ksi C4 85 C5 BCka 20045

76 fWijd

Jule wiosenny bez Juk majowy.

I leciały z meno śnieżne płatcc/ki.

Każdy słowik darł się /a dwóch.

I / każdego ptówyl puch lliuly puch.

lantnijotwórstwo wyrosłe ze iwinta dziecięcej imaginucji inspiruje również twórczość poetycki) Mu c ZYSLAWY BUCZKÓWNY. W tomikach: 7.ac:a-rowami jagoda (1962), Toni (1963), II' polu i u* losie (1963), Poczta teina (196*1), Rybacy (1967) autorka widzi najbliższe otoczenie dziecka z perspektywy jego doświadczeń i obserwacji życiowych; respektując prawo dziecka do zabawy, pisze o „poctycznośoiach". które rodzi) się w wyobraźni dziecięcej.

Halina Skrobis/cwska podkicsla, że „(...] ..Świat dziecka", z jego osobliwi) wyobraźnią, stanowiący bogate źródło inspiracji twórczej, przeżywa swego rodzaju renesans |.„). W każdym właściwie utworze współczesnym dla dzieci ..wyobraźnia dziecięca" jest systemem odniesienia, prawie że kryterium tego, co można. (...) Szczególnie konsekwentna w śledzeniu i respektowaniu fantazji dziecięcej wydaje się dotychczasowa twórczość dla najmłodszych Mieczysławy Buczkówny"¹.

,V» A. SwiiwcryAtka Cuiknma brvda xuxha. Oytełatk l‘>50. limu i ixnk-*

Ten swoisty pajdoccntry/m, polegający na widzeniu świata dziecięcego z pozycji dziecka, charakteryzuje także twórczość poetycką dla dzieci Anny

SwiKSZC /YNSK UJ Ctuhwna hroda szacha (1959), Nad rzeką /.ani-/ani

(1960), Joanny PAPUZlftSKIFJ Nasza mama ciarodziejka (1968), Śniegowa przygoda (1969).

Niezwykle bogaty i zróżnicowany formalnie nurt poezji opartej na folklo-rzc, baśniowej Inn las tyce i poetyce ludowej, na fantazjotwórstwic i folklorze dziecięcym można by określić mianem poezji wyobraźni. Ten typ liryki, zorientowanej pajdooentrycznie. prezentującej świat z pozycji dziecka, uwzględniającej jego imaginację i potrzeby psychiczne rozwijał się w wyraźnej opozycji wobec poezji programowo dydaktycznej, przesyconej wychowawczą retoryka.

POEZJA SATYRYCZNA I GROTESKOWA

Drugi podstawowy nurt we współczesnej poezji dziecięcej wyrósł z tendencji satyryczno-żartobliwych i groteskowych w literaturze /Na upodobania dzieci do absurdalnego żartu zwrócił uwagę Julian Tuwim, który w swoim studium pl W oparach absurdu w roku 1934 stwierdził: „Dzieci bzdurzą i że tuk powiem chcą być bzdurzone. Potem im to przechodzi. Któremu nie przejdzie zostanie poetą¹'¹.

Wspomniane tu studium stało się manifestem stworzonej przez. Juliana Tuwima i Jana llr/cchwę szkoły poetyckiej. Obaj twórcy, bliscy sobie pod względem warsztatowym, uprawiali poezję, która jak określiła to Krysty-

na Kulicźkowska - ..... oparta była na żarcie intelektualnym, dowcipie

absurdalnym, igraszkach słowotwórczych, a także zabarwiona elementami satyry i groteski”².

Julian TUWIM, autor słynnej Lokomotywy (1938), Słonia Trąbalsklego (1938), /osi Samos i (1938) i innych wierszyków, w okresie powojennym dla potrzeb dzieci wydał m. in. zbiór poetycki Cuda i dziwy (1949), złożony częściowo z wierszy drukowanych w zbiorach przedwojennych oraz wierszowaną opowieść o epickiej strukturze pt. Pan Maluik kwicz i wieloryb (1950) Twórczość Tuwima dla dzieci, zarówno ta sprzed wojny, jak i z okresu powojennego, została zebrana i wydana w tomie pt. Wierszedladtkci(\95A).

Dzięki zróżnicowaniu tematycznemu utworów, nowatorstwu formalnemu. operowaniu różnorodnym nastrojem Tuwim stworzył nu gruncie |»ol-

i Tuwim: H’oparach ahnmhi. |W:| DtUia I . V Puma protĄ, Wjiwawm 1964, k. 507.

^ł K. Kulkr/kowtka. S:k,ą.i I u¹ irtui l brzechwy |W.| II' iikUmef kuli, Wiu¹/¹wm 1970,

»(65.