CCF20090831240

456 Indywidualność realna sama w sobie

w czym dzieło zanika, czy też tym, co w dziele zanika, oraz tym, co temu, co nazwaliśmy doświadczeniem, użyczać miało przewagi nad pojęciem, jakie indywidualność ma o sobie samej, jest rzeczywistość przed-2^1 młotowa, Ale rzeczywistość przedmiotowa jest również i w tej świadomości, którą obecnie rozpatrujemy, takim momentem, który nie posiada już dla siebie prawdy. Prawda polega.. [tu] tylko na jedności świadomości ii działania, a dziełem prawdziwym jest tylko ta jedność działania i bytu, jedność tego, czego się chciało, .z tyra, czego się dokonało, Dla świadomości więc, z racji pewności leżącej u podstaw jej działania, rzeczywistość, tej pewności przeciwstawna, sama jest czymś takim, co istnieje tylko dla niej', dla tejże świadomości zaś jako dla samowiedzy, która wycofała się z powrotem do siebie i dla której nie istnieje już hic, co byłoby jej przeciwieństwem — przeciwieństwo nie może Już występować w tej tormie jej własnego bytu dla siebie, przeciwstawnego rzeczywistości ¹. Przeciwieństwo oraz nega-tywność ujawniająca się w dziele dotyczą teraz nie tylko treści dzieła lub treści świadomości, lecz rzeczywistości jako takiej; dotyczą tym samym również przeciwieństwa, które występuje dzięki rzeczywistości i tylko W' niej, oraz zanikania dzieła. W ten sposób świadomość odwraca się od swego przemijającego dzieła i zwraca się refleksją ku sobie samej, utwierdzając swoje pojęcie i swoją pewność, jako to, co posiada byt i pozostaje (das Seiende md Bleibende), w przeciwieństwie do doświadczonej przypadkowości działania. Przedmiotem doświadczenia jest [teraz] dla świadomości

jej własne pojęcie, w którym rzeczywistość jest tylko jednym z momentów, tylko czymś dla niej, a nie czymś samym w sobie i dla siebie. W doświadczeniu świadomości — rzeczywistość jest [teraz] tylko momentem przemijającym i czymś, co ma dla niej tylko znaczenie bytu w ogóle, którego ogólność jest tożsama z działaniem. Ta jedność jest właśnie prawdziwym dziełem. Dziełem prawdziwym jest rzecz sama '

(He Sache selbst), która utwierdza się w sposób abso- ]

■    lutny i która występuje w doświadczeniu jako to, i

■    i co trwa niezależnie od tej rzeczy (Sache), która jest ’ jprzypadkowością indywidualnego działania jako takiego, i (przypadkowością okoliczności, środków i rzeczywistości. ) i Rzecz sama jest o tyle przeciwstawna dopiero co wymienionym momentom, o ile mają one mieć zna- ) czenie jako momenty izolowane; w istocie jednak jest i pna, jako wzajemne przenikanie się rzeczywistości ■ i indywidualności, jednością tych momentów. Jest ona również działaniem, a jako działanie — czystym działaniem w ogóle i tym samym jest również działaniem tej oto jednostki, i to działaniem, które przynależy jeszcze jednostce jako coś przeciwstawnego rzeczywistości, tzn. jako cci. Jest ona również przejściem z tej okrcśloności w określoność przeciwną, i wreszcie jest rzeczywistością obecną dla świadomości. Rzecz sama oznacza więc istotność 295 duchową, w której wszystkie wspomniane wyżej momenty zostały zniesione jako mające znaczenie dla siebie

i mają znaczenie tylko jako momenty ogólne, i w której pewność świadomości o sobie samej staje się dla niej istotą przedmiotową, pewną rzeczką (eine Sache) : przedmiotem zrodzonym przez samowiedzę jako jej własny przedmiot, ale zarazem jako taki, który przez to nie przestaje być wolnym przedmiotem właściwym. —-

31*

1

Inaczej mówiąc: nic ma już tu miejsca na przeciwieństwo podmiotu i rzeczywistości; tego, co się chciało, i tego, co się wykonało.