Zarz Ryz Finans R1134

334 Zarządzanie ryzykiem finansowym

„Arbitraż” taki jest niekiedy wynikiem pewnych barier, jakie napotyka się przy próbie wejścia na jakiś konkretny rynek kredytów}'. Jeśli istnieje taka bariera, podaż papierów o stałym oprocentowaniu będzie na danym rynku ograniczona, toteż ich cena będzie wyższa od ewentualnej ceny rynkowej. Także kupony tych papierów będą niższe niż rynkowe. Do użytkowników mających możliwość takiego „arbitrażu” zaliczają się przede wszystkim pewne uprzywilejowane podmioty (w rodzaju Banku Światowego) lub wyjątkowe przedsiębiorstwa (na przykład korporacje „ponadnarodowe”).

Bywa także, że „arbitraż” wynika z przepisów podatkowych, w odmienny sposób traktujących emisje dłużne na różnych rynkach.

Arbitraż taki przeprowadzono w 1990 r. Jak pokazują w swym przykładzie Tony Pearl i Frank Hankus, McDonald’s - wraz z wieloma innymi firmami - mógł zaciągnąć dług oprocentowany poniżej stóp rynkowych, emitując obligacje w Nowej Zelandii i wymieniając dług w drodze kontraktu swapowego na dolary amerykańskie. Źródłem tego arbitrażu była asymetria przepisów podatkowych.

Zmniejszanie kosztów transakcyjnych

Jednym z najważniejszych (choć przypuszczalnie najrzadziej omawianych) sposobów wykorzystania swapów w celu zmniejszenia kosztów finansowania jest redukowanie kosztów transakcyjnych, będących ich naturalną konsekwencją. W miarę zwiększania się efektywności rynków unikanie kosztów transakcyjnych może się stać jednym z najbardziej istotnych zastosowań swapów. Koszty transakcyjne obejmują nie tylko różnicę pomiędzy ceną sprzedaży a ceną kupna, ale również takie składniki jak koszty uzyskiwania informacji i likwidowania pozycji.

Użytkownicy swapów działający na silnie regulowanych tynkach mogą dzięki nim uniknąć pewnych kosztów działalności. Na rynkach tych zastępowanie instrumentów bilansowych przez swapy może zmniejszyć niektóre koszty firmy, jak na przykład koszty związane z wymaganiami kapitałowymi.

W przypadku korporacji międzynarodowych potrzeby kredytowe w danym kraju czy krajach mogą być zbyt małe, by dało się je w efektywny kosztowo sposób zaspokoić na lokalnych rynkach kapitałowych. Opłacalne natomiast może być zaciąganie większych pożyczek na własnych rynkach, a następnie dokonywanie konwersji nadwyżki na inne potrzebne waluty za pomocą kontraktów swapowych. Pearl i Hankus pokazują, w jaki sposób strategię taką wykorzystał McDonald’s w celu sfinansowania działalności w Danii i Hiszpanii.