CCF20090831233

442 Indywidualność realna sama w sobie

pustą myślą o tej kategorii. — Należy teraz prześledzić, w jaki sposób to pojęcie indywidualności określa bliżej samo siebie w swych poszczególnych momentach i w jaki sposób pojęcie tej indywidualności o sobie samej dochodzi do jej świadomości.

[i. Pojęcie indywidualności jako indywidualności realnej]

Pojęcie tej indywidualności, która jako taka jest dla .■ j siebie samej wszechrealnością, jest tymczasem tylko „ rezultatem *. Indywidualność ta nie zademonstrowała /] jeszcze ani swego ruchu, ani swej realności i została tu —- założona bezpośrednio jako prosty byt sam w sobie. Ale \jj negatywność, która jest tym samym, co przejawia się jako ruch, występuje w prostym bycie samym w sobie jako określoność** i dlatego też byt albo prosty byt sam w sobie staje się [tu] określonym zakresem bytu. Indywidualność występuje zatem jako pierwotna, określona na-

! nego, a Hegel mówi nawet w przedmowie do Logiki: die Sadle —■ ' | der Begriff der Dinge (Logik, t. I, sir. 18) i traktuje przy tym „die

an tind fur sich seiende Sache" na równi z Logosem, rozumem, z tym, co stanowi „die Warheit dessen, was den Namen der Dinge fiihrt" (Logik, t. I, str. 19}. Sache jest więc w odróżnieniu od Ding nie tylko rzeczą umysłową, lecz także rzeczą prawdziwą i Hegel przeciwstawia też najczęściej rzecz (das Ding) rzeczy sanuj (die Sache selbst) jako rzeczy istotnej, prawdziwej i tak też oddajemy to przeciwstawienie w języku polskim: rzecz i rzecz sama, podkreślając różnicę przez wyróżnienie terminu „rzecz sama" kursywą. — W tych wypadkach, gdzie przeciwstawieniem do „Ding" jest „Sache", ale bez dodatku „selbst", tłumaczymy „Sache" albo przez rzecz umysłowa w przeciwstawieniu do Ding jako rzeczy zmysłowej, albo przez „rzecz" z dodaniem w nawiasie „Sache".

Rezultatem — wynikiem naszych rozważań, a nie jej ruchu.

** Jeśli „determinatio est negatio", to negatywność przybiera postać określoności, jest określaniem.

tura¹: jako pierwotna — ponieważ jest czymś samym w sobie; jako pierwotnie określona — ponieważ negatyw— ność zawarta jest [tu] w bycie^samym w sobie i byt ten staje się wskutek tego jakością ². To ograniczenie bytu jednak ograniczać działania świadomości,

ponieważ świadomość jest tutaj doskonałym odnoszeniem się do samej siebie; odnoszenie się do tego, co inne, które mogłoby stanowić ograniczenie świadomości, zostało tu już zniesione. Pierwotna określoność natury jest ież dlatego tylko prostą zasadą, przejrzystym elementem ogólnym, w ramach którego indywidualność pozostaje wolna i sobie samej równa, a zarazem bez przeszkód rozwija występujące w niej różnice i jest swym własnym czystym oddziaływaniem na siebie w procesie swego - urzeczywistnienia się: d^amy tu--coi podobnego do nieokreślonego życia zwierzęcego, które tchnienia swego użycza żywiołowi wody, powietrza i ziemi, a w obrębie tej ostatniej elementom jeszcze bardziej określonym, i w żywiołach tych zanurza wszystkie swoje poszczególne momenty, a mimo to i wbrew ograniczeniom żywiołu zachowuje wszystkie te momenty w swojej władzy, siebie zaś jako coś jednego, i jako taka odrębna organizacja pozostaje nadal tym samym ogólnym życiem zwierzęcym.

Ta określona pierwotna natura świadomości, która pozostaje w niej wolna i cała, jest bezpośrednią i je-

„Ais urspriigliche bestimme Natur“. Chodzi tu o naturalne dyspozycje jednostki, o jej talenty, zdolności, charakter itd., które stanowią jej pierwotną naturę.

Jakość to bezpośrednia określoność bytu. Określona natura indywidualności jest bezpośrednią określonością — jakością indywidualności. Ale nie jest to jakość absolutnie determinująca; indywidualność — jak wyjaśnia potem Hegel — pozostaje w niej wolna.