str17

Modele wychowania rozdział piąty 317

KONTEKSTY

Mężczyzna: Emancypacja to możliwość posiadania prawa do usunięcia tego, co przeszkadza innym.

Feministka: Kobiety muszą być odważniejsze, aby domagać się równouprawnienia na wszystkich płaszczyznach w stosunku do mężczyzn. Muszą się przede wszystkim wzajemnie motywować do emancypacji. Faza przejściowa przed emancypacją: Pi zerwa czy pięć po dwunastej? Frustracja czy nadzieja? Czy po prostu konieczna gadanina? Z trudem wywalczyliśmy sobie emancypację I teraz nikt nie wie, co z nią począć.

Szef: Idea emancypacji ma naturalne granice: jest to konkurencyjna walka wolnej gospodarki rynkowej. Jeżeli nie da się sprzedać produkcji, rośnie nacisk na jednostkę w zakładzie. Czy jest to job-sharing czy też nie - jest mi wszystko jedno, To muszą między sobą ustalić małżeństwa. Najważniejsze jest to, że utrzymana jest wydajność przedsiębiorstwa.

Pracownica: Emancypacja? Dobre sobiel Kobiety zazwyczaj wykonują uciążliwe prace dodatkowe. Na nic zda mi się tutaj współdecydowanie.

Pracownik: Emancypacja? Dobre sobiel W naszym zakładzie mamy skrócony dzień roboczy.

Gospodyni domowa: Kiedy dzieci podrosną, chcę znowu studiować i w ten sposób się emancypować.

Mężczyzna opiekujący się domem: Kiedy stoję w kuchni i zajmuję się moimi dziećmi, czuję się wyemancypowany, ponieważ jestem swoim własnym szefem.

Lesbijka: Kobiety muszą się wyemancypować od kobiet, które w swoim myśleniu i działaniu są skoncentrowane na tym, co męskie.

Homoseksualista: Emancypacja oznacza odwagę przyznania się do tego także publicznie.

Kobieta na wózku inwalidzkim: Wcale niewyemancypowani! Niepełnosprawni nie są zintegrowani. Poza tym sami pozwalają sobie na dużo.

Uzależniony od narkotyków: Legalizacja narkotyków jest podstawą emancypacji. Jest jedyną szansą uwolnienia się od niebezpieczeństwa nielegalnych zakupów.

t Azylantka: Toleruje się mnie, ale nie uznaje. Co mogę zrobić? W tym względzie nie ma emancypacji.

(Mieszkanka domu starców: Emancypacja? Już jej nie potrzebujemy. Kiedy przyjdzie znowu do nas ten miły animator?

" Powrót do klienteli pedagogicznej: Albo znieść wszystko, co powoduje naciski, albo po prostu będzie koniec.

Przystosowany uczeń: Obiecuje się nam emancypację wraz ze świadectwem ukończenia szkoły.

I Dzieci i młodzież: Emancypacja? Nie mam pojęcia. W każdym razie nie mam ochoty. Najpierw coś zrobimy, a potem się zobaczy.

I w końcu wszyscy inni: Nie mogą sobie wyobrazić nic w odniesieniu do emancypaqi, bo nie potrafią myśleć ani rozważać, bo są głodni, bo są chorzy, bo muszą się ukrywać albo są ukrywani, ponieważ właściwie nikt ich nie chce. A gdyby mogli, być może wypowiedzieliby się samokrytycznie na temat idei emancypacji, że formuła stania się podmiotem własnych interesów, przynajmniej w wypadku tych, którzy się wyemancypowali, prowadzi także do obojętności. Dopóki jest góra i dół, dopóty ci, którzy są na dole, chcą na górę, a ci, którzy są na górze, chcą tam zostać - bo tam jest przecież wygodniej - ale nikt nie chce dobrowolnie zejść na dół. Gdy wszyscy dążą do samourzeczywistnienia, nikt już się nie troszczy o tych, którzy nie potrafią się samorealizować, ponieważ brak im podstawy i przestrzeni życiowej. Ich palce wskazywałyby na paradoksy: po jednej stronie jest prawo do ochrony stanu posiadania tych, którzy są na górze. Po drugiej stronie jest żądanie równego podziału dóbr tym, którzy są na dole. Co pozostanie, gdy emancypacja nic* będzie już datkiem uspokajającym sumienie? Pozostanie sprzeciw. Pokonanie go oznacza szukanie ciągle nowych dróg wyjścia, pójście nie,(trakcyjnymi drogami, gotowość do podjęcia konfliktu i pielęgnowanie kultury spierania się.

I pozostaje koncepcja, że w tym celu wszyscy musimy pozostać przy piłce.