę skargę, obciążoną Miłością moją skrzywdzoną.

Ale stójcie, Syrby mężne!

Hamujcie razy potężne.

¹⁵ Choć mię Przemysław chce zgubić, Ja go jeszcze wolę lubić.

Ja się tylko żalę na to,

Że moje upływa łato,

Że mię mej młodości zbawił;

²⁰ On by się może poprawił.

Powiejcie, wiatry od wschodu!

Z wami do mojego rodu Poślę skargę, obciążoną Miłością moją skrzywdzoną.

²⁵ Szczęśliwsza wiejska dziewico! Której miłość tajemnicą,

Nie zna jeszcze serca pana;

I ty, co kochasz kochana.

Ja, króla możnego żona,

³⁰ Kochając go, pogardzona,

Gdy mi dojmie rozpacz sroga, Bluźniąc klnę siebie i Boga. Powiejcie, wiatry od wschodu!

Z wami do mojego rodu ³⁵ Poślę skargę, obciążoną

Miłością moją skrzywdzoną.

polskich 1740—1800. Świadomość literacka ir Polsce. Antologia, oprać. T. Kostkiewiczowa i Z. Goliński, Warszawa 1993, s. 209.

w. 29 możnego tak w pierwodr., u Dmoch, chyba omyłkowo „mężnego”.

w. 31 dojmie — dokuczy, dopiecze.

Czego błyszczysz, złoto marne? Wszystko w oczach moich czarne: Ten lud przede mną schylony ⁴⁰ I te Przemysława trony.

Obejrzyj się, mężu twardy!

Jeden uśmiech, a mniej wzgardy Wróci szczęściu postać własną,

Da wszystkiemu barwę jasną.

⁴⁵ Powiejcie, wiatry od wschodu!

Z wami do mojego rodu Poślę skargę, obciążoną Miłością moją skrzywdzoną.

Ale on nieubłagany!...

⁵⁰ Pójdę do matki kochanej,

Pójdę choć w jednej koszuli,

Ona mię w smutku utuli. Przechodząc lasów tajniki,

Może litościwszy dziki ⁵⁵ Zwierz mi życia nie uszkodzi,

Na które srogi mąż godzi. Powiejcie, wiatry od wschodu!

Z wami do mojego rodu Poślę skargę, obciążoną ⁶⁰ Miłością moją skrzywdzoną.

Gdzież mię ślepa miłość niesie? Ona mię zbłąka po lesie,

Fałszywe ścieżki poradzi

w. 39 lud — Wielkopolanie, w tym czasie (ok. 1283) Przemysł był faktycznie tylko księciem Wielkopolski, jednakże na mocy testamentu Henryka Probusa Przemysł miał otrzymać księstwo krakowskie i sandomierskie, a Mszczuj II zapisał mu Pomorze.