Zarz Ryz Finans R15F4

464 Zarządzanie ryzykiem finansowym

zwana niekiedy po prostu opcją warunkową (contingent option). Cena opcji warunkowej jest ustalana przy zawieraniu kontraktu, jednak wypłaca się ją tylko wówczas, gdy w dniu wygaśnięcia opcja ma wartość wewnętrzną. Jeśli opcja nie posiada wartości wewnętrznej, sprzedawca nie dostaje nic. Ponieważ więc może się zdarzyć, że sprzedawca nie otrzyma premii opcyjnej, cena ta musi być znacznie wyższa od ceny opcji standardowej²⁵.

Ilustracja 15.8 przedstawia porównanie opłacalności (na dzień wygaśnięcia) opcji warunkowej i opcji standardowej, przy czym obie w dniu zawarcia kontraktu miały zerową wartość wewnętrzną. Jeśli doszło do spadku ceny waloru pierwotnego, to w dniu wygaśnięcia nabywca opcji warunkowej nie płaci nic. Jeśli jednak cena ta nie zmieniła się lub wzrosła, opcja warunkowa zostaje automatycznie wykonana, a jej posiadacz otrzymuje różnicę pomiędzy ceną natychmiastową i ceną wykonania, pomniejszoną o (większą niż w przypadku opcji standardowej) cenę opcji. Odzyskanie ceny opcji warunkowej wymaga oczywiście znacznie większego wzrostu ceny waloru pierwotnego, nabywca ma jednak tę korzyść, że nic nie płaci przy zakupie.

Doniesienia prasy branżowej wskazują, że opcje warunkowe były stosowane na rynkach akcji, walut i stóp procentowych jako coś w rodzaju „polisy na wypadek katastrofy” w okresach wysokiej zmienności cen. I tak na przykład

²⁵ W wydaniu „Risk” z listopada 1991 roku cytowano wypowiedź Jima Durranta, szefa działu badawczego w Paribas Capital Market, który' powiedział, że cena opcji warunkowej z reguły dwukrotnie przekracza cenę standardowej opcji europejskiej. Tę samą relację cenową podał cytowany w wydaniu „Derivatives Week” z 24 września 1992 roku Armand Tatevossian, wiceprezes działu nowych produktów w Fuji Capital Markets Corporation. Można ogólniej stwierdzić, że cena opcji warunkowej jest w przybliżeniu równa cenie opcji standardowej podzielonej przez parametr delta.