KSE9262 II L57

235

Tureckich, i żamiarach dowódzcy fckiender paszy. Wszakże;- skoro (ylko sprawy Wołoskie zaczęły się coraz w groźniejszej postaci obja«iać, niury yvspaniałego zaniku Żółkwi, zagrzmiały odgłosem wojennych przygotowań. Wiedli tu swoje dzielne hufce, krewni i przyjaciele*;'a sędzi wy hetman stawając na czele ochoczego do walki rycerstwa, ostatni raz na ojczystej ziemi przypasyyrał szahlę, tylu zwycięztwanii słynna.; ostatni raz odebrał dowody pieczołowitości czułej i zacnej małżonki, przy yvy prawie do walki z nieprzyjaciółmi imienia chrześcijańskiego. Regina Hedmrlowna Żółkiewska, w jednym z najznakomitszych i najoświeceńszych domów¹ Polskich yvychowana, należała do owych czcigodnych niatron swojego yvieku, które silne przywiązanie do yyiary przodków, łącząc z wrodzoną miłością kraju, umiały bez warhania się poświęcać dla obowiązków¹, jakie zląd (wynikły, wszystkie, nawet najdroższe uczucia serca swego; nięzkość jej umysłu i pogoda pięknej duszy, w wielkich zdarzeniach, wydatniej się jeszcze ukazywały. Znajdziemy to naprzyhład w jej liście, pisanym do siostrzana swego, Tomasza Zamojskiego yvojey\ody Kijowskiego. »Aeźćm zahayyna wy-prawą Jego Miłośęi pana małżonka swego na wojnęj jednak chciałam kilka słów Waszmości, spoinie zdrowie nawiedzić, zwłaszcza słysząc o jakiejściś niesposobności Jejmości samej; czego mi bardzo żal, jeśli tak jako ludzie udają. Trzeba to Waszej Miłości wiedzieć, ze szklemca-m a z białemi głowami, trzeba pomału jeździć i szanować, dla spólnych pociech i błogosław ieństwa Bożego, którego ja Waszmości z>^ejca życzę. Jego Miłość daje znać Waszmości o niebezpieczeństwach, które zachodzą kościół Boży i Ojczyznę. Peyynam tego, że Waszniość nie zaniechasz zwykle dopomagać, zastawiać się za to przykładem zacnego domu swego, i przodków swych.