CCF20091116015

218 CYGANERIA WARSZAWSKA

Próżno goicie — one tym krwawsze.

Jak jedne zbrodnie na całym świecie,

¹⁰ Jak jedne cnoty na całym świecie,

_Sam jeden tylko — i ten sam zawsze!

Nie w pozłacanej, lśniącej komnacie Kolebką. moja, lecz w niskiej chacie, Pierwszych łez moich żałobne echo ¹⁵ Głucho konało pod niską strzechą. Pierwszym uśmiechom moim wtórzyły Uśmiechy nieba i nieba gniewy,

Pierwszą tęsknotę w sercu pieściły Wieczorne gwiazdy i ptasząt śpiewy.

²⁰ A gdy wężowy piorunów taniec Swobodnie szydził z mocy ogromu,

A gdy wędrowny obłok wygnaniec Zawisł całunem u gór załomu,

Pierwszy raz myśli śpiące głęboko ²⁵ Zawrzały życiem swobodnie,

Pierwsze zapału błysły pochodnie,

Pierwszy wściekłości zawył siroko.

Późniejszych wrażeń uczone obrazy,

To tylko bardziej pieszczone wyrazy,

³⁰ To tylko oddźwięk łechcący i czystszy Pierwotnej mowy stokroć wyrazistszej.

To tylko sztuczne szkło powiększające, Które nam pola bardziej zieleniące,

Lecz świeższych, milszych nigdy nie maluje.

w. 27 sirocco (włos.) — gorący wiatr południowy na Sycylii, we ^^Włoszech i Grecji, wiejący z Afryki.

-'■'"w. 34 W wydaniu zbiorowym (s. 62) inaczej:

Ale z daleka, zza rzeki przybliża.

^3o To jest kaganiec, co wspomnień zwaliska,

Jak w Herkulanum grobowcu oświeca I dawne gmachy bladawo rysuje,

Na świątyń szczątki smutny połysk ciska I żółtym blaskiem olśnią ludzi lica.

⁴⁰ Moje posągi nie marmurowe,

Marny mi wawrzyn nie złoci głowę,

Nie czczą ułudą moję_jnarzenia^

Nie dźwiękiem lutni moje natchnienia,

Lecz w pieśni mojej cały świat żyje.

⁴⁵ Jak~całe~rriebtr'wMnór z a spojrzeniu,

A każdy dźwięk jej, jakby w kamieniu, Dłutem się w sercu człowieka ryje.

Jej nuta ogniem myśli namiętna Miękkich serc twardym tonem nie znęci,

⁵⁰ Ale brzmi echem w wieków pamięci,

Nią biją ludzkości tętna.

Herbów ni miecza jąie_4.ęstem sługą,

""Nie kryję piersi zbrojną kolczugą,

UsFJhych~ńieM<azrprzekleńitwOnna ludzi,

⁵⁵ Ni rąk mych plama krwi bratniej nie brudzi. Przecie na jedno mej pieśni skinienie,

Jak cedr odwieczny pod burzy uściskiem,

w. 35—39 W wydaniu zbiorowym (s. 62—63) zupełna zmian To jest kaganiec, co w ciemnej jaskini Bladawym światłem ujmie w kształty krzyża Odłamek skały, w filary świątyni.

Ścian jej wilgotnych dziwne załamania,

Lecz im się bardziej krąg światła przybliża,

Tym bardziej naga skała się odsłania.    ^

w. 52 W wydaniu zbiorowym (s. 63) inaczej:

Niczyjej woli nie jestem sługą.