0929DRUK00001722

0929DRUK00001722



21) ROZDZIAŁ V, UST. 47

wysokości pozornej li obliczyęjprawdziwą wysokość/? i odwrotnie., a prócz tego był dokładnym matematycznym wyrazem działania atmosfery na przebiegające' przez nią promienie światła.

Gdy za granicę dokładności pomiarów astronomicznych przyjmiemy 0".01, to ideałem byłaby taka teorja refrakcji, z której wypływałyby wartości refrakcji, nie różniące się więcej, jak o 0".01 od prawdziwych.

W istocie żadna ze znanych teoryj refrakcji nie posiada powyższego stopnia dokładności dla całego zakresu wartości od 0° do 90°. Błędy tebryj są tem większe, im mniejsze jest Ir. im dokładniejsza jest teorja, tem mniejsze są różnice między spostrzeżeniem a obliczeniem przy małych h.

Powodem takiego stanu rzeczy jest niedostateczna znajomość budowy, atmosfery ziemskiej. Gdy chodzi o odległości ze-iiitalne niewielkie, już uwzględnienie najbardziej zasadniczych danych, charakteryzujących stan atmosfery, prowadzi do wyników zgodnych z obserwacją. Jednakże w celu uzyskania zgodności między teorja a obserwacją także przy znaczniejszych odległościach zenitalnych, należy bardziej się liczyć z istotną budową atmosfery.

Niedostateczna znajomość tej budowy zniewala do tworzenia hipotez, które często nie mają głębszego uzasadnienia, ale które mogą być użyteczne w teorji refrakcji, gdy prowadzą do wyników o ile możności zgodnych ze spostrzeżeniem. Przy wyborze hipotezy zresztą często nie tyle chodzi o zgodność ze stanem prawdziwym (bo na sprawdzenie tej zgodńo‘ści zazwyczaj niema sposobów), ile o nadanie zagadnieniu postaci takiej, aby trudności rozwiązania matematycznego można było pokonać.

Pomimo więfc istniejącego dążenia do oparcia teorji refrakcji na faktach, głębiej i szczegółowiej uwzględniających budowę atmosfery ziemskiej, trudności zdobycia tych szczegółów z jednej strony, z drugiej zaś strony trudności matematyczne, zmuszające do hipotez upraszczających, powodują, że wszystkie dosyć licziie teohje refrakcji prowadzą ostatecznie do wyfażeń, mniej lub więcej zbliżonych do wzorów interpolacyjnych; dokładność- wyników maleje wraz z wysokością, dla której się refrakcję oblicza. Wynika stąd, że jeżeli nawet wartości refrakcji


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0929DRUK00001702 290 ROZDZIAŁ V, UST. 64 Wzór ten określa wartość średnia depresji pozorni® prawdzi
0929DRUK00001780 68 ROZDZIAŁ {. UST. 17. INTERPOLACJA -i / («) = A / (« — h) -f A2 f(a — h), A2 fJA
0929DRUK00001784 72 ROZDZIAŁ I, UST. 18. INTERPOLACJA A gdy wyjdziemy od wzoru (47’ ), znajdziemy:r
0929DRUK00001748 -236 ROZDZIAŁ V., UST. 53 Bardzo dogodną hipotezę zależności między temperatury po
0929DRUK00001706 494 ROZDZIAŁ X, UST. 109 Oznaczmy jeszcze średnią wartość kąta 0 w epoce t przez 8
0929DRUK00001764 52 ROZDZIAŁ "I, UST. 13. SZEREGI I CAŁKI że zaś CO O 00 [e ~ x* dx = fe  
0929DRUK00001752 240 ROZDZIAŁ V, UST. 54 Wprowadzając więc pod znakiem całkowania zamiast o> zm
0929DRUK00001762 250 ROZDZIAŁ V, UST. 56 W rozwinięciu tem ograniczyliśmy się do dwóch pierwszych w
0929DRUK00001798 486 ROZDZIAŁ X, UST. 108 Widzimy więc, że pierwszym warunkiem dokładnego określeni
0929DRUK00001730 Mb ROZDZIAW UST. 115 okTe.su juljańskiego bidzie rok 3267 po X. ( lir., po którym
0929DRUK00001756 544 ROZDZIAŁ X, UST. 120 Doba prawdziwa jest zatem krótsza lub dłuższa od doby śre
0929DRUK00001724 12 ROZDZIAŁ I, UST. 3. TRYGONOMETRIA SFERYCZNA więc podstawiając te wartości, otrz
0929DRUK00001726 14 ROZDZIAŁ I, UST. 4 SPÓŁTiZĘDNE SFERYCZNE od punktów A, B i C, mierzone-nh AYspo
0929DRUK00001728 16 ROZDZIAŁ I, UST. J>. SPÓŁRZĘUNE SFERYCZNE wyższy, odpowiada na powierzchni k
0929DRUK00001730 13 ROZDZIAŁ I, UST. SPÓŁRZĘftNE SFERYCZNE a następnie też cos aj oos a2 oos I &nbs
0929DRUK00001732 20 ROZDZIAŁ I, UST. 6. SPÓŁRZĘDNE SFERYCZNE W układzie ZXY spółrzędnemi punktu P n
0929DRUK00001734 22 ROZDZIAŁ I, UST. 7. SPÓŁRZĘDNE SFERYCZNE są bieguny obu układów C i Z oraz punk

więcej podobnych podstron