K �jna DIALEKTY POLSKIE78932

130

uproszczeniom artykulacji spółgłosek. Ponieważ osłabienie i wywołany tym zanik wygłosowego •% w* formach typu da*, du*, gro*, robił#, była*, na noga*, ty* dobry*, ńe* mogło spowodować zatarcie wyrazistości znaczeniowej i odrębności formy, doprowadzając do identyfikowania ich z da. noga, ty, stary, ńe itp., zastąpiono w nich słabo artykułowane i skłonno dzięki tomu do zaniku wygłosowe -y przez zwartowybuchowe -k: dale, duk, grok, robilek, bułek, na nogak, tyk staryk, ńek. Na Spiszu i Fodbalu (od Kieżmarku i Nowej Lubowli po linię Nowy Targ — Piwniczna, zol). 22B) wygłosowe -y zastąpiono szczelinowym -/: daf, dnf, grof, roHilef, byłej, na nogaf, tyj staryf, ńef. Konsekwentne zastąpienie -y przez -k we n wszystkich pozycjach •wygłosowych utrzymuje się na szeroko pojętym / Podhalu i Orawie z przyległymi okolicami, bo sięga po Żywiec (Sopotnia, 1 Eychwałdek), Chrzanów (Zagórze, Żarki), Wadowice (Jastębia, Zebrzydo- f wice), Myślenice (Krzyszkowiee. Borzęta), Limanową (Sowliny, Pisarzowa). / Nowy Targ (Harldawa, Maniowy), Bukowinę (Jurgów) (por. Nit IV 310 i mapa), zob. 14B. Na znacznie większych obszarach kończące bezkońców-kowy temat rzeczowników rdzenne -k ^ -y w typach dak, duk. grolc zostało na nowo zastąpione przez -% dzięki wyrównań iom analogicznym do postaci tematów w przypadkach zależnych (day-u, duy-em, groy-u), przy równoczesnym zachowaniu rezultatów omawianego procesu w nie mogących ulec wyrównaniom końcówkach: 1. sg. praet. by lek, rołiilak, loc. pl. rzeczowników na nogak, gen.-loc. pl. odmiany zaimkowo-przymiotnikowej: do ńik, tuk staryk, względnie w partykule przeczącej ńek (14C). Regularne występowanie lub przynajmniej resztki tych zmorfologizowanych śladów występowania wymiany -y w -k sięgnęły na zachodzie po okolice Czacy (Skalite, być może Czerne), Białej (Szczyrk, Pisarzowice), Pszczyny (Miedźna, I mielenie, Wygorzele), Bytonda (Piekary. Rozburk), Tarnowskich Gór (Żyglin. Repty), Lublińca (Solarnia, Pluchy, Zielone, Koszęcin, Ilarbultowice), Częstochowy (Miedźno, Popów), Wielunia (Dzietrzkowico. Chobanin, Biedaszki, Golewice, Mielcuchy), Odolanowa (Topola) i Ostrowa Wielkopolskiego (Przygodzice), por. Nit. IV m. 4 po s. 338; na północy po wsi Świeca odolaóski, Kraszewice wieluński, Kamienna kaliski, w ńek po Żuki i Rożniatów turecki, (zob. StI, m. I); a w Kieleekiem i Rzeszów-skiem po linię Brzeziny — Iłża — Ożarów — Kolbuszowa — Rzeszów -Jasło (zob. I)ejN). Zachowane do dziś formy typu ik, drok w gwarze wsi Jakubowice Końskie (8 km na północ od Lublina), zob. Braj 364, a drok ik mondryk, f E'ijanak w gwarze wsi Spiczyn (pow. Lubartów), leżącej 20 km. na pn.-wsch. od Lublina przy ujściu Bystrzycy do Wieprza (Lin 210), jak też zanotowane ńek w Krzemieniu pod Janowem Lubelskim (Braj 364) mogą świadczyć, że cały obszar formowania się dialektu małopolskiego objęty był procesem zastępowania -y przez -k.

Podobne do małopolskich rezultaty zastępowania słabo artykułowa -