CCF20110308067

134 5. Bezpieczeństwo wewnętrzne w systemie bezpieczeństwa

- istnienie wyspecjalizowanej i funkcjonującej w trybie ciągłym komórki kierowania, zamiast dorywczej i doraźnej, rozproszonej strukturalnie i niefachowej (w obszarze kierowania, zarządzania, dowodzenia bezpieczeństwem) pracy kierowniczej Rady Ministrów;

istnienie komórek sztabowych, doradczych i studyjno-badawczych na centralnym szczeblu władzy.

Dowolny model i struktura władzy wiążą się z misją i funkcją realizacji calcj sieci domen bezpieczeństwa (bczpicczeństw składowych) oraz planowania, pozyskiwania, utrzymywania i rozwoju wszelkich zasobów bezpieczeństwa. Każde konkretne rozwiązanie organizacyjne musi spełniać ów warunek.

MINISTERSTWO BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO
Ministerstwo		Kd u kac ji Narodowej
Ministerstwo 11		Finansów
Ministerstwo		Gospodarki
Ministerstwo		Infrastruktury
Ministerstwo		Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Ministerstwo		Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Ministerstwo		Obrony Narodowej
Ministerstwo		Pracy i Polityki Społecznej
Ministerstwo		Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Ministerstwo		Rozwoju Regionalnego
Ministerstwo		Skarbu Państwa
Ministerstwo		Sportu i Turystyki
Ministerstwo		Spraw Wewnętrznych i Administracji
Ministerstwo		Spraw Zagranicznych
Ministerstwo		Sprawiedliwości
Ministerstwo i		Środowiska
Ministerstwo;' ; j		Zdrowia

Agencja

i Bezpieczeństwa Wewnętrznego

C3IE239 .

pozarządowe

Instytucje

Nasza propozycja-koncepcja podejścia sieciowego jest dość uniwersalna. W myśl tych samych założeń i zasad można (trzeba) rozwiązywać problemy innych dziedzin niż bezpieczeństwo. Idee zasobu, sieci i działań połączonych odnoszą się i znajdują zastosowanie w rozwiązywaniu dowolnego problemu, np. gospodarczego, politycznego, społecznego. Jest to alternatywa dla dzisiejszego rcsortowo-służbowo-instytucjonalnego „poszatkowania" sfery kierowniczej i wykonawczej, dla anachronicznych i biurokratycznych. niesprawnych i coraz częściej nieskutecznych, zawodnych mechanizmów, procedur, narzędzi organizowania i realizowania działań. Problem dotyczy wszystkich poziomów władzy (np. firmy, gminy, powiatu), jej struktur narodowych, ponad-, międzynarodowych (Unia Europejska, NATO, ONZ, OBWE itd.). Strukturę oraz właściwości sieci przenosimy także do obszaru wewnętrznego każdej z domen bezpieczeństwa, w tym do bezpieczeństwa wewnętrznego. Zyskujemy dzięki temu m.in.:

- zdolność dostarczenia wiedzy, zasobów, energii lub narzędzi w dowolne miejsce, w którym akurat wystąpiła potrzeba, z ominięciem (ograniczeniem) opóźniającego wpływu hierarchii pionowych, z wykorzystaniem natomiast relacji poziomych, skośnych oraz nieciągłych, selektywnych;

- maksymalizację prostoty i elastyczności oraz skrócenie czasu manewru zasobami;

- maksymalizację zgodności, adekwatności potrzeb i działań oraz angażowanych sił i zasobów;

celowość i funkcjonalność sytuacyjnie tworzonych struktur kierowniczych i wykonawczych, ich ckonomiczność;

jasność relacji kierowania (dowodzenia), informowania i wsparcia.

Również w obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego na jego dowolnie skonfigurowaną sieć domen, subobszarów, zasobów i zdolności „nakładamy” właściwe danemu podmiotowi (np. państwu, województwu, firmie) struktury organizacyjne sfery kierowniczej i wykonawczej, bez tworzenia sztywnych relacji przydziału zadań, zagrożeń, kompetencji poszczególnym komórkom (rysunek na poprzedniej stronie). Powiemy obrazowo, że do czasu powołania konkretnego Sytuacyjnego Zgrupowania Połączonych Sił Zadaniowych, ukształtowania i wdrożenia właściwych mu sieci kierowania (dowodzenia) każdy problem jest problemem wszystkich instytucji, komórek czy jednostek. Dopiero koncepcja działania w danej sytuacji wprowadzi podziały na komórki: angażowane i nicangażowane oraz wspierane i wspierające, różnicując poziom i zakres zaangażowania, odgrywane role, spełniane funkcje, sposób współprzyczyniania się do efektu końcowego. Powołane ową koncepcją struktury i relacje będą, po pierwsze, inne niż „bazowe”, stałe, a po drugie będą wobec nich nadrzędne (w zakresie podejmowanego problemu, działania, prawa i swobody czerpania z nich). Mechanizm ten ilustruje rysunek na s. 101 oraz na następnej stronic. Warto przy tym podkreślić znaczenie sprawności mechanizmu sytuacyjnego, selektywnego wydzielania i manewru dowolnego potencjału w dowolny rejon potrzeb. Tu nie wystarczą regulacje formalnoprawne. Potrzeba ciągłego, intensywnego treningu wszystkich składników systemu we wszelkich, choćby tylko teoretycznie możliwych, choćby najmniej prawdopodobnych, kombinacjach warunków sytuacji. Potrzeba leż zerwania z kulturą „udzielnych księstw” resortów, służb, potrzeba świadomości typu „wszystko co ważne jest poza firmą” oraz rozumienia i realizacji idei współprzyczyniania się wszystkich do wspólnego rezultatu. Będzie trudno...