CCF20101124000 (2)

134

L a k o f f Gcorge, Johnson Mark, 1988, Metafory w naszym życiu (Metapbors We Live by, 1980), tłum. Tomasz P. Krzeszowski, Warszawa.

Lubas Władysław, 1978, Słownictwo kolokwialne i ntekoloKwtalne, w: Mieczysław Szymczak (red), Z zagadnień słownictwa współczesnego jeżyka polskiego. Warszawa.

Lubas Władysław, 1986, Istota potoczności, .Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznaw-czego".

Mackiewicz Jolanta, 1988, Świat widziany przez język, „Gdańskie Zeszyty Humanistyczne”, nr 30.

Mackiewicz Jolanta, 1990, Kategoryzacja a językowy obraz świata, w: Jerzy Bartmiński (red.), Językowy obraz świata, 1990.

Markowski Andrzej, 1990, Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, t. III, Warsza-

M a rody Mirosława, 1987, Technologia intelektu, językowe determinanty wiedzy potocznej i ludzkiego działania. Warszawa.

Mazur Jan, 1986, Organizacja tekstu potocznego. Na przykładzie języka polskiego i rosyjskiegp, Lublin.

Niebrzegowska Stanisława, 1988, Pętla semantyczna w paradygmacie spójnościowym tekstu, w: Jerzy Bartmiński, Barbara Boniecka (red.), Tekst. Problemy teoretyczne. Lublin.

Pajdzińska Anna, 1991, Anlropocentryzm frazeologii potocznej, „Emolingwistyka", t. 3, Lublin.

Pawłowski Tadeusz, 1977, Pojęcia i metody współczesnej humanistyki, Wrocław.

Pisarkowa Krystyna, 1974, O spójności tekstu mówionego, w: Maria Renata Maycnowa (red.). Tekst i język. Problemy semantyczne, Wrocław.

R o s c h Eleanor, 1977, Humań Categorization, w: Eleanor Rosch, Barbara B. Lloyd (red.), Cognition and Categorization, Hillsdale, N.J.

S c h u t z Alfred, 1984, Potoczna i naukowa interpretacja ludzkiego działania (Common-Sense and Scienlific łnlerpretation of Humań Action, 1953), tłum. Dorota Lachowska, w: Edmund Mokrzycki (red.). Kryzys i schizma. Antyscjentyslyczne tendencje w socjologii współczesnej, Warszawa

Skubalanka Teresa, 1976, Założenia analizy stylistycznej, w: Henryk Markiewicz, Janusz Sławiński (red.), Problemy metodologiczne współczesnego literaturoznawstwa, Kraków.

T o d o r o v Tzvetan, 1984, Poetyka {Poetupte, 1968), tłum. Stanisław Cichowicz, Warszawa.

Tokarski Ryszard, 1990, Językowy obraz świata w metaforach potocznych, w: Jerzy Bartmiński (ted.), Językowy obraz świata, 1990.

Wierzbicka Anna, 1990, Język antytotalitarny w Polsce: O pewnych mechanizmach samoobrony językowej, „Teksty Drugie", nr 4.

Wilkoń Aleksander, 1987, Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, Katowice.

Wróbel Henryk, 1982, Wyznaczniki potoczności-problemy dyskusyjne, „Socjolingwistyka", nr 4, Katowice.

Z g ó ł k o w a Halina, 1987, Ilościowa charakterystyka słownictwa współczesnej polszczyzny.

Zgólko wa Halina, 1999, Język subkultur młodzieżowych, w: Polszczyzna 2000. Orędzie o stanic języka na przełomie tysiącleci, pod red. Walerego Pisarka, Kraków.

STYL ARTYSTYCZNY

RYSZARD HANDKE

Charakterystyka ogólna. - Lingwistyczne ujęcie stylu artystycznego (Kuryłowicz). - Prob-lematyczność koncepcji lingwistycznej. - Nowsze poglądy (Sławiński). - Kontrowersje i propozycje. - Bibliografia

Charakterystyka ogólna

Styl artystyczny - jeden z dwu (obok potocznego) podstawowych stylów języka - pełni ogromnie prestiżową rolę, odkąd społeczności mówiące zdobyły umiejętność posługiwania się językiem w oderwaniu od zadań ściśle i wyłącznie pragmatycznych. Styl ten ma własne koleje rozwoju i różne z biegiem czasu oblicza. Ma swój styl artystyczny (czy może style) także współczesna polszczyzna i jest on odmienny zarówno od innych stylów tej polszczyzny, jak od stylów artystycznych innych epok.

Odrębność stylu artystycznego wyraża się m.in. w tym, że różni się on od pozostałych stylów językowych inaczej niż one między sobą. Znamionuje go przede wszystkim związek z literaturą, a jego obecność nadaje wypowiedziom nawet intencjonalnie dalekim od takich aspiracji cechy pozytywnie traktowanej literackości, przenosi użycie mowy ze sfery działań pragmatycznych w sferę sztuki słowa. Paradoksalną właściwością tego stylu wydaje się brak jakichkolwiek cech charakterystycznych. Może on mianowicie wykazywać cechy wszystkich aktualnych stylów danego języka, bez preferencji dla stylu szczególnie ozdobnego - potocznie odczuwanego jako poetycki. W obrębie stylu artystycznego mogą się spotkać różne style w rozmaitych proporcjach i kombinacjach - zawsze jednak w nowej funkcji, jako kunsztowne naśladownictwo podporządkowane zadaniom dzieła sztuki, którego stały się tworzywem. Właściwe temu stylowi sposoby kształtowania materii językowej wyróżnia jakość wykonania, która spra-