M Feld TBM381

9.5. Ramowe procesy technologiczne tulei i tarcz

RYS. 9.16. Toczenie czoła tulei na trzpieniu rozprężnym

Trzpienie tokarskie rozprężne są mniej dokładne niż trzpienie tokarskie stałe. Podstawową natomiast ich zaletą jest możliwość ustalenia poosiowego przedmiotu w wyniku dosunięcia do pierścienia oporowego 5. Dodatkową zaletą tych trzpieni jest możliwość obróbki powierzchni czołowej (rys. 9.16).

Jeżeli z uzasadnionych powodów nie można stosować trzpieni znormalizowanych, to projektuje się trzpienie specjalne. Bez względu na konstrukcję trzpienia obróbka wykańczająca zewnętrznej powierzchni walcowej odbywa się w kłach.

Trzecim sposobem jest obróbka w pierwszych operacjach powierzchni zewnętrznej, którą następnie przyjmuje się jako bazę do prowadzenia obróbki kształtującej i wykańczającej otworu. Proces ten ma swoje uzasadnienie wtedy, gdy obróbkę wykańczającą powierzchni zewnętrznych wykonuje się na szlifierce bezkłowej. Jest to wówczas obróbka bardzo ekonomiczna, stosunkowo prosta do zautomatyzowania. Taki proces znajduje zastosowanie w nielicznych przypadkach w produkcji wielkose-ryjnej.

W naszych warunkach produkcyjnych, w których dominuje obróbka małoseryj-na i seryjna, najczęściej jest stosowany proces technologiczny tulei i tarcz z bazowaniem na otworze. Dlatego będzie on przedstawiony w postaci procesu ramowego.

9.5.1. Ramowy proces technologiczny tulei i tarczy z bazowaniem na otworze

Proces ten przedstawia się następująco:

1)    obróbka zgrubna lub zgrubna i kształtująca powierzchni zewnętrznej i wykonanie otworu wstępnie lub na gotowo,

2)    obróbka wykańczająca otworu,

3)    obróbka rowka wpustowego lub wielowypustu w otworze,

4)    obróbka kształtująca powierzchni zewnętrznej z bazowaniem na otworze,

5)    frezowanie rowków wpustowych na powierzchniach zewnętrznych,

6)    wykonanie wielowypustów,