188 3. Kinematyka płynu
Całkowanie powyższego równania prowadzi do rozwiązania w postaci:
x(t) = —(1 - at) + C, cos at + C2 sin at. a“
Ponieważ dx/dt = ay + bt, więc wyrażenie na y ma formę:
y = aU.
Po podstawieniu podanego wyżej wyrażenia na x(t) i zróżniczkowaniu go względem t otrzymujemy:
y = —~(l + at) + C3 cosat + C4 sinat,
1 ( dx
bt L
a stąd postać przyspieszeń dx/dt i dy/dt jest następująca:
— =---aC, sinat + aC, cosat
< dt a 1 2
— =---aC, sin at + aCd cosat.
Z drugiej strony
dx
— = ay + bt = a dt
dy
— - -(ax + bt) = a dt
—^(l + at) + C3 cos at + C4 sin at + bt a'
—(1 - at) + C, cosat -t-C, sinat a
■bt.
Z porównania prawych stron powyższych wyrażeń otrzymujemy:
C3 - C2, C4 = - Ch
a wprowadziwszy oznaczenia:
A = ^Ćf + C2, sin(3 = —, cosp = —, A A
mamy:
(c)
(d)
x = —(1 ~ at) + Asin(at + B), a'
y = —^(1 + at) + Acos(at + B).
Po podstawieniu powyższych wyrażeń do zależności (a) i (b) otrzymujemy:
oscylują wokół wartości (-b/a) z amplitudą a-A
vx =---H aAcos(at + B)
a
v =---aAsin(at + B)
a
lub po przekształceniu do innej postaci mamy:
vx + — = a ■ A ■ cos(at + B), a
v -f — = -a- Asin*(at + B), y a
po podniesieniu do kwadratu i zsumowaniu stronami
lub
^cos2 (at + B) + sin2 (at + B)J = a2 A2, lub 1 = a2 A2, stąd A2 = 1/a2.
Ponieważ na mocy (a) i (b) vx = ay + bt i vy = -(ax + bt), to vx = 0 i vy = 0 w wędrującym punkcie, jeśli ay + bt = 0, ax + bt = 0. Stąd po odjęciu stronami y = x, co oznacza linię, na której vx = vy - 0. Na tej linii równanie dx/vx = dy/vy ma osobliwość.
Jeśli znamy rodzinę torów, możemy oczywiście określić funkcję C(t) w równaniu rodziny linii prądu. Po podniesieniu stronami do kwadratu obu równań rodziny torów i po uprzednim ich przekształceniu otrzymujemy:
l u K
(x —• t)2 + (y H— t)2 = A2 + —— + 2A—r-[sin(at + B) - cos(at + B)], a a a a
a po pomnożeniu przez a2 uzyskujemy postać analogiczną do postaci rodziny linii prądu;
b2
(ax + bt)2 + (ay + bt)2 = a2 A2 + 2—r + 2Ab[sin(at + B) - cos(at + B)].
a
Prawa strona powyższego równania reprezentuje funkcję C(t), a całe powyższe równanie może być traktowane jako równanie rodziny linii prądu po uprzednim wyznaczeniu t. Zauważmy, że funkcja C(t) może być stała. Zgodnie z uprzednio poczynionym założeniem zachodzi to wtedy, gdy A = 0 (zerowanie się amplitudy).
Ad 3. Dla linii prądu przechodzącej w chwili t = 0 przez punkt (1,0) mamy na mocy powyżej uzyskanego wzoru;