CCF20091116012

126 CYGANERIA WARSZAWSKA

Lecz.niechaj będzie kwiatem, co się w owoc zmienia I przejdzie w krew i życie przyszłego plemienia.

4

(h plon taki by dało i nie poszło marno,

To na rodzajną niw"ę trzeba rzucić ziarno.

¹⁵ Więc nie w ściany z marmuru, nie w złote podwoje, Nie w świetnie strojne tłumy pieśni mas2 nieść twoje, /Bo piosnka tam poety w jednej z suknią mierze, 1 Oklask według nowości a wabności bierze,

Bo pierś każda tam zimna, niepłodna i pusta,

²⁰ (Serce zwarzyły mrozy, stoczyła rozpusta.

Toż pieśń młoda, gorąca czymże tam zawładnie?

Tylko jak kamień w przepaść bez echa przepadnie.

0    wieszczu młody! inny tobie świat Przystał, świat niskich, poćhylbńyćh chat.

²⁵ TanTsercem wiecznie młodymTud przyjmie twój śpiew, Wiecznie młodym, bo razem z mlekiem, co się sączy W pierś jego z łona matek, stara pieśń się łączy

1    na wnęk wieków chroni od spleśnienia krew,

Tam oklask końca twojej nie zgłuszy piosenki,

³⁰ Ni z zapału niezgrabną zbudzi-ć kto pochwałą,

I za całą nagrodę, za podziękę całą Uczujesz tylko długi, niemy uścisk ręki,

Co ci żarem po nerwach pobiegnie do duszy,

Aż ci łza jakaś dziwna źrenice zaprószy ³⁵ Łza, córka ojca bólu i matki radości,

Radości twego serca i bólu twych kości.

Tylkoż jeśli wywołać uścisk taki chcesz,

To w szpalery wzorzyste słów swoich nie krzesz,

Ale krzesz sercem w serce jak krzemieniem w stal ⁴⁰1 jak iskrami próchno, tak słowami pal!

Wieszczom złoconych komnat zostaw dziki wzgląd Obchodzić na wpół ze czcią stary, zgniły błąd;

Ty rzuć mu śmiało w oczy garścią obelg pełną I prawdy nie spowi.jaj_r-by-szklannej, baw_ełną,

⁴⁵ Ale w wieczny z nią związek poślubuj twój głos.

A głos twój niechaj będzie jak siermięga prosty,

~K tak twardy i ostry jak ostrza tych kós,

Co z równin naszych tępią wybujałe osty —

To choćby każde z słów twych jak żmija raniło ⁵⁰ I jako piołun w uściech gorzkie w uchu było, Przecież każdy je z taką powita pociechą,

Jak w noc bezsenną kura przeraźliwe pianie,

Gdy Trzepocąc skrzydłami nad skopconą strzechą, Krwawej na niebie zorzy okrzyka świtanie.

⁵⁵ Bo pieśni wieszczów w narodzie są tak,

Jako w człowieku bywa serca bicie,

Co razem w ciele utrzymuje życie I o życiu daje znak.

FRANCISZKOWI LISZT

Cześć ci, władco! mocarzu

Nad harmonii państwem tajemniczem,

Na chmur burzliwych ołtarzu Z gorzącym błyskawicą zapału obliczem!

FRANCISZKOWI LISZT

«Przegląd Naukowy» 1843, nr 11. W edycji lipskiej (18( ;. 101—103) tytuł: Do Liszta (Improwizacja), zmiany w układ? jzęści utworu oraz w tekście; niektóre zaznaczamy w prz ńsach. Genezę utworu oświetla artykuł wspomnieniowy A. Ni iriarowskiego Liszt i poeci polscy w Warszawie, którego tek •odajemy w całości w niniejszych wypisach z odpowiednii bjaśnieniami.