larsen1310

1310 III Anestezjologia specjalistyczna

Tabela 46.8 Międzynarodowy 3-5. literowy kod określający rodzaje funkcji stymulatorów

1.    litera: miejsce stymulacji

A = przedsionek

V    = komora

D = przedsionek i komora (dual)

2.    litera: miejsce wyczuwania

A = przedsionek

V    = komora

D = przedsionek i komora (dual)

0    = brak wyczuwania, tzn. stymulacja asynchro

niczna

3.    litera: reakcja na sygnał

1    = hamowanie (inhibition)

T = wyzwalanie (triggering)

D = podwójna (dua!) (zatamek R - hamuje i zatamek P - synchronizuje)

O = brak wyczuwania (asynchroniczna)

R = rezerwa¹

4.    litera: funkcja programowalna

P = programowalne (częstość i/lub amplituda)

M = możliwość programowania wielu funkcji O = brak możliwości programowania

5.    litera: specyficzna funkcja do przerywania tachykardii

B = stymulacja salwami impulsów (,burst stimulation)

N = kompetytywna stymulacja z normalną częstością S = skanowanie E = zewnętrzna

czasu za pomocą elektrod przedsionkowej i komoro wej, tak że skurcze przedsionków i komór są zsynchronizowane, podobnie jak w stymulatorze sterowanym rytmem przedsionków. Stymulacja następuje wtedy, gdy ani w przedsionku, ani w komorze nie ma samoistnej czynności elektrycznej.

9.2.5    Stymulatory sterowane czynnością elektryczną komór

Stymulator wysyła impulsy tylko wtedy, gdy w czasie 400-850 ms po poprzednim skurczu serca zainicjowanym przez stymulator nie zarejestruje on własnej aktywności elektrycznej serca albo gdy spontaniczna częstość pobudzeń serca spada poniżej podstawowej częstotliwości stymulatora.

Jeżeli własna częstość rytmu serca pacjenta jest wyższa od częstości podstawowej stymulatora, urządzenie nie wysyła impulsów; jeżeli jest niższa, hamowanie stymulatora zostaje odblokowane

9.2.6    Stymulacja wyzwalana

Ten rodzaj stymulatorów, nazywany także „stand--by”, wysyła impulsy w okresie refrakcji komór, aż do górnej częstości granicznej. Impuls wyzwala efektywną stymulację dopiero wtedy, gdy częstość akcji serca pacjenta spada poniżej granicznej częstości stymulatora.

9.2.7    Stymulatory programowane

W tym typie stymulatora można po jego wszczepieniu za pomocą programatora zmieniać z zewnątrz częstość, siłę impulsu, napięcie i czas trwania odstępu P-R. Można także zmienić czynność z asynchronicznej na synchroniczną.

9.3 Stymulator a EKG

Na ryc. 46.5a-d przedstawiono różne zapisy EKG uzyskane podczas stymulacji ze stymulatora: najczęściej można dostrzec każdy impuls stymulatora i odróżnić go od następującej po nim depolaryzacji mięśnia sercowego. Impulsy stymulatora są wąskie, a następujące po nich zespoły komorowe mają kształt jak w bloku odnogi pęczka Hisa: jeśli elektroda jest umieszczona w prawej komorze, zespoły komorowe przypominają obraz EKG w bloku lewej odnogi pęczka Hisa. Przy wstecznym pobudzeniu przedsionka w zespole QRS występują ujemne załamki P.

1

Stymulator aktywowany jest przez wysoką częstość akcji serca, nie jest natomiast aktywowany przez bradykardię.

mulator AAI) albo wzbudzany załamkami P (stymulator VAT). Pobudzenie przewodzone jest z opóźnieniem odpowiadającym czasowi PQ. Gdy czynność węzła zatokowego jest odpowiednia, to zachowana jest autonomiczna regulacja częstości pracy serca. Stymulacja następuje dopiero wtedy, gdy czynność węzła zatokowego jest wolniejsza od ustalonej częstości podstawowej. W przypadku stymulatora hamowanego falami P - z elektrody przedsionkowej; w przypadku zaś stymulacji wyzwalanej załamkami P - z elektrody założonej do komory. W tym drugim przypadku elektroda przedsionkowa jedynie wyczuwa czynność elektryczną przedsionków.

9.2.4 Stymulatory sekwencyjne

Ten typ stymulatorów umożliwia stymulację przedsionków i komór w określonych odstępach