CCF20110103027

Badanie narządu ruchu

RfiEAFS*

N§frs**l

teaEM^t :*:i

«»«i i- *    -•

iA$J "    'V* i

a'* ;

•‘W-4"** *-¥• * su’*>\J

‘ VXi :

iy w*?£s' 5 i

siany w dwóch pozycjach badania: z wyprostem kolana i zgięciem do 90°. Ruchy wykonywane są w dwóch fazach - powolnej i szybkiej (ryc. 6.39).

Wartość deficytu określa się kątem jak w badaniu stopy końskiej. Deficyt występujący w obu pozycjach wyjściowych kolana wskazuje na skrócenie m. trójgłowego łydki, natomiast ustąpienie w pozycji zgięcia kolana na skrócenie wyłącznie m. brzuchatego łydki.

W uzasadnionych przypadkach, szczególnie u chorych z niewydolnością mięśni zginaczy po-deszwowych stopy, na ogół jatrogennych, konieczne jest określenie wartości zgięcia podeszwo-wego stopy, w sposób analogiczny jak poprzednio, jedynie w odwrotnym kierunku. Pozwala to na określenie zaburzeń równowagi mięśniowej między zginaczami i prostownikami stopy i wskazuje na ewentualne skrócenie tych ostatnich.

Badanie ruchów biernych stopy w płaszczyźnie czołowej i horyzontalnej, tzn. nawracania -odwracania (stęp) oraz przywiedzenia - odwiedzenia (przodostopie) przez zastosowanie fazy powolnej i szybkiej orientuje nas o istnieniu spa-styczności, ewentualnie skrócenia mm. strzałkowych lub piszczelowych.

W pozycji stojącej określamy ustawienie stóp (końskie, piętowe, koślawe, szpotawe, z odwiedzeniem lub przywiedzeniem przodostopia).

■§. ••• -:*jM >£■    ■* ■ •* *>4

K> ‘:ł:4 sr**U i i- .*ru V* * - i ?.J':3i|^;F-;i-^ł-> ^: - 4

•WV-j

: :;;!:;* wę- * a.'.- _v- n-

I"-.

* * *+%2*. .: ISJiS2?".* Njf-^-łi

ł <^r’

rsr^co

'II.SUH‘k‘. >■    “W»

«WEt/ r -a .' #• <h. - . r **»>».F 2, .*; • *»: ^J

•*>i V*5. S ^

5 ^,r-

^ł'i

72 t ^v i

|3w* £.    ■*^{r ł}

67.2.2

Dynamiczna ocena zakresu ruchów kończyny górnej

6.7.2.2.1 Staw ramienny

Chorego badamy w pozycji pionowej, tzn. stojącej, względnie siedzącej. Pozycją wyjściową jest zerowe ustawienie kończyny w stawie ramiennym, ze zgięciem łokcia 90°.

Deficyt biernego odwiedzenia. W badanej pozycji stabilizujemy łopatkę, naciskając od góry jedną ręką okolicę wyrostka barkowego. Zmniejszamy w ten sposób współudział łopatki w ruchach stawu ramiennego. Drugą ręką wykonujemy, stojąc przed chorym, odwiedzenie bierne powolne i szybkie ramienia (ryc. 6.40). Kąt zawarty między prostą prostopadłą do osi pionowej tułowia a osią długą ramienia określa stopień deficytu statycznego (utrwalonego) i dynamicznego odwodzenia ramienia, a więc świadczy o stanie mięśni przywodzicieli ramienia, głównie m. pectoralis major i tereus major.

Poza odwiedzeniem biernym badamy zakres czynnego odwodzenia stawu ramiennego. War-

Ryc. 6.39. Badanie zakresu (deficytu) zgięcia grzbietowego stopy w stawie skokowo-goleniowym: przy kolanie wyprostowanym - ruch powolny (a) i ruch szybki (b), oraz przy kolanie zgiętym 90° - ruch powolny (c) i szybki (d).

¹ > K-l m “» ?* m. 1\j.i.» „ ••*