KSE9262 II L88

200

gły i w lym ciężkim razie gwałtowność i przewagę napadających. A chociaż jaalzarbwie, osadzie, szy pobli/ką mogiły działami, z huku na Psiaków uderzyli, tak silnie jednak od naszych rażeni zostali, że wkrótce i mogiły i dział swych odbiegli, trupem pole usławszy. Nie było czasu jednak myśleć o ich zahramu; wojsko szło jeszcze nieco dalej i niebawem obrawszy dągodne stanowisko, po swobodnem przez Prut przeprawieniu się, cały dzień spokojnie odpoczywało, a zmierzchom znowu w drogę się puściło (1). Noc następna pomimo nieustannych harców Tatarskich, łatwiejsza była do przebycia; lecz skoro zaświtał dzień I października i zaledwie tabor Polski zatrzymał się w Perli-dolinie nad stawem dla zwykłego odpoczynku, sam Kałgaj sułtan ze, swujemi Tataiam i Turcy, ze swojej strony, wszystką siłą na Polaków uderzyli; gd,y, jednocześnie działa ich na przeciwny brzeg stawu zaloążoiie, ^ciągłe w- tabor sti^elały. Zimna krew niniejszego w swoją siłę żołnierza i poświęcenie się wodzowy odparły stanowczo wszelkie wiatahcia nieprzyjaciół, tak dalece , że piechota nasza wypadłszy z obozu, dwa działa im w pogoni ujęła. \\ idząe to Kałgajf.siiłtan, przekonany, że do zwalczenia w 1'ni odwrocie Żółkiewskiego, trzeba wszystkich sił użyć, postanowił zająć Polaków pozorami ugody, a tymczasem ściągną^pozostałe av tyli wojska Tureckię. Wstrzjmawszy zatem bitwę, napisał do hetmana z wezwaniem, żeby drugi raz przysłał Krzysztofa Drużbiea, umiejącego po Turecku, dla traktowania o pokój, do kforęgo chętnie się przychylał, żałując próżnego marskiej krwi przelewu z obojej strony. Zrozumieli hetmani o co mu idzie, ale więcej polecając na siłach pokrzepionego wojska, jak trwożąc się o powiększę-

(1) List rotmistrza S. T. do Zamojskiego w Mss.